Η πρωτοβουλία ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων για τον "Εθνικό Σχεδιασμό Ενέργειας & Κλίματος" (ΕΣΕΚ) και η παρέμβαση στη δημόσια διαβούλευση

Αναδημοσίευση κειμένου κι εικόνας από τη σελίδα της πρωτοβουλίας

 

Το παρόν σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιφανειακή οικονομική μελέτη για την προσαρμογή στις πολιτικές της ΕΕ αναφορικά με τις εκπομπές αερίων  του θερμοκηπίου και την επέλαση των ΒΑΠΕ (βιομηχανικής κλίμακας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) στην αγορά ενέργειας. 

 

 Ο προωθούμενος «εθνικός σχεδιασμός ενέργειας και κλίματος» (ΕΣΕΚ) αποτελεί μια απόπειρα να δοθεί απάντηση σε δυο μεγάλες θεματικές: α. την προστασία του περιβάλλοντος β. την ανάπτυξη της αγοράς ενέργειας. Τα δυο αυτά ζητήματα δεν μπορούν να αναλυθούν και απαντηθούν ταυτόχρονα, παράλληλα, και συμπληρωματικά καθώς η ουσιαστική αντιμετώπιση του ενός αναπόφευκτα απαιτεί την ουσιαστική εγκατάλειψη του άλλου. Ο ΕΣΕΚ προσπαθεί να ξεπεράσει αυτή τη θεμελιακή αντίφαση μέσω της υπαγωγής του περιβάλλοντος στο ζήτημα της αγοράς ενέργειας. Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο υποτιμά και προτείνει ανεπαρκέστατες «λύσεις» για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά διαστρεβλώνει πλήρως τι συνιστά περιβάλλον καθώς το προσεγγίζει από τη μόνη σκοπιά που μπορεί η αγορά να το προσεγγίσει: αυτή που όλα αποτελούν εμπορεύματα. Έτσι, για παράδειγμα, η ρύπανση στον ΕΣΕΚ μετατρέπεται σε ρύπους-εμπορεύματα.

 

Στο περιθώριο, στο κεφάλαιο 6, παράρτημα ΠΠ4 αναφέρεται στην ανάπτυξη των εγχώριων πηγών ενέργειας και καταλήγει στην πολιτική προτεραιότητα των νέων λιγνιτικών μονάδων καθώς και εξορύξεων πετρελαίων. Η τραγική αντίφαση του σχεδίου για την “πράσινη ενέργεια” και την βρώμικη “καβάτζα” των υδρογονανθράκων δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ασφάλεια εφοδιασμού, όπως απλά αναφέρεται. Κρύβει πίσω της τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και του διεθνούς κεφαλαίου που εκτός των πολυάριθμων αγωγών φυσικού αερίου που θα διασχίζουν την χώρα, ευελπιστούν και στα υπερκέρδη των εξορύξεων.

 

Οπωσδήποτε η απανθρακοποίηση πρέπει να συνεχιστεί, ήδη στα χρόνια λειτουργίας των πολλών λιγνιτικών μονάδων έχει θρηνήσει η χώρα αρκετές ζωές, όπως τα παραδείγματα της Κοζάνης και της Φλώρινας που σημειώθηκε σημαντική επιδείνωση της δημόσιας υγείας. 

 

Στο «πράσινο» αφήγημα που υφαίνει ο ΕΣΕΚ, η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εισάγεται ως ξένο και άτοπο στοιχείο καθώς έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τους διακηρυγμένους στόχους περί μείωσης ρύπων, διείσδυσης ΑΠΕ κλπ. Σαφώς, η εισαγωγή τους γίνεται στα πλαίσια της προσπάθειας να «καλυφθούν» όλα τα εταιρικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Παράλληλα, επιχειρείται να γίνει φιλολογικός διαχωρισμός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που θα το αντικαταστήσει ως πηγή ενέργειας και θα μειώσει την εξάρτηση απ’αυτό. Απορρίπτουμε τον ψευδή διαχωρισμό μεταξύ «καλών» και «κακών» υδρογονανθράκων και εναντιωνόμαστε σε κάθε έρευνα-εξόρυξη.

 

Το σχέδιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το περιβάλλον – βιωσιμότητα οικοσυστημάτων – ούτε καν για την δημόσια υγεία, τις επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες όπου γίνονται οι εγκαταστάσεις, ενώ στοιχηματίζει στο φαντασιακό σενάριο της πλήρους διείσδυσης των ΒΑΠΕ χωρίς καν να αναφέρει τα μέχρι τώρα αποτελέσματα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που διαψεύδουν τις συγκεκριμένες προβλέψεις. Ηδη έχουν δημιουργηθεί εδώ και 10 χρόνια τοπικά κινήματα  για την συνεχόμενη υποβάθμιση / καταστροφή των οικοσυστημάτων στις περιοχές των αιολικών πάρκων, υπάρχουν δεκάδες προσφυγές στην δικαιοσύνη αλλά το ΕΣΕΚ τα αγνοεί. 

 

 

Η σχετική ταύτιση της καταστροφής του περιβάλλοντος με την εκπομπή αέριων ρύπων καταλήγει να απενοχοποιεί διαδικασίες παραγωγής ενέργειας οι οποίες έχουν πολλαπλές αρνητικές επιδράσεις. Στο όνομα αυτής της ψευδούς ταύτισης και μέσω της εργαλειακής χρήσης της στοχοθεσίας για μείωση των εκπομπών προωθούνται μεγάλα έργα βιομηχανικών ΑΠΕ (ΒΑΠΕ) και χτίζεται ένα αφήγημα όπου η επέλαση των ΒΑΠΕ και η ραγδαία αύξηση του ποσοστού τους θα λειτουργήσουν ανασταλτικά στην κλιματική αλλαγή και περιβαλλοντική καταστροφή.

 

Οι στόχοι που θέτει ο ΕΣΕΚ ως το 2030 για την διείσδυση των ΑΠΕ στην παραγωγή-κατανάλωση ενέργειας κρίνονται ως προπαγανδιστικό σενάριο, το οποίο δεν μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και σε οικονομίες με πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη αντίστοιχης δραστηριότητας. Η στοχοθεσία εδώ έρχεται να λειτουργήσει ως άλλοθι για ακόμη μεγαλύτερες επιδοτήσεις προς τις εταιρείες ΒΑΠΕ στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης». 

 

Αυτό το σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα στην Ελλάδα, είναι ανεπαρκές. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αξιόπιστη βάση για την διαχείριση της ενέργειας και του περιβάλλοντος στα επόμενα χρόνια ως το 2030 όπως αναφέρει στους στόχους του. Η εμφάνιση των στόχων του ΕΣΕΚ με γνώμονα το γενικό συμφέρον, υποκρύπτουν την κατεύθυνση στην οποία κινούνται: αυτή των εταιρικών και κρατικών συμφερόντων. Ενώ ο ΕΣΕΚ θέτει στόχο για μείωση της τελικής ζήτησης κατά 30% ως το 2030, ταυτόχρονα αναγνωρίζει πως η ζήτηση στη βιομηχανία θα αυξηθεί κατά 16% και επομένως η «αναγκαία μείωση στη ζήτηση» θα πρέπει να καλυφθεί από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, για την οποία υπάρχει η παραδοχή πως εν έτει 2018 το 30% δε θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες θέρμανσης του. Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα «καλών πρακτικών» σε καθημερινό επίπεδο απ’ όλους μας στα πλαίσια των πραγματικών μας αναγκών. Ωστόσο, ταυτόχρονα χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ο κύριος υπεύθυνος για την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση: η παγκόσμια λειτουργία της αγοράς και των ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων που υπερσυσσωρεύουν-υπερπαράγουν-υπερκαταναλώνουν στο εσωτερικό της.

 

Ένας σχεδιασμός για την διαχείριση της ενέργειας και του περιβάλλοντος – από εμάς, για εμάς –θα πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

• Προσδιορισμός πραγματικών αναγκών ενέργειας σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Όχι στην εμπορευματοποίηση στην ενέργειας.

• Οικολογικό αποτύπωμα κάθε εγκατάστασης (συμβατικής ή ανανεώσιμης) – προτεραιότητα στην βιωσιμότητα του οικοσυστήματος (τοπική/εθνική κλίμακα).

• Συνολικά οφέλη για τις κοινότητές μας και όχι το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Όχι στον σχεδιασμό διέλευσης “διεθνών” αγωγών  που εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα.

• Στήριξη των στόχων – ως κομμάτι της συνολική προστασίας του περιβάλλοντος, και όχι μονομερώς – για την μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και της παγκόσμιας προειδοποίησης για το όριο του 1,5oC αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη, Απανθρακοποίηση στο εκάστοτε μέγεθος ασφάλειας εφοδιασμού.

• Καμία εξόρυξη υδρογονανθράκων στην χώρα. 

• Απεξάρτηση από τα υγρά και ορυκτά καύσιμα με σχεδιασμό και ανάπτυξη τεχνολογιών και κυρίως μεταφορών, φιλικών προς το περιβάλλον.

Περισσότερα για την τις θέσεις της Πρωτοβουλίας Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις των υδρογονανθράκων στην σελίδα :  https://ath-stop-mining.blogspot.com/

Κρήτη: Τζιπ, enduro και γουρούνες στις πιο ευαίσθητες περιοχές!

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε και στην Κρήτη όλο και συχνότερα μάρτυρες παράνομων δραστηριοτήτων με τροχοφόρα όπως τζιπ, γουρούνες, εντούρο κ.ά. σε παραλίες, κοίτες ποταμών, υγροτόπους και ορεινά μονοπάτια, που γίνονται είτε για ιδιωτική διασκέδαση είτε για βιοπορισμό χωρίς κανένα έλεγχο. Είναι τόσο μεγάλη η ασυδοσία ώστε αυτοί που κάνουν αυτές τις δραστηριότητες συχνά τις βιντεοσκοπούν και τις αναρτούν με περηφάνια στο διαδίκτυο είτε για να δουν όλοι τα κατορθώματά τους είτε για διαφήμιση. 

Αρκετές φορές έχουμε δει ομάδες με μηχανές εντούρο να κάνουν τη διαδρομή Σκίνακας - Γέργερη ή φαράγγι της Μονής Βροντησίου - δάσος Ρούβα δίπλα στις φωλιές των γυπαετού, ενώ πρόσφατα παρακολουθήσαμε στο διαδίκτυο ομάδα με μηχανές εντούρο να ανεβαίνουν στις κορφές του Ψηλορείτη στη διαδρομή από Ακόλυτα στην κορυφή του Τίμιου Σταυρού! Συχνά παρακολουθούμε μεγάλα καραβάνια από τζιπ ή γουρούνες να κάνουν «safari tour» εκτός δρόμου ή πάνω σε ορειβατικά μονοπάτια μέσα σε προστατευόμενες περιοχές στα βουνά της Δίκτης, του Ψηλορείτη των Λευκών Ορέων και αλλού. Άλλοτε πάλι εποχούμενοι διατρέχουν αμμοθίνες, υγροτόπους, κοίτες ποταμών, δασικές εκτάσεις και αρχαιολογικούς τόπους, ακόμα και καλλιεργημένα χωράφια.

Εξ' όσων γνωρίζουμε αυτές οι δραστηριότητες στερούνται κάθε νομιμότητας, καταστρέφουν την χλωρίδα και την πανίδα, επιδεινώνουν τη διάβρωση των εδαφών και δεν σέβονται ούτε το περιβάλλον, ούτε το τοπίο. Εκτός αυτού, είναι εξαιρετικά ενοχλητικές στους ανθρώπους που ασκούν άλλες ήπιες -πραγματικά εναλλακτικές- τουριστικές δραστηριότητες, όπως οι περιηγητές και οι ορειβάτες. Άλλωστε δεν είναι λογικό να θεωρούμε την υπερβόσκηση ως τον βασικό υπεύθυνο για τη διάβρωση του εδάφους και να αγνοούμε τα τροχοφόρα που σκάβουν το χώμα και καταστρέφουν τη βλάστηση. Αυτές οι «κοντά στη φύση» δραστηριότητες είναι καλύτερα να μείνουν μακριά από τη φύση και να ασκούνται σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους γι' αυτές.

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 4 του Ν.3937/2011 για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, α) Δεν επιτρέπεται η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων εκτός οδικού δικτύου σε οικολογικά ευαίσθητες εκτάσεις, όπως ενδεικτικά, μόνιμες ή εποχικές λίμνες και τέλματα και οι ακτές τους, ο αιγιαλός, οι αμμοθίνες, ποτάμια, ρέματα και ρυάκια, δάση, λιβάδια, βοσκότοποι, οι οικότοποι προτεραιότητας του παραρτήματος Ι της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και σε μονοπάτια που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές και β) Δεν επιτρέπεται η, μέσω της κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, αυτόβουλη δημιουργία νέων ή η επέκταση υφιστάμενων δρόμων σε δασικά, χορτολιβαδικά και παράκτια οικοσυστήματα.

Τίθενται ακόμα μερικά ερωτήματα:

• Ποιός θα έχει την ευθύνη αν συμβεί κάποιο ατύχημα με κάποιο από αυτά τα οχήματα σε αυτές τις περιοχές; Τι συνέπειες θα έχει ένα τέτοιο γεγονός;
• Είναι συμβατή η παρουσία των μηχανοκίνητων στον Ψηλορείτη με το καθεστώς του Φυσικού Πάρκου και του Δικτύου των Παγκόσμιων Γεωπάρκων της Unesco;
• Είναι συμβατές αυτές οι δραστηριότητες με το αγροδιατροφικό μοντέλο που προωθεί η Περιφέρεια Κρήτης;

Ζητούμε από τις δημόσιες υπηρεσίες και τους φορείς που έχουν στην αρμοδιότητά τους την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος να ερευνήσουν τα συμβάντα μέσα από το δικτυακό υλικό και από μαρτυρίες στις συγκεκριμένες περιοχές, να ελέγξουν τις διαδρομές που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες στα «safari», να ενημερώσουν τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές και να πληροφορήσουν με σαφήνεια και με όποιον τρόπο κρίνουν πιο αποτελεσματικό τους πολίτες και τους επαγγελματίες για το τι επιτρέπεται και τι όχι.

Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ
oikokriti@gmail.com,

Θυσία στα κέρδη τους ο Υμηττός;

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ*

Ένας από τους λίγους πνεύμονες πρασίνου της Αττικής, το βουνό του Υμηττού, βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο όσων τον αντιμετωπίζουν ως πεδίο κερδοφορίας και εύκολη λεία για εκμετάλλευση που τη βαφτίζουν αξιοποίηση και ανάπτυξη. Ούτε λόγος για προστασία και ανάδειξη του δασικού χαρακτήρα του βουνού, αναδάσωση των καμένων εκτάσεων, φύλαξη, καθαρισμό, συντήρηση.
Οι επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι ξεκάθαρες. Αρπαγή της δημόσιας γης και όλου του δημόσιου πλούτου. Δάση, παραλίες, ακόμα και προστατευόμενες περιοχές προορίζονται προς εκμετάλλευσή τους μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου Υπερ-ταμείου και παραδίδονται σε ξένους και ντόπιους «επενδυτές», προκειμένου να αποπληρωθεί το «δημόσιο» χρέος, έχουν ανοίξει την όρεξη σε όλα τα κοράκια.
Αποτέλεσμα αυτών των ορέξεων και οι εμπρησμοί σε κρίσιμες περιοχές του Υμηττού, τις οποίες επιβουλεύονται για τσιμεντοποίηση. Συχνοί εμπρησμοί, που δεν αποτελούν μακρινό παρελθόν και κόστισαν εκατοντάδες στρέμματα καμένου δάσους και ανθρώπινες ζωές με πιο πρόσφατο το 2015.
Κατασκευαστικές εταιρείες εποφθαλμιούν ξανά τον Υμηττό για νέους ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους γρήγορης πρόσβασης από το χώρο της επένδυσης του Λάτση στο Ελληνικό προς το Αεροδρόμιο, στα πρότυπα της Αττικής Οδού. Άλλες εταιρείες χρησιμοποιούν ήδη τον Υμηττό ως δωρεάν χώρο για εγκατάσταση ιδιωτικών σχολείων, για εναπόθεση μπάζων και αποβλήτων, λειτουργία λατομείων, για στάθμευση των μηχανημάτων τους, για εγκατάσταση κεραιών, για αποθήκευση. Και δεν τους φτάνουν αυτά, θέλουν επιπλέον να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δράσεις πάνω στο βουνό.
Ιδιώτες καταπατητές, που χρησιμοποίησαν τις τρύπες των ΠΔ της δήθεν προστασίας του Υμηττού και έκτισαν «αναψυκτήρια», άλλοι οικοπεδοφάγοι και οικοδομικοί συνεταιρισμοί απαιτούν τη νομιμοποίηση των καταπατήσεων και των αυθαιρέτων κτισμάτων τους και την επέκταση του σχεδίου πόλης στο βουνό με επίφαση τα λεγόμενα ανοικτά οικοδομικά τετράγωνα. Ενώ, συνεχίζουν να επιχειρούν αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες σε καμένες και αναδασωτέες εκτάσεις.
Η εκκλησία, θεωρεί ότι της ανήκει όλος ο Υμηττός και δηλώνει στο κτηματολόγιο χιλιάδες στρέμματα ως ιδιοκτησία της.
Ο στρατός και η αεροπορία, εκτός από το ότι συνεχίζουν τη λειτουργία των στρατοπέδων, επεκτείνουν ανεξέλεγκτα τις εγκαταστάσεις τους, στήνουν νέα προκάτ κτίρια ακόμα και αυτή την εποχή, μεταφέρουν διάφορες υπηρεσίες τους. Δεν γκρεμίζουν το σούπερ μάρκετ, το βενζινάδικο, το πολυκατάστημα, το καφενείο, το σκελετό των κτιρίων που προόριζαν για κατοικίες αξιωματικών.
Οργανισμοί όπως η ΔΕΗ, στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, χρησιμοποιούν τον Υμηττό ως χώρο για τις εγκαταστάσεις τους και την ανεξέλεγκτη και τζάμπα επέκτασή τους, όπως το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης στην Ηλιούπολη.
Οι δήμοι γύρω από την Αττική, εδώ και χρόνια στο όνομα των κοινωφελών εγκαταστάσεων, φόρτωσαν τον Υμηττό με γήπεδα, χώρους για πολιτιστικές εκδηλώσεις, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων, πάρκινγκ, συνεργεία, νεκροταφεία και κάθε είδους υπηρεσίες. Με μια κοντόφθαλμη οπτική χρησιμοποίησαν τον Υμηττό ως δωρεάν και εύκολο χώρο για διάφορες εγκαταστάσεις στο όνομα της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, αντί να επιμένουν στην αναζήτηση και απαλλοτρίωση χώρων μέσα στον αστικό ιστό για την ικανοποίησή τους. Συνεχίζουν και αυτή την περίοδο να προωθούν σχέδια για κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης, νεκροταφείων κ.α. και ένταξη στο γενικό πολεοδομικό σχέδιο ιδιοκτησιών που έχουν «εκκρεμότητες» ως δασικές και βρίσκονται στις ζώνες προστασίας.
Ενδεικτικό κρούσμα η προσφυγή δήμων γύρω από τον Υμηττό και πολλών ιδιωτών, στο Συμβούλιο της Επικρατείας το 2013 (η απόφαση αναμένεται) για την ακύρωση του τελευταίου Π.Δ. 187/ 2011 για την «προστασία» του Υμηττού, με πρόσχημα τη μη ύπαρξη σχετικής περιβαλλοντικής μελέτης. Στόχος τους η ανεξέλεγκτη επέκταση στο βουνό της αυθαίρετης δόμησης ιδιωτικών συμφερόντων (δεκάδες αυθαίρετοι οικισμοί, δήθεν γεωργικές αποθήκες που έγιναν βίλλες, επιχειρηματικές εγκαταστάσεις μέσα στο δάσος -πχ ιατρικό κέντρο στη Βούλα), αλλά και κοινωφελών δημοτικών χρήσεων (νεκροταφεία, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων, κλπ). Αρχικός δικηγόρος μεγάλου μέρους όσων προσέφυγαν, ήταν και η εταιρεία του Κατρούγκαλου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στα ίδια χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, έρχεται να εξυπηρετήσει τις μεθοδεύσεις όλων των παραπάνω. Προωθεί εντατικά τους νέους σχεδιασμούς για μια Αθήνα-πόλη στήριξης της επιχειρηματικότητας και των ιδιωτικών συμφερόντων, αφιλόξενη για τους κατοίκους, αλλά φιλόξενη για τους «επενδυτές» και τον καταναλωτισμό, χρήσιμη για την ολιγαρχία του πλούτου, αλλά εχθρική για τους φτωχούς, τη νεολαία, τους άνεργους, τους εργαζόμενους. Κανένας ελεύθερος δημόσιος χώρος χωρίς εμπορευματοποίηση, χωρίς αντίτιμο, χωρίς περιφράξεις κι ελεγχόμενη πρόσβαση.
Εξαγγέλλει το Σχέδιο «Νέα Αθήνα», που εκτός των άλλων προβλέπει την κατασκευή γηπέδου μέσα στον πυρήνα του Πάρκου Γουδί-Ιλισίων, το οποίο ανήκει στις ζώνες προστασίας του Υμηττού. Ενώ, με τον τελευταίο νόμο για τους δασικούς χάρτες (4467/2017) που ψήφισε, επιτρέπει τη νομιμοποίηση των καταπατήσεων και την αλλαγή χρήσης των δασικών εκτάσεων και κυρίως των αναδασωτέων, αφήνοντας περιθώρια για νέες αυθαιρεσίες και οικιστικές επεκτάσεις στα βουνά, μαζί και στον Υμηττό. Επιπλέον, σε ένα αλισβερίσι κυβέρνησης-δήμων ο υπουργός περιβάλλοντος Φάμελος ζητάει από τους δήμους να υποδείξουν ποιες περιοχές θεωρούν όρια των οικισμών και στη συνέχεια, εξαιρεί από το νόμο για την καταγραφή των δασικών χαρτών αυτές ακριβώς τις περιοχές.
Μηχανισμοί του αστικού κράτους, πιέζουν για εσπευσμένη και πιο βαθιά αναδιάρθρωση στην κατεύθυνση στήριξης της επιχειρηματικότητας. Χαρακτηριστική η δήλωση του Στασινού, προέδρου του ΤΕΕ, για την επιδιωκόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που σχεδίαζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με στόχο την ουσιαστική κατάργηση των άρθρων 24 και 117 για την προστασία των δασών. Ο πρόεδρος του ΤΕΕ ζητάει ούτε λίγο ούτε πολύ, συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της βιώσιμης ανάπτυξης, με «ταυτόχρονη λύση της εμπλοκής του δασικού χαρακτήρα μιας έκτασης με το ιδιοκτησιακό καθεστώς». Δηλαδή τα ιδιωτικά δάση (το 30% περίπου των δασών της χώρας, μεταξύ των οποίων μεγαλύτερος ιδιοκτήτης φέρεται η εκκλησία) να μπορούν να αλλάζουν χρήση και να μετατρέπονται σε επιχειρηματικές μονάδες.
Οι αποφάσεις του ΣτΕ όλο και συχνότερα παίρνουν το μέρος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και των μνημονιακών κυβερνητικών επιλογών σε εφαρμογή και των αντι-δασικών νόμων κι άλλων φαστ-τρακ ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτική η απόφασή του ότι τα δάση δεν είναι κοινόχρηστα, αλλά αποτελούν ιδιωτική περιουσία του δημοσίου. Πράξη που ανοίγει το δρόμο για την παράδοση όλων των δασών στο ΤΑΙΠΕΔ και από κει σε επενδυτές για 99 χρόνια.
Τα Ρυθμιστικά Σχέδια που έχουν υπογραφεί και τα νέα που προωθούνται υποτάσσονται στις αξίες της αγοράς και στους στόχους της οικονομικής και συνολικής αναδιάρθρωσης του συστήματος.
Η Περιφέρεια Αττικής με την περιφερειακή αρχή Δούρου, ουσιαστικά συνδράμει και επαυξάνει αυτή την επιχείρηση, αφήνοντας να εξελίσσεται ανεμπόδιστα η καταστροφή του Υμηττού.
Αντιδασικές νομοθετικές ρυθμίσεις μνημονιακής και μη υποχρέωσης, ξηλώνουν μεθοδικά τη δασική προστασία. Εκτός από τον πρόσφατο νόμο για τους δασικούς χάρτες η κυβέρνηση με το Ν. 4407/16 παραχωρεί τα πρώην στρατόπεδα που είναι σε δασικές περιοχές στο ΤΑΙΠΕΔ για πώληση, δόμηση ή ενοικίαση. Με την υπ. Απόφαση του 2016 εξαιρεί από την ανάρτηση των δασικών χαρτών τις περιοχές «οικιστικών πυκνώσεων» -αυθαίρετης δόμησης, κλπ. Με το Ν. 4280/14 δημόσιες δασικές εκτάσεις παραδίδονται στα τουριστικά- ενεργειακά- μεταλλευτικά συμφέροντα. Με το Ν. 4178/13 επιτρέπεται νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Στην ίδια κατεύθυνση και οι νόμοι 3208/2003, 3818/2010 3889/2010 και το ΠΔ 32/2016.
Τα προηγούμενα Προεδρικά Διατάγματα για την «προστασία» του Υμηττού και το τελευταίο (Π.Δ. 187/11), αυξομείωναν τις ζώνες προστασίας, κατοχύρωναν χρήσεις και εγκαταστάσεις που άφηναν «παραθυράκια» τα οποία άνοιγαν σαν κερκόπορτες από τους επιτήδειους και τους ίδιους τους κρατικούς φορείς για να οικοδομήσουν και να εκμεταλλευτούν τον Υμηττό. Αποτέλεσμα τους η νομιμοποίηση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, των αυθαίρετων οικισμών, των «αναψυκτήριων», των σταθμών μεταφόρτωσης, αποθηκών, των δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, των αθλητικών εγκαταστάσεων και της ανέγερσης νέων κτηρίων ως «βιοκλιματικών». Σήμερα θέλουν να αλώσουν πλήρως τη Β΄ ζώνη, αυτή που έχει και το περισσότερο πράσινο.
Το μοντέλο των πόλεων και της Αθήνας που σχεδιάζουν, δεν προβλέπει προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εντατική εκμετάλλευση του χώρου και της φύσης για εμπορευματική χρήση. Χωρίς «περιττά» δάση, πάρκα, ελεύθερους δημόσιους χώρους, που θεωρούνται φύρα. Με επέκταση της οικοδόμησης σε ύψος και σε έκταση, ακόμα και εισχωρώντας μέσα σε δάση, με τσιμεντοποίηση και παράδοση κάθε ελεύθερου χώρου στην επιχειρηματικότητα, με περισσότερους και με ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους. Αλλά, σε αυτό το μοντέλο πόλεων δεν θα υπάρχει ανάσα, η ζωή και το μέλλον θα υπονομεύονται.
Ακόμα και όποιοι χώροι δημόσιοι και πρασίνου συνεχίζουν να υπάρχουν θα παραχωρούνται σε χορηγούς, επενδυτές, κ.α. για τη συντήρησή τους, αλλά και για να διαμορφώνονται σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες, ως συμπλήρωμα της επένδυσης. Έτσι μπορεί να φυτεύουν και κανένα δέντρο, ως ψίχουλο ελεημοσύνης προς την κοινωνία, πλασάροντας το προφίλ των φίλων του περιβάλλοντος, αλλά κυρίως για να νομιμοποιούνται στη κοινή γνώμη ως μεγάλοι ευεργέτες, απαραίτητοι πλέον τόσο για τη συντήρηση των δημόσιων χώρων όσο και για την κατασκευή νέων (βλ. Νιάρχος).
Με τη μνημονιακή επέλαση στα εργατικά κοινωνικά δικαιώματα και στις ελευθερίες και με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που θέλουν να επιβάλλουν, σαρώνοντας κάθε νομικό εμπόδιο προστασίας της φύσης, επιδιώκουν την πλήρη προσαρμογή κάθε δημόσιου χώρου και αγαθού στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Ο Υμηττός είναι ένα από τα θηράματά τους. Δεν θα τους αφήσουμε!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Οι αγώνες των κατοίκων, των συλλογικοτήτων και των αριστερών, αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης για την προστασία του Υμηττού, ήταν αυτοί που έκοψαν την όρεξη των καταπατητών, σταμάτησαν την ανέγερση στον Υμηττό ΧΥΤΑ, Συνοδικού Μεγάρου, παιδικών σταθμών, δημαρχιακού μεγάρου, σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων και την αποπεράτωση κατοικιών αξιωματικών.
Η εμπειρία του κινήματος των κατοίκων ενάντια στους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό και στην παράδοση του Ελληνικού στους ιδιώτες μας δίδαξε πολλά.
Απέναντι μας έχουμε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα ΜΜΕ που ελέγχουν τις διαπλοκές και τους μηχανισμούς τους, κρατικούς και παρακρατικούς-φασιστικούς (Φιλαδέλφεια). Ισχυροί αντίπαλοι, όχι όμως άτρωτοι και ανυποχώρητοι όταν έχουν απέναντι τους ένα μαζικό και αποφασισμένο κίνημα.
Για να προστατεύσουμε τις ζωές μας και το περιβάλλον χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε στις δήθεν αξίες τους για «ανάπτυξη» και αξιοποίηση, να αμφισβητήσουμε τους νόμους της αγοράς και των επενδυτών, να απορρίψουμε τα παραμύθια ότι τα έργα τους καλύπτουν λαϊκές ανάγκες και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Να αντιπαλέψουμε τις αντιλήψεις ότι δάση και δημόσιοι ελεύθεροι χώροι μπορούν να υπάρχουν μόνο αν εξασφαλίζεται η ανταποδοτική λειτουργία τους και ότι αλλιώς αποτελούν δυσβάστακτο κόστος. Να μην υποτάξουμε τις ανάγκες μας στα κέρδη τους.
Οι κοινωνικές ανάγκες δεν ικανοποιούνται με την τσιμεντοποίηση του βουνού, με περισσότερους κόμβους αυτοκινητόδρομους και σταθμούς σκουπιδιών πάνω του. Επαρκείς χώροι για σχολεία, παιδικούς σταθμούς, πολιτισμό, αθλητισμό και άλλες κοινωφελείς χρήσεις μπορούν να υπάρξουν μέσα στις πόλεις, να συντηρηθούν και να αξιοποιηθούν δημόσια και κενά κτίρια, να απαλλοτριωθούν εγκαταλελειμμένα.
Σωστή διαχείριση των απορριμμάτων, χωρίς να γίνεται σε βάρος του Υμηττού, μπορεί να υπάρξει με ολοκληρωμένο σχέδιο που ξεκινά από τη μείωση της παραγωγής σκουπιδιών, την επέκταση της ανακύκλωσης, τον κεντρικό σχεδιασμό και την αποκεντρωμένη διαλογή στην πηγή με σεβασμό στο περιβάλλον. Ασφαλής και γρήγορη μετακίνηση και αποσυμφόρηση των δρόμων γύρω από τον Υμηττό μπορεί να υπάρχει με νέα γραμμή του μετρό και όχι με νέους αυτοκινητόδρομους υπέργειους ή υπόγειους, κόμβους και σήραγγες.
Όσοι επιβουλεύονται τον Υμηττό παρουσιάζουν σαν μονόδρομο τις εξελίξεις στον Υμηττό. Επιδιώκουν να καθηλωθεί το κίνημα στα όρια της «διαβούλευσης» μαζί τους μόνο για βελτιωτικές προτάσεις και μικρο-διορθώσεις πάνω στους σχεδιασμούς τους.
Αμφισβητούμε συνολικά το μοντέλο της ζωής, της πόλης και του φυσικού περιβάλλοντος που θέλουν να επιβάλλουν, με ανθρώπους σκλάβους, αποξενωμένους με πλαστικές ανάγκες και τυποποιημένη αναψυχή σε mall και πολυκέντρα των εταιρειών διασκέδασης. Δεν εκχωρούμε τους αγώνες μας σε δημοτικές αρχές, τεχνικούς συμβούλους, νομικά γραφεία. Δεν επαναπαυόμαστε. Οι δικές μας προτάσεις είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με τα δικά τους σχέδια.
Επιδιώκουμε ανθρώπινες πόλεις, με δημόσιους και ελεύθερους χώρους, σεβασμό στο περιβάλλον και στα δάση.
Απαιτούμε:

• Απόλυτη προστασία του Υμηττού. Αναδάσωση όλων των καμένων, αλλά και υποβαθμισμένων εκτάσεων. Καθαρισμός, δασοπροστασία, οργάνωση και στελέχωση της δασοπυρόσβεσης, αύξηση των κονδυλίων για την πυρόσβεση. Η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και να μην επαφίεται μόνο στο φιλότιμο των εθελοντών. Αντιπλημμυρικά, αντιδιαβρωτικά έργα για τη θωράκιση του Υμηττού. Συντήρηση και διάνοιξη νέων μονοπατιών, ώστε να αποτελέσει πόλο για αναψυχή και περιπάτους στο βουνό.
• Ο Υμηττός είναι δημόσιος και δασικός. Προστασία του δασικού του χαρακτήρα. Καμιά αμφισβήτηση του δημόσιου ιδιοκτησιακού του καθεστώτος. Κανένα πέρασμα στο ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο για δήθεν αξιοποίηση Κατάργηση της ιδιοκτησίας ή της διεκδίκησης δασικών εκτάσεων από εκκλησία, τράπεζες, οικοδομικούς συνεταιρισμούς, καταπατητές και κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα. Το δάσος δεν έχει ιδιοκτήτες.
• Κανένας αυτοκινητόδρομος στον Υμηττό, ούτε υπέργειος, ούτε υπόγειος, ούτε νέοι κόμβοι και σήραγγες. Δημόσια, δωρεάν ΜΜΜ για τις ανάγκες μετακίνησης. Επέκταση του μετρό αντί των σχεδίων για νέους αυτοκινητόδρομους στις περιοχές μας.
• Να απομακρυνθούν από το βουνό οι παράνομες, επικίνδυνες κι ασύμβατες με το χαρακτήρα του χρήσεις, τα στρατόπεδα, τα σούπερ μάρκετ, τα βενζινάδικα και όλες οι χρήσεις και οι εγκαταστάσεις του στρατού, των εταιρειών και των δήμων. Να γκρεμιστούν όλα τα κτίρια μέσα στο δάσος.
• Καμιά νέα χρήση στο χώρο του Υμηττού, καμία επέκταση οικιστική, κτιριακή, εργοστασιακή, επιχειρηματική είτε από ιδιώτες (γήπεδο στο Γουδί, ιδιωτικά σχολεία, κλινικές) είτε από το δημόσιο, όποια και αν είναι η δικαιολογία (βιοκλιματικά κ.α.) δήθεν για κοινωφελή χρήση δηλαδή για σχολεία, αθλητισμό, νεκροταφεία, απόθεση σκουπιδιών, μπάζων, κ.α.). Ο Υμηττός είναι δάσος, δεν θα λεηλατηθεί, δεν θα γίνει φτηνό οικόπεδο για «αξιοποίηση».
• Καμία επέκταση της πόλης στον Υμηττό. Όχι σε ρυθμιστικά σχέδια για την πόλη της Αθήνας με τα κριτήρια της στήριξης της επιχειρηματικότητας και προσέλκυσης επενδυτών. Προστασία και διαφύλαξη του περιαστικού πρασίνου και των ελεύθερων χώρων. Οι δημόσιοι χώροι για τις ανάγκες των κατοίκων. Δάσος προσβάσιμα και προσιτά στους κατοίκους για αναψυχή και περίπατο.
• Όχι στην αναθεώρηση-αμφισβήτηση του άρθρου 24 και 117 του Συντάγματος και τη μνημονιακή λεηλασία του περιβάλλοντος του Υμηττού. Κανένα νομικό παράθυρο για εγκαταστάσεις οποιασδήποτε χρήσης ή λειτουργίας στο δάσος. Απόλυτη προστασία των δασικών οικοσυστημάτων του Υμηττού. Κατάργηση όλων των δασοκτόνων νόμων.

Ενάντια στη λεηλασία των ανθρώπων και της φύσης, τη φτώχεια και τους πολέμους, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φάσμα μιας πρωτοφανέρωτης οικολογικής καταστροφής, υπερασπίζουμε τις ζωές μας, τη φύση και το μέλλον μας με αγώνες των κατοίκων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων στις γειτονιές.
Ανατρέπουμε τους σχεδιασμούς της οικονομικής ολιγαρχίας, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων, της ΕΕ, και του ΔΝΤ για τη θυσία του δάσους και όλου του δημόσιου πλούτου και της γης στο βωμό του κέρδους.
Χρειάζεται ξεκινώντας από κάθε περιοχή, κάθε δήμο να συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός κινήματος προστασίας του Υμηττού με δημιουργία επιτροπών δράσης των κατοίκων. Όλοι οι μαζικοί φορείς και κάτοικοι να πάρουν θέση για τα προβλήματα του Υμηττού και να συμβάλλουν στην κοινή δράση. Οι επιτροπές με την ανεξάρτητη δράση και τις πρωτοβουλίες τους να αναδείξουν τα τοπικά προβλήματα και να αντιμετωπίσουν τις αυθαιρεσίες. Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να προχωρήσει ο συντονισμός και οι συλλογικοί αγώνες των τοπικών επιτροπών.
Με πρωτοβουλίες αγώνα των κατοίκων σε κάθε γειτονιά παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της υπεράσπισης του Υμηττού.

*Το κείμενο υπογράφουν οι:
· Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική

· Ανυπότακτη Καισαριανή, Αριστερή Αντικαπιταλιστική Κίνηση
· Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα
· Αριστερή Πρωτοβουλία Γλυφάδας
· Εκτός Πλάνου Αντικαπιταλιστική Κίνηση Ελληνικού Αργυρούπολης
· Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου
· Μαχόμενη Αριστερή Δύναμη Ανατροπής Δάφνης-Υμηττού
· ΜΑΧόμενη Ηλιούπολη
· Φυσάει κόντρα στην Αγ. Παρασκευή

Πηγή: εφημερίδα "Πριν"

Η ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΣΙ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ

Μία ενδιαφέρουσα είδηση από το νησί που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της μεσογειακής φώκιας, Monachus monachus, στη Μεσόγειο

Η 1η Δεκεμβρίου αποτελεί πλέον ένα περιβαλλοντικό ορόσημο τόσο για την Αλόννησο, όσο και για όλη τη χώρα. Το πανέμορφο νησί, που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της μεσογειακής φώκιας, Monachus monachus, στη Μεσόγειο, είναι η πρώτη περιοχή της Ελλάδας, που μέσα από το πρόγραμμα «Αλόννησος χωρίς πλαστικές σακούλες», καταργεί τη χρήση της πλαστικής σακούλας, παρέχοντας ταυτόχρονα στους κατοίκους του τη δυνατότητα εναλλακτικών, φιλικών προς το περιβάλλον, επιλογών για τη μεταφορά αγαθών, όπως ανακοίνωσε το Δίκτυο Μεσόγειος SOS.
Όπως έγινε γνωστό, την Τρίτη 1 Δεκεμβρίου, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ΜΜΚΟ, μαθητές των σχολείων και εθελοντές του Δήμου Αλοννήσου, ενημέρωσαν τους κατοίκους που επισκέπτονταν καταστήματα του νησιού για την πρωτοβουλία, διανέμοντάς τους, παράλληλα, φυλλάδια του προγράμματος και πάνινες τσάντες για να αντικαταστήσουν με αυτές την πλαστική σακούλα στις καθημερινές τους αγορές.

Μάλιστα, οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ, που «αγκάλιασαν» με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία από τα πρώτα βήματά της, σταμάτησαν τη διάθεση πλαστικών σακουλών, παρέχοντας την εναλλακτική των αντίστοιχων επαναχρησιμοποιούμενων, ούτως ώστε η κατάργηση της πλαστικής σακούλας στην Αλόννησο να αποκτήσει τον πλέον καθολικό και διευρυμένο χαρακτήρα.
«Σε μια εποχή που η οικονομική δυσπραγία έχει καθηλώσει την προώθηση βιώσιμων προτάσεων, ένα μικρό νησί αποδεικνύει έμπρακτα τη βούλησή του να προασπίσει το φυσικό του πλούτο και να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες κοινότητες, υιοθετώντας νέες πρακτικές και μια άλλη κουλτούρα απέναντι στη διαχείριση του περιβάλλοντος.
Η Αλόννησος γυρνάει σελίδα, πρωτοπορεί στο -κρισιμότατο για τη βιωσιμότητα των ελληνικών νησιών- πεδίο της προστασίας και διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και αναδεικνύεται σε κορυφαίο προορισμό εναλλακτικού τουρισμού», υπογραμμίζεται από το δίκτυο των ΜΚΟ που ανέλαβαν την πρωτοβουλία της δράσης.
Για τα επόμενα στάδια του προγράμματος, έχει προγραμματιστεί η περαιτέρω διανομή πάνινων τσαντών και ενημερωτικού υλικού σε όλα τα νοικοκυριά του νησιού, καθώς επίσης και η υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων για μαθητές, βιωματικών σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς, εθελοντικών καθαρισμών ακτών και εργαστηρίων διαβούλευσης με τη συμμετοχή των τοπικών φορέων.[...] 

 Πηγή: εφημερίδα "Real"

Πλαστική σακούλα: Χρησιμοποιείται για λίγα λεπτά, μένει στο περιβάλλον για περισσότερα από 500 χρόνια

To μικρό βάρος, σε συνδυασμό με την υψηλή αντοχή, ήταν οι ιδιότητες που έκαναν τις πλαστικές σακούλες ιδιαίτερα δημοφιλείς και τις κατέστησαν από τη δεκαετία του ’70 ένα από τα χαρακτηριστικότερα σύμβολα της καταναλωτικής κοινωνίας μας. Οι πλαστικές σακούλες χρησιμοποιούνται τις περισσότερες φορές για λίγα μόνο λεπτά, αλλά μπορούν να παραμείνουν στο περιβάλλον για περισσότερα από 500 χρόνια.

Εκτιμάται ότι το 2010 στην Ευρώπη χρησιμοποιήθηκαν 98,6 δις πλαστικές σακούλες μεταφοράς αγαθών, εκ των οποίων το 89% ήταν μιας χρήσης, σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε το 2011 η Bio Intelligence Service. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, στην Ελλάδα καταναλώνονται 269 σακούλες ανά άτομο κάθε χρόνο. Μια κατανάλωση που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής στερεών αποβλήτων και τη μη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων.

Οι πλαστικές σακούλες, αν δεν καταλήξουν σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής, μπορούν να ταξιδέψουν πολύ εύκολα προς το θαλάσσιο περιβάλλον, ακόμα και στις πιο απομακρυσμενες περιοχές, εξαιτίας του μικρού τους βάρους και της ανθεκτικότητάς τους, κι έτσι αποτελούν αποτελούν απειλή για τους θαλάσσιους οργανισμούς, καθώς αυτοί είτε παγιδεύονται σ’ αυτές είτε τις καταναλώνουν.

Τοξικό "χάπι"

Οι πλαστικές σακούλες δεν παραμένουν ατόφιες στο περιβάλλον, αλλά κατακερματίζονται σε αμέτρητα μικροσκοπικά σωματίδια , σε χρονικό διάστημα μηνών ή ετών. Τα μικροπλαστικά ατά, είτε καταλήγουν στα ιζήματα του βυθού είτε αιωρούνται στην υδάτινη στήλη και εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα μέσω των οργανισμών που τα καταναλώνουν μαζί με το φυτοπλανγκτόν. Αποτελούν ένα "τοξικό χάπι" για τους οργανισμούς που τα καταπίνουν, καθώς περιέχουν από την παραγωγή τους τοξικές ουσίες, πολλές εκ των οποίων φαίνεται να επηρεάζουν το ορμονικό σύστημα.

Πηγή: news247

Τα δάση-βοσκότοποι που καίγονται δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα!

Το παρακάτω άρθρο βάζει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που προφανώς και περνάει στα "ψιλά" των ειδήσεων. Άλλος ένας νόμος, που δίνει ασυλία σε όσους ορέγονται να καταστρέψουν το περιβάλλον και να υποβαθμίσουν στην πράξη τις ζωές μας, είναι προ των πυλών να ψηφιστεί!

Σα να μην έφτανε το άνοιγμα του δρόμου για τον αποχαρακτηρισμό 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, με το χαρακτηρισμό τους ως βοσκότοπων, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έρχεται εν ριπή οφθαλμού να κάνει το πρώτο από τα επόμενα βήματα, προωθώντας διάταξη σύμφωνα με την οποία οι εκτάσεις αυτές, όταν καίγονται, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέες! Μιλάμε για πρόκληση που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι.

Εχουμε αναφερθεί διεξοδικά σε αρθρογραφία μας το τελευταίο τρίμηνο στο νομοσχέδιο με τίτλο «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις», που εισηγούνται οι αναπληρωτές υπουργοί Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Β. Αποστόλου και Ι. Τσιρώνης Με το νομοσχέδιο αυτό, που βγήκε από τις 29 Μάη έως τις 10 Ιούνη σε «δημόσια διαβούλευση», μετατρέπονται 50 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων σε βοσκότοπους. Σ’ αυτές τις εκτάσεις η βόσκηση θα είναι η μοναδική επιτρεπόμενη δραστηριότητα.

Ο αναπληρωτής υπουργός Β. Αποστόλου, που δηλώνει και δασολόγος, δεν ικανοποιήθηκε με τη μετατροπή των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά σε βοσκότοπους, γιατί -όπως φαίνεται- έχει σχεδιάσει να προχωρήσει γρήγορα στα επόμενα βήματα, στον πλήρη αποχαρακτηρισμό τους ως δασών και δασικών εκτάσεων. Με τις υποδείξεις του, σύμβουλοί του εισήγαγαν στο νομοσχέδιο, που κυκλοφορεί στα γραφεία των δύο υπουργών και στις αρμόδιες διευθύνσεις του υπουργείου, τρεις σημαντικές αλλαγές, από τις οποίες η πρώτη προβλέπει πως, όταν θα καταστρέφονται δάση και δασικές εκτάσεις που οριοθετήθηκαν ως βοσκότοποι, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα!

Η διάταξη αυτή εισήχθη στο νέο άρθρο 19 του νομοσχέδιου «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις» και είναι η εξής (οι εμφάσεις δικές μας):

Αρθρο 19

Τροποποιήσεις των διατάξεων του ν. 4280/2014 (Α’ 159)
1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 38 του ν. 998/1979, όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 35 του ν. 4280/2014 αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, τα οποία καταστρέφονται ή αποψιλώνονται συνεπεία πυρκαγιάς ή παράνομης υλοτομίας ή άλλης αιτίας κηρύσσονται υποχρεωτικά ως αναδασωτέα ανεξαρτήτως της ειδικότερης κατηγορίας αυτών ή της θέσης στην οποία βρίσκονται. Της αναδάσωσης εξαιρούνται εκτάσεις για τις οποίες, πριν την καταστροφή ή αποψίλωσή τους, έχει χορηγηθεί έγκριση επέμβασης ή έχουν παραχωρηθεί για προβλεπόμενο σκοπό. Σε περιπτώσεις κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων λόγω καταστροφής αυτών από πυρκαγιά, εφόσον κριθεί από τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τήρηση κατά τα λοιπά της διαδικασίας του άρθρου 44 παρ. 4 του ν. 998/79, ότι προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή  άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον, αίρεται η αναδάσωση, με πράξη του αρμόδιου οργάνου, για την ως άνω έκταση ή τμήμα ή τμήματα αυτής.

2. Αποφάσεις κήρυξης δασών ή δασικών εκτάσεων ως αναδασωτέων, που έχουν εκδοθεί πριν την ισχύ του παρόντος νόμου, ανακαλούνται εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 38, όπως τροποποιείται με την προηγούμενη παράγραφο του παρόντος άρθρου».

Το άρθρο 38 του νόμου 998/1979 έχει την ιστορία του. Αρχικά, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που καταστρέφονταν ή αποψιλώνονταν, είτε από πυρκαγιές, είτε από παράνομη υλοτομία, είτε από άλλη αιτία, κηρύσσονταν υποχρεωτικά ως αναδασωτέα. Το καλοκαίρι του 2014, με το δασοκτόνο νόμο 4280, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πέρασε (ν)τροπολογία (στο άρθρο 35 παρ. 1) με την οποία εισήχθησαν εξαιρέσεις. Το εδάφιο που προστέθηκε πρόβλεπε: «Της αναδάσωσης εξαιρούνται εκτάσεις για τις οποίες, πριν την καταστροφή ή αποψίλωσή τους, έχει χορηγηθεί έγκριση επέμβασης ή έχουν χορηγηθεί για προβλεπόμενο σκοπό». Η προσθήκη αυτή δεν αφορούσε τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι από τη σημερινή συγκυβέρνηση.

Ερχεται, λοιπόν, τώρα η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, όχι απλώς να ολοκληρώσει το έγκλημα που ξεκίνησαν οι Σαμαροβενιζέλοι πριν από ένα χρόνο, αλλά να του δώσει χαρακτηριστικά «γενοκτονίας». Αντί να καταργήσει τη δασοκτόνο προσθήκη των Σαμαροβενιζέλων, η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων την κρατάει και προσθέτει μια καινούργια, ακόμα πιο δασοκτόνο: «Σε περιπτώσεις κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων λόγω καταστροφής αυτών από πυρκαγιά, εφόσον κριθεί από τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τήρηση κατά τα λοιπά της διαδικασίας του άρθρου 44 παρ. 4 του ν. 998/79, ότι προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή  άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον, αίρεται η αναδάσωση, με πράξη του αρμόδιου οργάνου, για την ως άνω έκταση ή τμήμα ή τμήματα αυτής. Αποφάσεις κήρυξης δασών ή δασικών εκτάσεων ως αναδασωτέων, που έχουν εκδοθεί πριν την ισχύ του παρόντος νόμου, ανακαλούνται εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 38, όπως τροποποιείται με την προηγούμενη παράγραφο του παρόντος άρθρου».

Πρόκειται για καθαρά φωτογραφική διάταξη που αφορά τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι (και όχι μόνο γι’ αυτή τη χρήση, αλλά και για άλλες)! Από τη στιγμή που θα οριοθετηθούν οι βοσκότοποι, όποια έκταση θα καίγεται δε θα κηρύσσεται αναδασωτέα από το γενικό γραμματέα της αρμόδιας Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Κι όχι μόνον αυτό. Επειδή ήδη σε αρκετά εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων έχει επιτραπεί η βόσκηση και, εμμέσως πλην σαφώς, θα θεωρούνται βοσκότοποι, με τη νέα ντροπολογία αίρονται οι αποφάσεις με τις οποίες αυτές κηρύχτηκαν ως αναδασωτέες!

Δεδομένου ότι τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα, το αποτέλεσμα θα είναι να πάψουν να θεωρούνται δάση και δασικές εκτάσεις και, με βάση και το εθνικό δίκαιο πλέον, θα θεωρούνται γεωργικές γαίες! Σύμφωνα με τον κοινοτικό Κανονισμό 1307/2013 (άρθρο 4), οι βοσκότοποι θεωρούνται γεωργική γη. Σ΄αυτή την δυσμενή εξέλιξη για το δασικό πλούτο της χώρας συνέβαλαν καταλυτικά οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Ερχεται τώρα ο (δασολόγος, όπως αρέσκεται να δηλώνει) Αποστόλου να ολοκληρώσει το έργο τους.

Είναι ο Β. Αποστόλου που έστειλε στο γραφείο του συναδέλφου του Ι. Τσιρώνη τόσο το άρθρο 19 όσο και ολόκληρο το νομοσχέδιο. Η σύμβουλος του Ι. Τσιρώνη για τη δασική πολιτική έστειλε το άρθρο 19 και ολόκληρο το νομοσχέδιο στη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΑ). Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο προϊστάμενος της ΓΔΑΠΔΑ υιοθέτησε, εμμέσως πλην σαφώς, αυτή τη (ν)τροπολογία (μένουμε σ’ αυτά προς το παρόν, αναφορικά με τη στάση της ΓΔΑΠΔΑ). Ετσι, ο (οικολόγος, όπως δηλώνει) αναπληρωτής υπουργός Ι. Τσιρώνης θα υιοθετήσει κι αυτός τη (ν)τροπολογία που, εκτός των άλλων, καταργεί στην πράξη τα άρθρα 24 και 117 του συντάγματος, έχοντας ως άλλοθι τη γνώμη των υπηρεσιακών παραγόντων της ΓΔΑΠΔΑ. Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί ο υπουργός Π. Λαφαζάνης και ο υπουργός Οικονομικών (ο διάδοχος του Βαρουφάκη, πλέον), που θα υπογράψουν το νομοσχέδιο πριν κατατεθεί στην Βουλή.

Ενας «δασολόγος» κι ένας «οικολόγος» οργανώνουν μεθοδευμένα τη διάπραξη ενός εγκλήματος κατά του δασικού πλούτου της χώρας, που έχει άμεση συνάφεια με την ίδια τη ζωή μας σ’ αυτόν τον τόπο. Το σύνθημα αυτής της διάταξης θα μπορούσε να είναι: Κάψτε τα δάση και κάντε τα βοσκότοπους (και όχι μόνο).

Ο αναπληρωτής υπουργός Ι. Τσιρώνης παρέλαβε στα μέσα του περασμένου Μάρτη από την Αυτόνομη Δημοκρατική Συνεργασία Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΣΔΔΥ), παράταξη που ιδεολογικοπολιτικά πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα αναλυτικό κείμενο με όλες σχεδόν τις μνημονιακές αντιδασικές διατάξεις που ψήφισαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι τις αρχές του 2015, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν όχι μόνο η (ν)τροπολογία που οι Σαμαροβενιζέλοι πέρασαν με το άρθρο 35 του νόμου 4280/2014, αλλά όλες οι αντιδασικές διατάξεις και αντιδασικοί νόμοι. Υποτίθεται ότι ο Ι. Τσιρώνης δεσμεύτηκε να κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες προκειμένου να καταργηθούν όλες αυτές οι διατάξεις. Ομως, όχι μόνο δεν έχει κάνει το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά κάνει ενέργειες στην αντίθετη κατεύθυνση (πέρα από τη ντροπoλογία που σχολιάζουμε εδώ), στις οποίες έχουμε αναφερθεί σε δημοσιεύματά μας.

Υπάρχει και δεύτερη (ν)τροπολογία, στο κείμενο του νομοσχέδιου που δόθηκε στη «διαβούλευση» στις 29 Μάη. Με την αρχική έκδοση του νομοσχέδιου (άρθρο 3) δινόταν η δυνατότητα στους κτηνοτρόφους να κατασκευάζουν μέσα στους βοσκότοπους ποτίστρες και ομβροδεξαμενές, «που δεν θα αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του τοπίου», προκειμένου να βοηθούν «στην ευζωία των ζώων». Με τη νέα (ν)τροπολογία επιτρέπονται και επεμβάσεις στο δάσος-βοσκότοπο, που θα εξυπηρετούν τους κτηνοτρόφους. Ετσι, ανοίγει η χαραμάδα (που θα γίνει παράθυρο και πόρτα) για να κατασκευάζουν οι μεγαλοκτηνοτρόφοι τις βίλες τους και οι μικροί κτηνοτρόφοι τα σπίτια τους. Κάπως έτσι προέκυψαν και τα θέρετρα των μοναστηριών και των εκκλησιών μέσα στα δάση.

Η τρίτη (ν)τροπολογία είναι αυτή που εισάγεται με το α΄ εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 6. Σύμφωνα μ΄ αυτή, «Τα δικαιώματα χρήσης της βοσκής περιέρχονται ή μεταβιβάζονται σε άλλο κτηνοτρόφο σε περίπτωση κληρονομικής διαδοχής ή πώλησης της εκμετάλλευσης».

Αυτή η διάταξη εισάγεται για πρώτη φορά και υποκρύπτει μακροπρόθεσμο σχέδιο. Σε κάποια χρονική στιγμή, εάν θεσπιστούν και οι τρεις αυτές (ν)τροπολογίες και ιδιαίτερα η πρώτη, για την κατάργηση των αποφάσεων κήρυξης των καμένων βοσκότοπων ως αναδασωτέων, θα βγουν αποφάσεις με τις οποίες θα παραχωρείται στους κτηνοτρόφους η ιδιοκτησία των αποχαρακτηρισμένων βοσκοτόπων, όπως έγινε με τους πρώην ρητινοκαλλιεργητές, στους οποίους παραχωρήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους.

Γι’ αυτό και απαιτούμε, εδώ και τώρα να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Η παράταξη Αυτόνομη Δημοκρατική Συνεργασία Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων έχει χρέος να μπει μπροστά στον αγώνα για την απόσυρση αυτού του νομοσχέδιου και για την κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιδασικών διατάξεων.


Γεράσιμος Λιόντος

Πηγή άρθρου: εφημερίδα "Κόντρα"

Πηγή φωτογραφίας (ενός "βοσκοτόπου" που καίγεται): planet earth sos

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ ΤΖΑΚΙΑ-ΞΥΛΟΣΟΜΠΕΣ... ΚΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Μετά από πολύ καιρό, μπαίνει μια καινούρια ανάρτηση στο blog. Προφανώς και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όπως κι άλλοι προσωπικοί παράγοντες, επηρεάζουν το πόσο συχνά γράφεται κάτι εδώ. 

Αφήνοντας την εισαγωγή, ας πάμε κατευθείαν στο θέμα μας. Από το site του ιατρικού συλλόγου Αθηνών:

Στο κατώφλι του 2013, τα τζάκια και οι λέβητες με καυσόξυλα καθώς και οι ξυλόσομπες, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν εγκαταλειφθεί ή και απαγορευθεί, αποτελούν και πάλι μια νέα πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης που θέτει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην απαγορευμένη ζώνη για την τσέπη όλο και περισσότερων πολιτών.

Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στην παράνομη υλοτόμηση ακόμα και δασών και η καθ όλα αποδεκτή «κλοπή» καυσόξυλων που συμβαίνει σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, μετέτρεψαν την πηγή της ζωής, το ξύλο που είναι ο βασικός βιοάνθρακας της φύσης, να μετατραπεί για πολλούς στη φθηνότερη λύση θέρμανσης για το φετινό χειμωνα στην Ελλάδα.

Η καύση του ξύλου αυτού με βασικό στοιχείο τον άνθρακα, προκαλεί καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων – προϊόντων της καύσης, των suspended particulate matter) στην ατμόσφαιρα. Ας σημειωθεί δε, ότι τα παραδοσιακά τζάκια με καυσόξυλα και οι ξυλόσομπες εκλύουν περίπου 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα μικροσωματίδια ανά κιλό καύσιμης ύλης από έναν σύγχρονο καυστήρα.

Τους τελευταίους δύο μήνες, στο Μαρούσι και στο Κορωπί διαπιστώθηκε 18 φορές αύξηση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 50 μg/m3 (μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα). Τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, μαζί με τα αιωρούμενα μικροσωματίδια, επιτείνουν και άλλοι τοξικά προϊόντα τη ίδιας καύσης του βιοάνθρακα όπως τα SO2, NO2, NO, CO, CO2, Pb και άλλα.

Όσον αφορά στην επίδραση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην υγεία ανθρώπινου οργανισμού, τα μικροσωματίδια διαχωρίζονται, ανάλογα με τη διάμετρο τους: σ’ εκείνα που έχουν διάμετρο από 2,5 έως 10 μm, που συνήθως αποτελούνται από οξείδια του αργιλίου, πυρίτιο, σίδηρο και είναι εισπνεύσιμα, και σε αυτά με διάμετρο μικρότερη των 2,5 μm που παράγονται σε τεράστιες ποσότητες από καυσόξυλα και ξυλόσομπες και μπορούν να διεισδύσουν βαθύτερα στα πνευμόνια και να προκαλέσουν σοβαρότερη βλάβη. Η ικανότητα του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου να προστατεύε­ται από τα αιωρούμενα στο περιβάλλον μικροσωματίδια καθορίζεται κυρίως από το μέγεθος και τη χημική σύσταση των τελευταίων. 

Η συνεχιζόμενη μάλιστα εναπόθεση των μικροσωματιδίων αυτών σε όλο το μήκος του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού, προκαλεί σοβαρή βλάβη στο αναπνευστικό επιθήλιο. Στο ανώτερο αναπνευστικό επικάθονται τα μεγαλύτερης διαμέτρου μικροσωματίδια. Όσο πιο μικρή είναι η διάμετρός τους τόσο μεγαλύτερη είναι η διείσδυση τους στους πνεύμονες ως τις τελικές κυψελίδες. Τα πολύ μικρής διαμέτρου μικροσωματίδια, λόγω της διεισδυτικότητάς τους και λόγω των σταθερών συμπλόκων που σχηματίζουν, εισχωρούν στο εσωτερικό των κτιρίων, των σπιτιών, των κλινοσκεπασμάτων και προκαλούν πληθώρα αναπευστικων προβλημάτων από άσθμα, αλλεργικές βρογχίτιδες, αποφρακτικές πνευμονοπάθειες κα. Επίσης, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο <7 class="goog-spellcheck-word" span="span" style="background: none repeat scroll 0% 0% yellow;">μm προκαλούν καταστροφή των μακροφάγων στο κυκλοφορικό σύστημα, καταστρέφουν το ενδοθήλιο των μικρών αγγείων, δημιουργούν μικροθρομβώσεις και συχνά πυροδοτούν στεφανιαία νόσο και ΑΕΕ, ή σε οξείες καταστάσεις έως και πνευμονικό οίδημα.

Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο μικρότερη του 0.1 μm μπορεί να περάσουν μέσα από τις κυτταρικές μεμβράνες και να διαπεράσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό του εγκεφάλου και να προκαλέσουν σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ακόμα στην περίπτωση της αιθάλης που εκπέμπεται από τους σύγχρονους κινητήρες ντήζελ, τα μικροσωματίδια μπορεί να μεταφέρουν και καρκινογόνα στοιχεία στην επιφάνειά τους (όπως π.χ. βενζοπυρένια)

Τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες με τα παιδιά τους, γίνονται εθελοντές μιας προσπάθειας ανθρωπιστικής διάσωσης του οξυγόνου που αναπνέουμε και κάθε Κυριακή, σε συνεργασία με τν ΣΠΑΠ και άλλους φορείς, βάζουν ένα μικρό δεντράκι σαν ανάσα ζωής, είναι λυπηρό και αποτρόπαιο να παρατηρούνται φαινόμενα αυτοκαταστροφής του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, επειδή αποτελούν την πιο φθηνή λύση.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, ως διαρκής θερματοφύλακας της δημόσιας Υγείας, κρούει τον κώδωνα για τη σοβαρότητα ενός φαινομένου που έχει λάβει απειλητικές διαστάσεις και θέτει σε κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων πολιτών και προμηνύει τον αφανισμό της ζωτικης πηγής οξυγόνου και οικολογικής ισορροπίας στο περιβάλλον, τα δάση μας.

Για αυτό, στόχος του ΙΣΑ είναι να επιταθεί κάθε προσπάθεια από την Πολιτεία που θα μπορέσει να διαφυλαξει την υγεία όλων των πολιτών και να προλάβει τα σοβαρά νοσήματα, ιδιαίτερα σταμικρά παιδιά και τους χρονίως πάσχοντες. Σε αυτήν την προπάθεια, θα είμαστε αρωγοί για να διαφυλάξουμε όλοι μαζί τα δάση μας, τα παιδιά μας και την ίδια μας τη ζωή.

Προφανώς και η καύση ξυλείας σε τόσο μεγάλη κλίμακα σε μια περιοχή όπως η Αθήνα, δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, η οποία μπορεί να έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Όμως τίποτε απ' ότι συμβαίνει στην κοινωνία δεν είναι ξεκομμένο και δεν προκαλείται από μόνο του. Η συγκεκριμένη κατάσταση αναδεικνύει το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με συγκεκριμένες πολιτικές (βλ. αυξήσεις σε φόρους πετρελαίου, τιμολόγια ρεύματος κλπ), που αναγκάζουν μια ολόκληρη κοινωνία να στρέφεται στην πιο φθηνή λύση προκειμένου να αντεπεξέλθει στο κρύο του χειμώνα.

Από την άλλη βέβαια κι η καύση πετρελαίου δεν είναι αυτό που θα λέγαμε "φιλική προς την υγεία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος". Εδώ τίθεται και το ζήτημα της αξιοποίησης άλλων μορφών ενέργειας και τρόπων θέρμανσης. Δυο παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι η χρήση των απορριμάτων για την παραγωγή θερμότητας και η χρήση της γεωθερμίας.

1)Η χώρα που ζει από τα σκουπίδια της.

2)Γεωθερμία

Τέτοιου είδους λύσεις όμως θέλουν μία πολιτεία που θα αντιμετωπίζει την κοινωνία ως ένα σύνολο ανθρώπων με ανάγκες και δικαιώματα κι όχι ως ένα σύνολο από βέβαιες πηγές εσόδων. Ταυτόχρονα χρειάζεται κι ένας συνολικότερος σχεδιασμός κι όχι μεμονωμένες λύσεις.

Τέλος να εκφράσω και μια απορία μου. Τόσα χρόνια σε όλη τη χώρα, εκτός από τα μεγάλα αστικά κέντρα, η πλειοψηφία του κόσμου χρησιμοποιεί ξυλόσομπες και τζάκια για την θέρμανση των σπιτιών. Γιατί ξαφνικά λοιπόν ο Ιατρικός Σύλλογος κι όλοι μας θυμηθήκαμε τα προβλήματα που δημιουργούν στην υγεία αυτοί οι τρόποι θέρμανσης, με αφορμή την Αθήνα;

 Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι του Γιάννη Λάριου και την βρήκα εδώ.

ΟΛΗ Η ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΕΙΝΑΙ "ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ" ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΘΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ Σ' ΑΥΤΗΝ!

Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από το "Παρατηρητήριο μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων", αναδημοσιεύεται από το blog "Justice for Greece" και μας το έστειλαν στο mail του blog πριν από λίγες μέρες. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το 1983, ο K. Σημίτης σαν Υπουργός Γεωργίας διαφωνούσε με την κήρυξη Στρατωνίου και Ολυμπιάδας σαν μεταλλευτικών περιοχών, τονίζοντας την ιδιαίτερη σημασία τους για τον πρωτογενή τομέα και το περιβάλλον! Μετά έστελνε τα ΜΑΤ στη Στρατονίκη για να προστατεύσει την “Εταιρεία”…
Το έγγραφο του Υπουργείου Γεωργίας δημοσίευσε η “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” στις 9-3-2002.

Μεταλλευτικός κώδικας (Ν. 210/1973), άρθρο 142 παρ. 2:

Προκειμένου περί περιοχών που παρουσιάζουν αξιόλογο μεταλλευτικό ενδιαφέρον ή υφίστανται ή πρόκειται να ιδρυθούν σε αυτές αξιόλογες Μεταλλευτικές ή Μεταλλουργικές εγκαταστάσεις δύναται δια Προεδρικών Διαταγμάτων που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας να χαρακτηρίζονται αυτές ως “Μεταλλευτικές Περιοχές” και να απαγορεύεται μέσα σε αυτές η ανάπτυξη ετέρων δραστηριοτήτων, εφόσον από αυτές παρακωλύεται η άσκηση της Μεταλλείας ή οι εργασίες των Μεταλλευτικών ή Μεταλλουργικών εγκαταστάσεων ή αν από την άσκηση της Μεταλλείας ή των Μεταλλευτικών ή Μεταλλουργικών εγκαταστάσεων παρεμποδίζεται η άσκηση ετέρων δραστηριοτήτων.

Άρθρο 140 παρ. 5:

Ουδεμία οφείλεται αποζημίωση για οικοδομές ή άλλα έργα του ιδιοκτήτη ενός χώρου μέσα στη Μεταλλευτική περιοχή τα οποία έγιναν κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο ιδιοκτήτης του χώρου “δι’ επιμελείας κοινού ανθρώπου” μπορούσε να προβλέψει τη ζημία που θα επέλθει σε αυτά από την Εκμεταλλεύτρια Εταιρεία.

Απροκάλυπτη, σαφής δήλωση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ενώπιον ΣτΕ

 

Αυτά τα πολύ ξεκάθαρα επιβάλλει ο Μεταλλευτικός Κώδικας για όσους έχουν την “ευτυχία” να έχουν ή να προτίθενται να έχουν ιδιοκτησία ή επιχειρηματική δραστηριότητα σε “Μεταλλευτική Περιοχή”. Δείτε σχετικά και το παλαιότερο άρθρο μας:  Η θεσμική διάσταση και η πρακτική αποτίμηση της μεταλλειοκτησίας, με ειδική αναφορά στο Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής.

Μέχρι σήμερα οι υπερμαχοι του Επενδυτικού Σχεδίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ διατείνονται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, ότι η περιοχή δεν είναι χαρακτηρισμένη “μεταλλευτική” κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 142 του Μεταλλευτικού Κώδικα και κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα απαγόρευσης άλλων δραστηριοτήτων. Η επιβεβαίωση των όσων γράφουμε ήρθε από την ίδια την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Στην ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που κατέθεσε στις 8 Ιουνίου 2012 επί της αιτήσεως ακυρώσεως της ΚΥΑ 201745/2011 Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων της Επένδυσης και συντάχθηκε από το Δικηγορικό Γραφείο “Σκουρής – Τροβά και συνεργάτες”, αποτυπώνεται η θέση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ σχετικά με το Επενδυτικό της Σχέδιο και το καθεστώς της μεταλλειοκτησίας στην περιοχή.

Στην παρ. Α1, Γενικά της επίμαχης ΚΥΑ ξεκαθαρίζεται ότι:

Το έργο που προτείνεται στο Επενδυτικό Σχέδιο (και εγκρίθηκε με την επίμαχη ΚΥΑ) αφορά στο σύνολο των Μεταλλείων Κασσάνδρας…

δηλαδή σε ολόκληρη την έκταση των 317.000 στρεμμάτων (κατά τη Σύμβαση Μεταβίβασης) των Οριστικών Παραχωρήσεων. Και στη σελ. 40:

Σε σχέση με την αίτηση ακυρώσεως δεν φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό ότι η προσβαλλόμενη (ΚΥΑ) αφορά ένα συνολικό έργο – Επενδυτικό Σχέδιο – και αντιμετωπίζει τα επί μέρους υποέργα ως αυτοτελή…

ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ δηλαδή. Το Επενδυτικό Σχέδιο είναι ενιαίο και αδιαχώριστο. Ένα Επενδυτικό Σχέδιο που η τοπική κοινωνία ουδέποτε ρωτήθηκε αν δέχεται. Και στη σελ. 58:

Το Επενδυτικό Σχέδιο αποσκοπεί στη διαχειριστική προσέγγιση του συνόλου του Μεταλλευτικού δυναμικού της Β.Α. Χαλκιδικής…

Ξεκαθαρίζει λοιπόν με τον πλέον επίσημο τρόπο η ELDORADO GOLD/ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ – που κατέχει το 100% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ – ότι ολόκληρη η Β.Α. Χαλκιδική σε έκταση 317.000 στρεμ. θα μετατραπεί σε μεταλλευτικό/μεταλλουργικό τοπίο, δηλαδή σε “Μεταλλευτική Περιοχή”. Στη σελ. 71 το τεκμηριώνει επί πλέον τον χαρακτηρισμό και νομικά:

Κατά τις διατάξεις του Ν. 2436/1996 (που κύρωσε τη σύμβαση μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην TVX) και όλες τις τροποποιήσεις (Ν 3220/2004) που κύρωσε τη σύμβαση μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το Ελληνικό Δημόσιο στον Δημήτρη Κούτρα (100% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ), είναι προφανές ότι η περιοχή χαρακτηρίζεται Μεταλλευτική και δια νόμου ήδη προ του 1990 και δεν κατελοίπετο καμία αμφιβολία ως προς τον χαρακτηρισμό της. Η περιοχή συνεπώς στο σύνολό της είναι δια νόμου χαρακτηρισμένη ως Μεταλλευτική συνεχώς από το 1990…

Στη σελ. 69 γίνεται σαφής αναφορά στην παρ. 2 του άρθρου 142 του Μεταλλευτικού Κώδικα:

Και βέβαια δεν είναι κατανοητό το πώς οι δραστηριότητες του όποιου άλλου μοντέλου ανάπτυξης (εκτός της Μεταλλείας) δεν έχουν ανάγκη εκτίμησης των επιπτώσεων τους στη Μεταλλευτική η οποία προϋπήρχε στην περιοχή…

Οι δύο μεταβιβάσεις των Μεταλλείων Κασσάνδρας – στην TVX και στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ – και οι δύο Νόμοι που τις κύρωσαν επιβεβαίωσαν τη θεσμοθέτηση της Β.Α. Χαλκιδικής ως “Μεταλλευτικής Περιοχής”. Με την ΚΥΑ 201745/2011 (Κεφάλαιο α1. Γενικά) ο χαρακτηρισμός αυτός επικαιροποιείται και επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά.

Στη “Μεταλλευτική Περιοχή” των 317.000 στρεμ. όλες οι ιδιοκτησίες είναι πρακτικά δημευμένες αφού οι ιδιοκτήτες τους έχουν στερηθεί δια του νόμου το δικαίωμα να τις χρησιμοποιήσουν κατά τη βούλησή τους.

Επί πλέον η αξία τους έχει ΜΗΔΕΝΙΣΘΕΙ αφού απαγορεύεται ή μπορεί να απαγορευθεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν για οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Αλλά και αν οι ιδιοκτήτες ήδη έχουν κτίσει σπίτια ή επιχειρήσεις, όταν η “Εταιρεία” αποφασίσει να πραγματοποιήσει έρευνα, εξόρυξη, μεταλλευτική/μεταλλουργική δραστηριότητα στις ιδιοκτησίες τους ή στην γύρω περιοχή, δεν έχουν κανένα δικαίωμα αποζημιώσεως για θετικές και αποθετικές ζημίες επειδή ως έχοντες “επιμέλεια κοινού ανθρώπου” όφειλαν να γνωρίζουν ότι παρεμποδίζουν παράνομα τον “Εκμεταλλευτή” στην άσκηση της Μεταλλείας .

Η συντριπτική πλειονότητα των υποστηρικτών της “Επένδυσης” και της “Εταιρείας” (και του Δημάρχου Χρήστου Πάχτα) είναι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία με τις οικογένειές τους, όσοι ελπίζουν σε πρόσληψη και όσοι έχουν άλλο οικονομικό όφελος. Όλοι αυτοί ή σχεδόν όλοι έχουν ακίνητα περιουσιακά στοιχεία στην “Μεταλλευτική Περιοχή” που η αξία τους έχει μηδενισθεί.

Εξαιρούνται οι κάτοικοι του Στρατωνίου που δεν είναι από τη Στρατονίκη ή την Ιερισσό. Το Στρατώνι δεν έχει Διοικητική Περιφέρεια, είναι το μοναδικό χωριό της Χαλκιδικής και ίσως της χώρας. Τα σπίτια και τα κτίρια ανήκουν στην Εταιρεία, με εξαίρεση  όσα κτίστηκαν τα τελευταία χρόνια από Στρατωνίσιους. Και ούτως ή άλλως, το Στρατώνι έιναι Μεταλλευτική Περιοχή και Βιομηχανική Περιοχή Υψηλής Όχλησης και, μαζί με το Λαύριο, η πλέον ρυπασμένη από βαρέα μέταλλα και όξινες απορροές περιοχή της Ελλάδας. Αυτοί δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

Αλλά η Στρατονίκη και τα Στάγειρα; Αυτά τα δυο χωριά είναι τα πλουσιότερα της Β Χαλκιδικής, σε απόσταση από όλα τα άλλα. Όλο το θαλάσσιο μέτωπο από την Ολυμπιάδα μέχρι την Ιερισσό, μια ακτή μήκους 70 χιλιομέτρων, ανήκει σε Σταγειρίτες και Στρατονικιώτες. Η αξία των σπιτιών στη Στρατονίκη είναι μηδενική γιατί στη Στρατονίκη και να σου το χαρίζουν το σπίτι δεν πας να κατοικήσεις με τα φουρνέλα κάτω από τα πόδια σου, τη νέα λίμνη τοξιών αποβλήτων στον Κοκκινόλακκα, κάτω από το χωριό, και το νέο μεταλλευτικό/μεταλλουργικό συγκρότημα σαν αξιοθέατο. Αλλά και τα κτήματα στη θάλασσα δεν έχουν καμία αξία, δίπλα σε μια θάλασσα που κάθε λίγο “κοκκινίζει” από τη ντροπή της και μέσα σε “μεταλλευτική περιοχή” όπου δεν κανείς δεν μπορεί να φτιάξει τίποτα.Ένα σπίτι στον Παρθενώνα της Σιθωνίας και ένα κτήμα των 10 στρεμμάτων σε ένα ακρογιάλι της Σιθωνίας ή της Κασσάνδρας θα άξιζαν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ευρώ, αν μπορούσες να βρεις τέτοιο κτήμα. Στην περιοχή μας δεν αξίζει τίποτα. Μα είναι καλά αυτοί οι συμπατριώτες;

Στρατονίκη: πανέμορφο ορεινό χωριό σε μια πανέμορφη περιοχή, αλλά οι αξίες των ιδιοκτησιών είναι μηδενικές

Αλλά και οι κάτοικοι του Νεοχωρίου και της Βαρβάρας σε πολύ λίγο καιρό θα ξεσηκωθούν σαν τους Μεγαλοπαναγιώτες όταν συνειδητοποιήσουν ότι στην Πιάβιτσα δουλεύουν ήδη τέσσερα γεωτρύπανα για την περιχαράκωση του επιφανειακού/υπόγειου κοιτάσματος, πολλαπλάσιου σε μέγεθος του αντίστοιχου της Ολυμπιάδας. Και ολόκληρη η περιοχή τους είναι ήδη “μεταλλευτική περιοχή”.

Ο Στανός φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα χρυσοφόρα κοιτάσματα και σε λίγο καιρό θα έχει την τύχη της Πιάβιτσας. Και είναι ήδη “μεταλλευτική περιοχή”.

Αυτό είναι το ΟΡΑΜΑ του Χρήστου Πάχτα και της “Εταιρείας” για τη ΒΑ Χαλκιδική. Αν κάποιος από τους “Άρχοντες” της Χαλκιδικής, τους υποστηρικτές του “Επενδυτικού Σχεδίου” ή τους ιδιοκτήτες εντός των 317.000 στρεμμάτων, έχει διάφορη άποψη σε όσα τεκμηριώνουμε, παρακαλούμε να μας την καταθέσει για δημοσίευση και ανάδειξή της.

Τελειώνοντας διαβάστε σχετικά:

Η κυβέρνηση Παπανδρέου προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να μην εισπράξει το κράτος 15 εκατ. ευρώ από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ!

Ξεπουλήσαμε τον Χρυσό της Χαλκιδικής 2000 φορές κάτω του κόστους, στον Μπόμπολα!

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Η συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει γι' ακόμη μια φορά ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο εκτός από την αύξηση των κερδών τους και στην ουσία αυτοί είναι που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Αν και η ανάρτηση σαν σύνολο ξεφεύγει από την μέχρι τώρα θεματολογία του blog, εν τούτοις κάνει ξεκάθαρο ότι το περιβαλλοντικό ζήτημα δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται αποκομμένο από τον κοινωνικό περίγυρο. 

Ο αγώνας για να λυθούν (έστω και τοπικά) περιβαλλοντικά προβλήματα σχετίζεται με τον αγώνα για καλύτερη ποιότητα ζωής και συνήθως ως πηγή όλων των συγκεκριμένων προβλημάτων είναι δύο παράγοντες: η επιχειρηματική ασυδοσία και η αδιαφορία (διαπλοκή) των υπευθύνων. Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας, όταν προσπαθούμε να ζητήσουμε από 'υπεύθυνους"-ανεύθυνους να δώσουν μία λύση. 

Οι πραγματικές λύσεις δίνονται μόνο αν δεν βλέπουμε τα γεγονότα από απόσταση, αλλά με όποιον τρόπο μπορούμε, ενεργοποιούμαστε και προσπαθούμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.