Θυσία στα κέρδη τους ο Υμηττός;

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ*

Ένας από τους λίγους πνεύμονες πρασίνου της Αττικής, το βουνό του Υμηττού, βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο όσων τον αντιμετωπίζουν ως πεδίο κερδοφορίας και εύκολη λεία για εκμετάλλευση που τη βαφτίζουν αξιοποίηση και ανάπτυξη. Ούτε λόγος για προστασία και ανάδειξη του δασικού χαρακτήρα του βουνού, αναδάσωση των καμένων εκτάσεων, φύλαξη, καθαρισμό, συντήρηση.
Οι επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι ξεκάθαρες. Αρπαγή της δημόσιας γης και όλου του δημόσιου πλούτου. Δάση, παραλίες, ακόμα και προστατευόμενες περιοχές προορίζονται προς εκμετάλλευσή τους μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου Υπερ-ταμείου και παραδίδονται σε ξένους και ντόπιους «επενδυτές», προκειμένου να αποπληρωθεί το «δημόσιο» χρέος, έχουν ανοίξει την όρεξη σε όλα τα κοράκια.
Αποτέλεσμα αυτών των ορέξεων και οι εμπρησμοί σε κρίσιμες περιοχές του Υμηττού, τις οποίες επιβουλεύονται για τσιμεντοποίηση. Συχνοί εμπρησμοί, που δεν αποτελούν μακρινό παρελθόν και κόστισαν εκατοντάδες στρέμματα καμένου δάσους και ανθρώπινες ζωές με πιο πρόσφατο το 2015.
Κατασκευαστικές εταιρείες εποφθαλμιούν ξανά τον Υμηττό για νέους ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους γρήγορης πρόσβασης από το χώρο της επένδυσης του Λάτση στο Ελληνικό προς το Αεροδρόμιο, στα πρότυπα της Αττικής Οδού. Άλλες εταιρείες χρησιμοποιούν ήδη τον Υμηττό ως δωρεάν χώρο για εγκατάσταση ιδιωτικών σχολείων, για εναπόθεση μπάζων και αποβλήτων, λειτουργία λατομείων, για στάθμευση των μηχανημάτων τους, για εγκατάσταση κεραιών, για αποθήκευση. Και δεν τους φτάνουν αυτά, θέλουν επιπλέον να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δράσεις πάνω στο βουνό.
Ιδιώτες καταπατητές, που χρησιμοποίησαν τις τρύπες των ΠΔ της δήθεν προστασίας του Υμηττού και έκτισαν «αναψυκτήρια», άλλοι οικοπεδοφάγοι και οικοδομικοί συνεταιρισμοί απαιτούν τη νομιμοποίηση των καταπατήσεων και των αυθαιρέτων κτισμάτων τους και την επέκταση του σχεδίου πόλης στο βουνό με επίφαση τα λεγόμενα ανοικτά οικοδομικά τετράγωνα. Ενώ, συνεχίζουν να επιχειρούν αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες σε καμένες και αναδασωτέες εκτάσεις.
Η εκκλησία, θεωρεί ότι της ανήκει όλος ο Υμηττός και δηλώνει στο κτηματολόγιο χιλιάδες στρέμματα ως ιδιοκτησία της.
Ο στρατός και η αεροπορία, εκτός από το ότι συνεχίζουν τη λειτουργία των στρατοπέδων, επεκτείνουν ανεξέλεγκτα τις εγκαταστάσεις τους, στήνουν νέα προκάτ κτίρια ακόμα και αυτή την εποχή, μεταφέρουν διάφορες υπηρεσίες τους. Δεν γκρεμίζουν το σούπερ μάρκετ, το βενζινάδικο, το πολυκατάστημα, το καφενείο, το σκελετό των κτιρίων που προόριζαν για κατοικίες αξιωματικών.
Οργανισμοί όπως η ΔΕΗ, στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, χρησιμοποιούν τον Υμηττό ως χώρο για τις εγκαταστάσεις τους και την ανεξέλεγκτη και τζάμπα επέκτασή τους, όπως το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης στην Ηλιούπολη.
Οι δήμοι γύρω από την Αττική, εδώ και χρόνια στο όνομα των κοινωφελών εγκαταστάσεων, φόρτωσαν τον Υμηττό με γήπεδα, χώρους για πολιτιστικές εκδηλώσεις, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων, πάρκινγκ, συνεργεία, νεκροταφεία και κάθε είδους υπηρεσίες. Με μια κοντόφθαλμη οπτική χρησιμοποίησαν τον Υμηττό ως δωρεάν και εύκολο χώρο για διάφορες εγκαταστάσεις στο όνομα της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, αντί να επιμένουν στην αναζήτηση και απαλλοτρίωση χώρων μέσα στον αστικό ιστό για την ικανοποίησή τους. Συνεχίζουν και αυτή την περίοδο να προωθούν σχέδια για κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης, νεκροταφείων κ.α. και ένταξη στο γενικό πολεοδομικό σχέδιο ιδιοκτησιών που έχουν «εκκρεμότητες» ως δασικές και βρίσκονται στις ζώνες προστασίας.
Ενδεικτικό κρούσμα η προσφυγή δήμων γύρω από τον Υμηττό και πολλών ιδιωτών, στο Συμβούλιο της Επικρατείας το 2013 (η απόφαση αναμένεται) για την ακύρωση του τελευταίου Π.Δ. 187/ 2011 για την «προστασία» του Υμηττού, με πρόσχημα τη μη ύπαρξη σχετικής περιβαλλοντικής μελέτης. Στόχος τους η ανεξέλεγκτη επέκταση στο βουνό της αυθαίρετης δόμησης ιδιωτικών συμφερόντων (δεκάδες αυθαίρετοι οικισμοί, δήθεν γεωργικές αποθήκες που έγιναν βίλλες, επιχειρηματικές εγκαταστάσεις μέσα στο δάσος -πχ ιατρικό κέντρο στη Βούλα), αλλά και κοινωφελών δημοτικών χρήσεων (νεκροταφεία, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων, κλπ). Αρχικός δικηγόρος μεγάλου μέρους όσων προσέφυγαν, ήταν και η εταιρεία του Κατρούγκαλου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στα ίδια χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, έρχεται να εξυπηρετήσει τις μεθοδεύσεις όλων των παραπάνω. Προωθεί εντατικά τους νέους σχεδιασμούς για μια Αθήνα-πόλη στήριξης της επιχειρηματικότητας και των ιδιωτικών συμφερόντων, αφιλόξενη για τους κατοίκους, αλλά φιλόξενη για τους «επενδυτές» και τον καταναλωτισμό, χρήσιμη για την ολιγαρχία του πλούτου, αλλά εχθρική για τους φτωχούς, τη νεολαία, τους άνεργους, τους εργαζόμενους. Κανένας ελεύθερος δημόσιος χώρος χωρίς εμπορευματοποίηση, χωρίς αντίτιμο, χωρίς περιφράξεις κι ελεγχόμενη πρόσβαση.
Εξαγγέλλει το Σχέδιο «Νέα Αθήνα», που εκτός των άλλων προβλέπει την κατασκευή γηπέδου μέσα στον πυρήνα του Πάρκου Γουδί-Ιλισίων, το οποίο ανήκει στις ζώνες προστασίας του Υμηττού. Ενώ, με τον τελευταίο νόμο για τους δασικούς χάρτες (4467/2017) που ψήφισε, επιτρέπει τη νομιμοποίηση των καταπατήσεων και την αλλαγή χρήσης των δασικών εκτάσεων και κυρίως των αναδασωτέων, αφήνοντας περιθώρια για νέες αυθαιρεσίες και οικιστικές επεκτάσεις στα βουνά, μαζί και στον Υμηττό. Επιπλέον, σε ένα αλισβερίσι κυβέρνησης-δήμων ο υπουργός περιβάλλοντος Φάμελος ζητάει από τους δήμους να υποδείξουν ποιες περιοχές θεωρούν όρια των οικισμών και στη συνέχεια, εξαιρεί από το νόμο για την καταγραφή των δασικών χαρτών αυτές ακριβώς τις περιοχές.
Μηχανισμοί του αστικού κράτους, πιέζουν για εσπευσμένη και πιο βαθιά αναδιάρθρωση στην κατεύθυνση στήριξης της επιχειρηματικότητας. Χαρακτηριστική η δήλωση του Στασινού, προέδρου του ΤΕΕ, για την επιδιωκόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που σχεδίαζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με στόχο την ουσιαστική κατάργηση των άρθρων 24 και 117 για την προστασία των δασών. Ο πρόεδρος του ΤΕΕ ζητάει ούτε λίγο ούτε πολύ, συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της βιώσιμης ανάπτυξης, με «ταυτόχρονη λύση της εμπλοκής του δασικού χαρακτήρα μιας έκτασης με το ιδιοκτησιακό καθεστώς». Δηλαδή τα ιδιωτικά δάση (το 30% περίπου των δασών της χώρας, μεταξύ των οποίων μεγαλύτερος ιδιοκτήτης φέρεται η εκκλησία) να μπορούν να αλλάζουν χρήση και να μετατρέπονται σε επιχειρηματικές μονάδες.
Οι αποφάσεις του ΣτΕ όλο και συχνότερα παίρνουν το μέρος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και των μνημονιακών κυβερνητικών επιλογών σε εφαρμογή και των αντι-δασικών νόμων κι άλλων φαστ-τρακ ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτική η απόφασή του ότι τα δάση δεν είναι κοινόχρηστα, αλλά αποτελούν ιδιωτική περιουσία του δημοσίου. Πράξη που ανοίγει το δρόμο για την παράδοση όλων των δασών στο ΤΑΙΠΕΔ και από κει σε επενδυτές για 99 χρόνια.
Τα Ρυθμιστικά Σχέδια που έχουν υπογραφεί και τα νέα που προωθούνται υποτάσσονται στις αξίες της αγοράς και στους στόχους της οικονομικής και συνολικής αναδιάρθρωσης του συστήματος.
Η Περιφέρεια Αττικής με την περιφερειακή αρχή Δούρου, ουσιαστικά συνδράμει και επαυξάνει αυτή την επιχείρηση, αφήνοντας να εξελίσσεται ανεμπόδιστα η καταστροφή του Υμηττού.
Αντιδασικές νομοθετικές ρυθμίσεις μνημονιακής και μη υποχρέωσης, ξηλώνουν μεθοδικά τη δασική προστασία. Εκτός από τον πρόσφατο νόμο για τους δασικούς χάρτες η κυβέρνηση με το Ν. 4407/16 παραχωρεί τα πρώην στρατόπεδα που είναι σε δασικές περιοχές στο ΤΑΙΠΕΔ για πώληση, δόμηση ή ενοικίαση. Με την υπ. Απόφαση του 2016 εξαιρεί από την ανάρτηση των δασικών χαρτών τις περιοχές «οικιστικών πυκνώσεων» -αυθαίρετης δόμησης, κλπ. Με το Ν. 4280/14 δημόσιες δασικές εκτάσεις παραδίδονται στα τουριστικά- ενεργειακά- μεταλλευτικά συμφέροντα. Με το Ν. 4178/13 επιτρέπεται νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Στην ίδια κατεύθυνση και οι νόμοι 3208/2003, 3818/2010 3889/2010 και το ΠΔ 32/2016.
Τα προηγούμενα Προεδρικά Διατάγματα για την «προστασία» του Υμηττού και το τελευταίο (Π.Δ. 187/11), αυξομείωναν τις ζώνες προστασίας, κατοχύρωναν χρήσεις και εγκαταστάσεις που άφηναν «παραθυράκια» τα οποία άνοιγαν σαν κερκόπορτες από τους επιτήδειους και τους ίδιους τους κρατικούς φορείς για να οικοδομήσουν και να εκμεταλλευτούν τον Υμηττό. Αποτέλεσμα τους η νομιμοποίηση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, των αυθαίρετων οικισμών, των «αναψυκτήριων», των σταθμών μεταφόρτωσης, αποθηκών, των δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, των αθλητικών εγκαταστάσεων και της ανέγερσης νέων κτηρίων ως «βιοκλιματικών». Σήμερα θέλουν να αλώσουν πλήρως τη Β΄ ζώνη, αυτή που έχει και το περισσότερο πράσινο.
Το μοντέλο των πόλεων και της Αθήνας που σχεδιάζουν, δεν προβλέπει προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εντατική εκμετάλλευση του χώρου και της φύσης για εμπορευματική χρήση. Χωρίς «περιττά» δάση, πάρκα, ελεύθερους δημόσιους χώρους, που θεωρούνται φύρα. Με επέκταση της οικοδόμησης σε ύψος και σε έκταση, ακόμα και εισχωρώντας μέσα σε δάση, με τσιμεντοποίηση και παράδοση κάθε ελεύθερου χώρου στην επιχειρηματικότητα, με περισσότερους και με ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους. Αλλά, σε αυτό το μοντέλο πόλεων δεν θα υπάρχει ανάσα, η ζωή και το μέλλον θα υπονομεύονται.
Ακόμα και όποιοι χώροι δημόσιοι και πρασίνου συνεχίζουν να υπάρχουν θα παραχωρούνται σε χορηγούς, επενδυτές, κ.α. για τη συντήρησή τους, αλλά και για να διαμορφώνονται σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες, ως συμπλήρωμα της επένδυσης. Έτσι μπορεί να φυτεύουν και κανένα δέντρο, ως ψίχουλο ελεημοσύνης προς την κοινωνία, πλασάροντας το προφίλ των φίλων του περιβάλλοντος, αλλά κυρίως για να νομιμοποιούνται στη κοινή γνώμη ως μεγάλοι ευεργέτες, απαραίτητοι πλέον τόσο για τη συντήρηση των δημόσιων χώρων όσο και για την κατασκευή νέων (βλ. Νιάρχος).
Με τη μνημονιακή επέλαση στα εργατικά κοινωνικά δικαιώματα και στις ελευθερίες και με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που θέλουν να επιβάλλουν, σαρώνοντας κάθε νομικό εμπόδιο προστασίας της φύσης, επιδιώκουν την πλήρη προσαρμογή κάθε δημόσιου χώρου και αγαθού στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Ο Υμηττός είναι ένα από τα θηράματά τους. Δεν θα τους αφήσουμε!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Οι αγώνες των κατοίκων, των συλλογικοτήτων και των αριστερών, αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης για την προστασία του Υμηττού, ήταν αυτοί που έκοψαν την όρεξη των καταπατητών, σταμάτησαν την ανέγερση στον Υμηττό ΧΥΤΑ, Συνοδικού Μεγάρου, παιδικών σταθμών, δημαρχιακού μεγάρου, σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων και την αποπεράτωση κατοικιών αξιωματικών.
Η εμπειρία του κινήματος των κατοίκων ενάντια στους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό και στην παράδοση του Ελληνικού στους ιδιώτες μας δίδαξε πολλά.
Απέναντι μας έχουμε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα ΜΜΕ που ελέγχουν τις διαπλοκές και τους μηχανισμούς τους, κρατικούς και παρακρατικούς-φασιστικούς (Φιλαδέλφεια). Ισχυροί αντίπαλοι, όχι όμως άτρωτοι και ανυποχώρητοι όταν έχουν απέναντι τους ένα μαζικό και αποφασισμένο κίνημα.
Για να προστατεύσουμε τις ζωές μας και το περιβάλλον χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε στις δήθεν αξίες τους για «ανάπτυξη» και αξιοποίηση, να αμφισβητήσουμε τους νόμους της αγοράς και των επενδυτών, να απορρίψουμε τα παραμύθια ότι τα έργα τους καλύπτουν λαϊκές ανάγκες και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Να αντιπαλέψουμε τις αντιλήψεις ότι δάση και δημόσιοι ελεύθεροι χώροι μπορούν να υπάρχουν μόνο αν εξασφαλίζεται η ανταποδοτική λειτουργία τους και ότι αλλιώς αποτελούν δυσβάστακτο κόστος. Να μην υποτάξουμε τις ανάγκες μας στα κέρδη τους.
Οι κοινωνικές ανάγκες δεν ικανοποιούνται με την τσιμεντοποίηση του βουνού, με περισσότερους κόμβους αυτοκινητόδρομους και σταθμούς σκουπιδιών πάνω του. Επαρκείς χώροι για σχολεία, παιδικούς σταθμούς, πολιτισμό, αθλητισμό και άλλες κοινωφελείς χρήσεις μπορούν να υπάρξουν μέσα στις πόλεις, να συντηρηθούν και να αξιοποιηθούν δημόσια και κενά κτίρια, να απαλλοτριωθούν εγκαταλελειμμένα.
Σωστή διαχείριση των απορριμμάτων, χωρίς να γίνεται σε βάρος του Υμηττού, μπορεί να υπάρξει με ολοκληρωμένο σχέδιο που ξεκινά από τη μείωση της παραγωγής σκουπιδιών, την επέκταση της ανακύκλωσης, τον κεντρικό σχεδιασμό και την αποκεντρωμένη διαλογή στην πηγή με σεβασμό στο περιβάλλον. Ασφαλής και γρήγορη μετακίνηση και αποσυμφόρηση των δρόμων γύρω από τον Υμηττό μπορεί να υπάρχει με νέα γραμμή του μετρό και όχι με νέους αυτοκινητόδρομους υπέργειους ή υπόγειους, κόμβους και σήραγγες.
Όσοι επιβουλεύονται τον Υμηττό παρουσιάζουν σαν μονόδρομο τις εξελίξεις στον Υμηττό. Επιδιώκουν να καθηλωθεί το κίνημα στα όρια της «διαβούλευσης» μαζί τους μόνο για βελτιωτικές προτάσεις και μικρο-διορθώσεις πάνω στους σχεδιασμούς τους.
Αμφισβητούμε συνολικά το μοντέλο της ζωής, της πόλης και του φυσικού περιβάλλοντος που θέλουν να επιβάλλουν, με ανθρώπους σκλάβους, αποξενωμένους με πλαστικές ανάγκες και τυποποιημένη αναψυχή σε mall και πολυκέντρα των εταιρειών διασκέδασης. Δεν εκχωρούμε τους αγώνες μας σε δημοτικές αρχές, τεχνικούς συμβούλους, νομικά γραφεία. Δεν επαναπαυόμαστε. Οι δικές μας προτάσεις είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με τα δικά τους σχέδια.
Επιδιώκουμε ανθρώπινες πόλεις, με δημόσιους και ελεύθερους χώρους, σεβασμό στο περιβάλλον και στα δάση.
Απαιτούμε:

• Απόλυτη προστασία του Υμηττού. Αναδάσωση όλων των καμένων, αλλά και υποβαθμισμένων εκτάσεων. Καθαρισμός, δασοπροστασία, οργάνωση και στελέχωση της δασοπυρόσβεσης, αύξηση των κονδυλίων για την πυρόσβεση. Η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και να μην επαφίεται μόνο στο φιλότιμο των εθελοντών. Αντιπλημμυρικά, αντιδιαβρωτικά έργα για τη θωράκιση του Υμηττού. Συντήρηση και διάνοιξη νέων μονοπατιών, ώστε να αποτελέσει πόλο για αναψυχή και περιπάτους στο βουνό.
• Ο Υμηττός είναι δημόσιος και δασικός. Προστασία του δασικού του χαρακτήρα. Καμιά αμφισβήτηση του δημόσιου ιδιοκτησιακού του καθεστώτος. Κανένα πέρασμα στο ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο για δήθεν αξιοποίηση Κατάργηση της ιδιοκτησίας ή της διεκδίκησης δασικών εκτάσεων από εκκλησία, τράπεζες, οικοδομικούς συνεταιρισμούς, καταπατητές και κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα. Το δάσος δεν έχει ιδιοκτήτες.
• Κανένας αυτοκινητόδρομος στον Υμηττό, ούτε υπέργειος, ούτε υπόγειος, ούτε νέοι κόμβοι και σήραγγες. Δημόσια, δωρεάν ΜΜΜ για τις ανάγκες μετακίνησης. Επέκταση του μετρό αντί των σχεδίων για νέους αυτοκινητόδρομους στις περιοχές μας.
• Να απομακρυνθούν από το βουνό οι παράνομες, επικίνδυνες κι ασύμβατες με το χαρακτήρα του χρήσεις, τα στρατόπεδα, τα σούπερ μάρκετ, τα βενζινάδικα και όλες οι χρήσεις και οι εγκαταστάσεις του στρατού, των εταιρειών και των δήμων. Να γκρεμιστούν όλα τα κτίρια μέσα στο δάσος.
• Καμιά νέα χρήση στο χώρο του Υμηττού, καμία επέκταση οικιστική, κτιριακή, εργοστασιακή, επιχειρηματική είτε από ιδιώτες (γήπεδο στο Γουδί, ιδιωτικά σχολεία, κλινικές) είτε από το δημόσιο, όποια και αν είναι η δικαιολογία (βιοκλιματικά κ.α.) δήθεν για κοινωφελή χρήση δηλαδή για σχολεία, αθλητισμό, νεκροταφεία, απόθεση σκουπιδιών, μπάζων, κ.α.). Ο Υμηττός είναι δάσος, δεν θα λεηλατηθεί, δεν θα γίνει φτηνό οικόπεδο για «αξιοποίηση».
• Καμία επέκταση της πόλης στον Υμηττό. Όχι σε ρυθμιστικά σχέδια για την πόλη της Αθήνας με τα κριτήρια της στήριξης της επιχειρηματικότητας και προσέλκυσης επενδυτών. Προστασία και διαφύλαξη του περιαστικού πρασίνου και των ελεύθερων χώρων. Οι δημόσιοι χώροι για τις ανάγκες των κατοίκων. Δάσος προσβάσιμα και προσιτά στους κατοίκους για αναψυχή και περίπατο.
• Όχι στην αναθεώρηση-αμφισβήτηση του άρθρου 24 και 117 του Συντάγματος και τη μνημονιακή λεηλασία του περιβάλλοντος του Υμηττού. Κανένα νομικό παράθυρο για εγκαταστάσεις οποιασδήποτε χρήσης ή λειτουργίας στο δάσος. Απόλυτη προστασία των δασικών οικοσυστημάτων του Υμηττού. Κατάργηση όλων των δασοκτόνων νόμων.

Ενάντια στη λεηλασία των ανθρώπων και της φύσης, τη φτώχεια και τους πολέμους, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φάσμα μιας πρωτοφανέρωτης οικολογικής καταστροφής, υπερασπίζουμε τις ζωές μας, τη φύση και το μέλλον μας με αγώνες των κατοίκων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων στις γειτονιές.
Ανατρέπουμε τους σχεδιασμούς της οικονομικής ολιγαρχίας, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων, της ΕΕ, και του ΔΝΤ για τη θυσία του δάσους και όλου του δημόσιου πλούτου και της γης στο βωμό του κέρδους.
Χρειάζεται ξεκινώντας από κάθε περιοχή, κάθε δήμο να συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός κινήματος προστασίας του Υμηττού με δημιουργία επιτροπών δράσης των κατοίκων. Όλοι οι μαζικοί φορείς και κάτοικοι να πάρουν θέση για τα προβλήματα του Υμηττού και να συμβάλλουν στην κοινή δράση. Οι επιτροπές με την ανεξάρτητη δράση και τις πρωτοβουλίες τους να αναδείξουν τα τοπικά προβλήματα και να αντιμετωπίσουν τις αυθαιρεσίες. Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να προχωρήσει ο συντονισμός και οι συλλογικοί αγώνες των τοπικών επιτροπών.
Με πρωτοβουλίες αγώνα των κατοίκων σε κάθε γειτονιά παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της υπεράσπισης του Υμηττού.

*Το κείμενο υπογράφουν οι:
· Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική

· Ανυπότακτη Καισαριανή, Αριστερή Αντικαπιταλιστική Κίνηση
· Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα
· Αριστερή Πρωτοβουλία Γλυφάδας
· Εκτός Πλάνου Αντικαπιταλιστική Κίνηση Ελληνικού Αργυρούπολης
· Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου
· Μαχόμενη Αριστερή Δύναμη Ανατροπής Δάφνης-Υμηττού
· ΜΑΧόμενη Ηλιούπολη
· Φυσάει κόντρα στην Αγ. Παρασκευή

Πηγή: εφημερίδα "Πριν"

Τα δάση-βοσκότοποι που καίγονται δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα!

Το παρακάτω άρθρο βάζει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που προφανώς και περνάει στα "ψιλά" των ειδήσεων. Άλλος ένας νόμος, που δίνει ασυλία σε όσους ορέγονται να καταστρέψουν το περιβάλλον και να υποβαθμίσουν στην πράξη τις ζωές μας, είναι προ των πυλών να ψηφιστεί!

Σα να μην έφτανε το άνοιγμα του δρόμου για τον αποχαρακτηρισμό 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, με το χαρακτηρισμό τους ως βοσκότοπων, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έρχεται εν ριπή οφθαλμού να κάνει το πρώτο από τα επόμενα βήματα, προωθώντας διάταξη σύμφωνα με την οποία οι εκτάσεις αυτές, όταν καίγονται, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέες! Μιλάμε για πρόκληση που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι.

Εχουμε αναφερθεί διεξοδικά σε αρθρογραφία μας το τελευταίο τρίμηνο στο νομοσχέδιο με τίτλο «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις», που εισηγούνται οι αναπληρωτές υπουργοί Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Β. Αποστόλου και Ι. Τσιρώνης Με το νομοσχέδιο αυτό, που βγήκε από τις 29 Μάη έως τις 10 Ιούνη σε «δημόσια διαβούλευση», μετατρέπονται 50 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων σε βοσκότοπους. Σ’ αυτές τις εκτάσεις η βόσκηση θα είναι η μοναδική επιτρεπόμενη δραστηριότητα.

Ο αναπληρωτής υπουργός Β. Αποστόλου, που δηλώνει και δασολόγος, δεν ικανοποιήθηκε με τη μετατροπή των 50 εκατ. στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά σε βοσκότοπους, γιατί -όπως φαίνεται- έχει σχεδιάσει να προχωρήσει γρήγορα στα επόμενα βήματα, στον πλήρη αποχαρακτηρισμό τους ως δασών και δασικών εκτάσεων. Με τις υποδείξεις του, σύμβουλοί του εισήγαγαν στο νομοσχέδιο, που κυκλοφορεί στα γραφεία των δύο υπουργών και στις αρμόδιες διευθύνσεις του υπουργείου, τρεις σημαντικές αλλαγές, από τις οποίες η πρώτη προβλέπει πως, όταν θα καταστρέφονται δάση και δασικές εκτάσεις που οριοθετήθηκαν ως βοσκότοποι, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα!

Η διάταξη αυτή εισήχθη στο νέο άρθρο 19 του νομοσχέδιου «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις» και είναι η εξής (οι εμφάσεις δικές μας):

Αρθρο 19

Τροποποιήσεις των διατάξεων του ν. 4280/2014 (Α’ 159)
1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 38 του ν. 998/1979, όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 35 του ν. 4280/2014 αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, τα οποία καταστρέφονται ή αποψιλώνονται συνεπεία πυρκαγιάς ή παράνομης υλοτομίας ή άλλης αιτίας κηρύσσονται υποχρεωτικά ως αναδασωτέα ανεξαρτήτως της ειδικότερης κατηγορίας αυτών ή της θέσης στην οποία βρίσκονται. Της αναδάσωσης εξαιρούνται εκτάσεις για τις οποίες, πριν την καταστροφή ή αποψίλωσή τους, έχει χορηγηθεί έγκριση επέμβασης ή έχουν παραχωρηθεί για προβλεπόμενο σκοπό. Σε περιπτώσεις κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων λόγω καταστροφής αυτών από πυρκαγιά, εφόσον κριθεί από τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τήρηση κατά τα λοιπά της διαδικασίας του άρθρου 44 παρ. 4 του ν. 998/79, ότι προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή  άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον, αίρεται η αναδάσωση, με πράξη του αρμόδιου οργάνου, για την ως άνω έκταση ή τμήμα ή τμήματα αυτής.

2. Αποφάσεις κήρυξης δασών ή δασικών εκτάσεων ως αναδασωτέων, που έχουν εκδοθεί πριν την ισχύ του παρόντος νόμου, ανακαλούνται εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 38, όπως τροποποιείται με την προηγούμενη παράγραφο του παρόντος άρθρου».

Το άρθρο 38 του νόμου 998/1979 έχει την ιστορία του. Αρχικά, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που καταστρέφονταν ή αποψιλώνονταν, είτε από πυρκαγιές, είτε από παράνομη υλοτομία, είτε από άλλη αιτία, κηρύσσονταν υποχρεωτικά ως αναδασωτέα. Το καλοκαίρι του 2014, με το δασοκτόνο νόμο 4280, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πέρασε (ν)τροπολογία (στο άρθρο 35 παρ. 1) με την οποία εισήχθησαν εξαιρέσεις. Το εδάφιο που προστέθηκε πρόβλεπε: «Της αναδάσωσης εξαιρούνται εκτάσεις για τις οποίες, πριν την καταστροφή ή αποψίλωσή τους, έχει χορηγηθεί έγκριση επέμβασης ή έχουν χορηγηθεί για προβλεπόμενο σκοπό». Η προσθήκη αυτή δεν αφορούσε τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι από τη σημερινή συγκυβέρνηση.

Ερχεται, λοιπόν, τώρα η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, όχι απλώς να ολοκληρώσει το έγκλημα που ξεκίνησαν οι Σαμαροβενιζέλοι πριν από ένα χρόνο, αλλά να του δώσει χαρακτηριστικά «γενοκτονίας». Αντί να καταργήσει τη δασοκτόνο προσθήκη των Σαμαροβενιζέλων, η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων την κρατάει και προσθέτει μια καινούργια, ακόμα πιο δασοκτόνο: «Σε περιπτώσεις κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων λόγω καταστροφής αυτών από πυρκαγιά, εφόσον κριθεί από τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τήρηση κατά τα λοιπά της διαδικασίας του άρθρου 44 παρ. 4 του ν. 998/79, ότι προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή  άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον, αίρεται η αναδάσωση, με πράξη του αρμόδιου οργάνου, για την ως άνω έκταση ή τμήμα ή τμήματα αυτής. Αποφάσεις κήρυξης δασών ή δασικών εκτάσεων ως αναδασωτέων, που έχουν εκδοθεί πριν την ισχύ του παρόντος νόμου, ανακαλούνται εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 38, όπως τροποποιείται με την προηγούμενη παράγραφο του παρόντος άρθρου».

Πρόκειται για καθαρά φωτογραφική διάταξη που αφορά τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι (και όχι μόνο γι’ αυτή τη χρήση, αλλά και για άλλες)! Από τη στιγμή που θα οριοθετηθούν οι βοσκότοποι, όποια έκταση θα καίγεται δε θα κηρύσσεται αναδασωτέα από το γενικό γραμματέα της αρμόδιας Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Κι όχι μόνον αυτό. Επειδή ήδη σε αρκετά εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων έχει επιτραπεί η βόσκηση και, εμμέσως πλην σαφώς, θα θεωρούνται βοσκότοποι, με τη νέα ντροπολογία αίρονται οι αποφάσεις με τις οποίες αυτές κηρύχτηκαν ως αναδασωτέες!

Δεδομένου ότι τα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, που θα οριοθετηθούν ως βοσκότοποι, δε θα κηρύσσονται αναδασωτέα, το αποτέλεσμα θα είναι να πάψουν να θεωρούνται δάση και δασικές εκτάσεις και, με βάση και το εθνικό δίκαιο πλέον, θα θεωρούνται γεωργικές γαίες! Σύμφωνα με τον κοινοτικό Κανονισμό 1307/2013 (άρθρο 4), οι βοσκότοποι θεωρούνται γεωργική γη. Σ΄αυτή την δυσμενή εξέλιξη για το δασικό πλούτο της χώρας συνέβαλαν καταλυτικά οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Ερχεται τώρα ο (δασολόγος, όπως αρέσκεται να δηλώνει) Αποστόλου να ολοκληρώσει το έργο τους.

Είναι ο Β. Αποστόλου που έστειλε στο γραφείο του συναδέλφου του Ι. Τσιρώνη τόσο το άρθρο 19 όσο και ολόκληρο το νομοσχέδιο. Η σύμβουλος του Ι. Τσιρώνη για τη δασική πολιτική έστειλε το άρθρο 19 και ολόκληρο το νομοσχέδιο στη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΑ). Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο προϊστάμενος της ΓΔΑΠΔΑ υιοθέτησε, εμμέσως πλην σαφώς, αυτή τη (ν)τροπολογία (μένουμε σ’ αυτά προς το παρόν, αναφορικά με τη στάση της ΓΔΑΠΔΑ). Ετσι, ο (οικολόγος, όπως δηλώνει) αναπληρωτής υπουργός Ι. Τσιρώνης θα υιοθετήσει κι αυτός τη (ν)τροπολογία που, εκτός των άλλων, καταργεί στην πράξη τα άρθρα 24 και 117 του συντάγματος, έχοντας ως άλλοθι τη γνώμη των υπηρεσιακών παραγόντων της ΓΔΑΠΔΑ. Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί ο υπουργός Π. Λαφαζάνης και ο υπουργός Οικονομικών (ο διάδοχος του Βαρουφάκη, πλέον), που θα υπογράψουν το νομοσχέδιο πριν κατατεθεί στην Βουλή.

Ενας «δασολόγος» κι ένας «οικολόγος» οργανώνουν μεθοδευμένα τη διάπραξη ενός εγκλήματος κατά του δασικού πλούτου της χώρας, που έχει άμεση συνάφεια με την ίδια τη ζωή μας σ’ αυτόν τον τόπο. Το σύνθημα αυτής της διάταξης θα μπορούσε να είναι: Κάψτε τα δάση και κάντε τα βοσκότοπους (και όχι μόνο).

Ο αναπληρωτής υπουργός Ι. Τσιρώνης παρέλαβε στα μέσα του περασμένου Μάρτη από την Αυτόνομη Δημοκρατική Συνεργασία Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΣΔΔΥ), παράταξη που ιδεολογικοπολιτικά πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα αναλυτικό κείμενο με όλες σχεδόν τις μνημονιακές αντιδασικές διατάξεις που ψήφισαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι τις αρχές του 2015, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν όχι μόνο η (ν)τροπολογία που οι Σαμαροβενιζέλοι πέρασαν με το άρθρο 35 του νόμου 4280/2014, αλλά όλες οι αντιδασικές διατάξεις και αντιδασικοί νόμοι. Υποτίθεται ότι ο Ι. Τσιρώνης δεσμεύτηκε να κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες προκειμένου να καταργηθούν όλες αυτές οι διατάξεις. Ομως, όχι μόνο δεν έχει κάνει το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά κάνει ενέργειες στην αντίθετη κατεύθυνση (πέρα από τη ντροπoλογία που σχολιάζουμε εδώ), στις οποίες έχουμε αναφερθεί σε δημοσιεύματά μας.

Υπάρχει και δεύτερη (ν)τροπολογία, στο κείμενο του νομοσχέδιου που δόθηκε στη «διαβούλευση» στις 29 Μάη. Με την αρχική έκδοση του νομοσχέδιου (άρθρο 3) δινόταν η δυνατότητα στους κτηνοτρόφους να κατασκευάζουν μέσα στους βοσκότοπους ποτίστρες και ομβροδεξαμενές, «που δεν θα αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του τοπίου», προκειμένου να βοηθούν «στην ευζωία των ζώων». Με τη νέα (ν)τροπολογία επιτρέπονται και επεμβάσεις στο δάσος-βοσκότοπο, που θα εξυπηρετούν τους κτηνοτρόφους. Ετσι, ανοίγει η χαραμάδα (που θα γίνει παράθυρο και πόρτα) για να κατασκευάζουν οι μεγαλοκτηνοτρόφοι τις βίλες τους και οι μικροί κτηνοτρόφοι τα σπίτια τους. Κάπως έτσι προέκυψαν και τα θέρετρα των μοναστηριών και των εκκλησιών μέσα στα δάση.

Η τρίτη (ν)τροπολογία είναι αυτή που εισάγεται με το α΄ εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 6. Σύμφωνα μ΄ αυτή, «Τα δικαιώματα χρήσης της βοσκής περιέρχονται ή μεταβιβάζονται σε άλλο κτηνοτρόφο σε περίπτωση κληρονομικής διαδοχής ή πώλησης της εκμετάλλευσης».

Αυτή η διάταξη εισάγεται για πρώτη φορά και υποκρύπτει μακροπρόθεσμο σχέδιο. Σε κάποια χρονική στιγμή, εάν θεσπιστούν και οι τρεις αυτές (ν)τροπολογίες και ιδιαίτερα η πρώτη, για την κατάργηση των αποφάσεων κήρυξης των καμένων βοσκότοπων ως αναδασωτέων, θα βγουν αποφάσεις με τις οποίες θα παραχωρείται στους κτηνοτρόφους η ιδιοκτησία των αποχαρακτηρισμένων βοσκοτόπων, όπως έγινε με τους πρώην ρητινοκαλλιεργητές, στους οποίους παραχωρήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους.

Γι’ αυτό και απαιτούμε, εδώ και τώρα να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Η παράταξη Αυτόνομη Δημοκρατική Συνεργασία Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων έχει χρέος να μπει μπροστά στον αγώνα για την απόσυρση αυτού του νομοσχέδιου και για την κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιδασικών διατάξεων.


Γεράσιμος Λιόντος

Πηγή άρθρου: εφημερίδα "Κόντρα"

Πηγή φωτογραφίας (ενός "βοσκοτόπου" που καίγεται): planet earth sos

ΟΛΗ Η ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΕΙΝΑΙ "ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ" ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΘΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ Σ' ΑΥΤΗΝ!

Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από το "Παρατηρητήριο μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων", αναδημοσιεύεται από το blog "Justice for Greece" και μας το έστειλαν στο mail του blog πριν από λίγες μέρες. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το 1983, ο K. Σημίτης σαν Υπουργός Γεωργίας διαφωνούσε με την κήρυξη Στρατωνίου και Ολυμπιάδας σαν μεταλλευτικών περιοχών, τονίζοντας την ιδιαίτερη σημασία τους για τον πρωτογενή τομέα και το περιβάλλον! Μετά έστελνε τα ΜΑΤ στη Στρατονίκη για να προστατεύσει την “Εταιρεία”…
Το έγγραφο του Υπουργείου Γεωργίας δημοσίευσε η “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” στις 9-3-2002.

Μεταλλευτικός κώδικας (Ν. 210/1973), άρθρο 142 παρ. 2:

Προκειμένου περί περιοχών που παρουσιάζουν αξιόλογο μεταλλευτικό ενδιαφέρον ή υφίστανται ή πρόκειται να ιδρυθούν σε αυτές αξιόλογες Μεταλλευτικές ή Μεταλλουργικές εγκαταστάσεις δύναται δια Προεδρικών Διαταγμάτων που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας να χαρακτηρίζονται αυτές ως “Μεταλλευτικές Περιοχές” και να απαγορεύεται μέσα σε αυτές η ανάπτυξη ετέρων δραστηριοτήτων, εφόσον από αυτές παρακωλύεται η άσκηση της Μεταλλείας ή οι εργασίες των Μεταλλευτικών ή Μεταλλουργικών εγκαταστάσεων ή αν από την άσκηση της Μεταλλείας ή των Μεταλλευτικών ή Μεταλλουργικών εγκαταστάσεων παρεμποδίζεται η άσκηση ετέρων δραστηριοτήτων.

Άρθρο 140 παρ. 5:

Ουδεμία οφείλεται αποζημίωση για οικοδομές ή άλλα έργα του ιδιοκτήτη ενός χώρου μέσα στη Μεταλλευτική περιοχή τα οποία έγιναν κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο ιδιοκτήτης του χώρου “δι’ επιμελείας κοινού ανθρώπου” μπορούσε να προβλέψει τη ζημία που θα επέλθει σε αυτά από την Εκμεταλλεύτρια Εταιρεία.

Απροκάλυπτη, σαφής δήλωση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ενώπιον ΣτΕ

 

Αυτά τα πολύ ξεκάθαρα επιβάλλει ο Μεταλλευτικός Κώδικας για όσους έχουν την “ευτυχία” να έχουν ή να προτίθενται να έχουν ιδιοκτησία ή επιχειρηματική δραστηριότητα σε “Μεταλλευτική Περιοχή”. Δείτε σχετικά και το παλαιότερο άρθρο μας:  Η θεσμική διάσταση και η πρακτική αποτίμηση της μεταλλειοκτησίας, με ειδική αναφορά στο Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής.

Μέχρι σήμερα οι υπερμαχοι του Επενδυτικού Σχεδίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ διατείνονται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, ότι η περιοχή δεν είναι χαρακτηρισμένη “μεταλλευτική” κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 142 του Μεταλλευτικού Κώδικα και κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα απαγόρευσης άλλων δραστηριοτήτων. Η επιβεβαίωση των όσων γράφουμε ήρθε από την ίδια την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Στην ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που κατέθεσε στις 8 Ιουνίου 2012 επί της αιτήσεως ακυρώσεως της ΚΥΑ 201745/2011 Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων της Επένδυσης και συντάχθηκε από το Δικηγορικό Γραφείο “Σκουρής – Τροβά και συνεργάτες”, αποτυπώνεται η θέση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ σχετικά με το Επενδυτικό της Σχέδιο και το καθεστώς της μεταλλειοκτησίας στην περιοχή.

Στην παρ. Α1, Γενικά της επίμαχης ΚΥΑ ξεκαθαρίζεται ότι:

Το έργο που προτείνεται στο Επενδυτικό Σχέδιο (και εγκρίθηκε με την επίμαχη ΚΥΑ) αφορά στο σύνολο των Μεταλλείων Κασσάνδρας…

δηλαδή σε ολόκληρη την έκταση των 317.000 στρεμμάτων (κατά τη Σύμβαση Μεταβίβασης) των Οριστικών Παραχωρήσεων. Και στη σελ. 40:

Σε σχέση με την αίτηση ακυρώσεως δεν φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό ότι η προσβαλλόμενη (ΚΥΑ) αφορά ένα συνολικό έργο – Επενδυτικό Σχέδιο – και αντιμετωπίζει τα επί μέρους υποέργα ως αυτοτελή…

ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ δηλαδή. Το Επενδυτικό Σχέδιο είναι ενιαίο και αδιαχώριστο. Ένα Επενδυτικό Σχέδιο που η τοπική κοινωνία ουδέποτε ρωτήθηκε αν δέχεται. Και στη σελ. 58:

Το Επενδυτικό Σχέδιο αποσκοπεί στη διαχειριστική προσέγγιση του συνόλου του Μεταλλευτικού δυναμικού της Β.Α. Χαλκιδικής…

Ξεκαθαρίζει λοιπόν με τον πλέον επίσημο τρόπο η ELDORADO GOLD/ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ – που κατέχει το 100% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ – ότι ολόκληρη η Β.Α. Χαλκιδική σε έκταση 317.000 στρεμ. θα μετατραπεί σε μεταλλευτικό/μεταλλουργικό τοπίο, δηλαδή σε “Μεταλλευτική Περιοχή”. Στη σελ. 71 το τεκμηριώνει επί πλέον τον χαρακτηρισμό και νομικά:

Κατά τις διατάξεις του Ν. 2436/1996 (που κύρωσε τη σύμβαση μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην TVX) και όλες τις τροποποιήσεις (Ν 3220/2004) που κύρωσε τη σύμβαση μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το Ελληνικό Δημόσιο στον Δημήτρη Κούτρα (100% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ), είναι προφανές ότι η περιοχή χαρακτηρίζεται Μεταλλευτική και δια νόμου ήδη προ του 1990 και δεν κατελοίπετο καμία αμφιβολία ως προς τον χαρακτηρισμό της. Η περιοχή συνεπώς στο σύνολό της είναι δια νόμου χαρακτηρισμένη ως Μεταλλευτική συνεχώς από το 1990…

Στη σελ. 69 γίνεται σαφής αναφορά στην παρ. 2 του άρθρου 142 του Μεταλλευτικού Κώδικα:

Και βέβαια δεν είναι κατανοητό το πώς οι δραστηριότητες του όποιου άλλου μοντέλου ανάπτυξης (εκτός της Μεταλλείας) δεν έχουν ανάγκη εκτίμησης των επιπτώσεων τους στη Μεταλλευτική η οποία προϋπήρχε στην περιοχή…

Οι δύο μεταβιβάσεις των Μεταλλείων Κασσάνδρας – στην TVX και στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ – και οι δύο Νόμοι που τις κύρωσαν επιβεβαίωσαν τη θεσμοθέτηση της Β.Α. Χαλκιδικής ως “Μεταλλευτικής Περιοχής”. Με την ΚΥΑ 201745/2011 (Κεφάλαιο α1. Γενικά) ο χαρακτηρισμός αυτός επικαιροποιείται και επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά.

Στη “Μεταλλευτική Περιοχή” των 317.000 στρεμ. όλες οι ιδιοκτησίες είναι πρακτικά δημευμένες αφού οι ιδιοκτήτες τους έχουν στερηθεί δια του νόμου το δικαίωμα να τις χρησιμοποιήσουν κατά τη βούλησή τους.

Επί πλέον η αξία τους έχει ΜΗΔΕΝΙΣΘΕΙ αφού απαγορεύεται ή μπορεί να απαγορευθεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν για οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Αλλά και αν οι ιδιοκτήτες ήδη έχουν κτίσει σπίτια ή επιχειρήσεις, όταν η “Εταιρεία” αποφασίσει να πραγματοποιήσει έρευνα, εξόρυξη, μεταλλευτική/μεταλλουργική δραστηριότητα στις ιδιοκτησίες τους ή στην γύρω περιοχή, δεν έχουν κανένα δικαίωμα αποζημιώσεως για θετικές και αποθετικές ζημίες επειδή ως έχοντες “επιμέλεια κοινού ανθρώπου” όφειλαν να γνωρίζουν ότι παρεμποδίζουν παράνομα τον “Εκμεταλλευτή” στην άσκηση της Μεταλλείας .

Η συντριπτική πλειονότητα των υποστηρικτών της “Επένδυσης” και της “Εταιρείας” (και του Δημάρχου Χρήστου Πάχτα) είναι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία με τις οικογένειές τους, όσοι ελπίζουν σε πρόσληψη και όσοι έχουν άλλο οικονομικό όφελος. Όλοι αυτοί ή σχεδόν όλοι έχουν ακίνητα περιουσιακά στοιχεία στην “Μεταλλευτική Περιοχή” που η αξία τους έχει μηδενισθεί.

Εξαιρούνται οι κάτοικοι του Στρατωνίου που δεν είναι από τη Στρατονίκη ή την Ιερισσό. Το Στρατώνι δεν έχει Διοικητική Περιφέρεια, είναι το μοναδικό χωριό της Χαλκιδικής και ίσως της χώρας. Τα σπίτια και τα κτίρια ανήκουν στην Εταιρεία, με εξαίρεση  όσα κτίστηκαν τα τελευταία χρόνια από Στρατωνίσιους. Και ούτως ή άλλως, το Στρατώνι έιναι Μεταλλευτική Περιοχή και Βιομηχανική Περιοχή Υψηλής Όχλησης και, μαζί με το Λαύριο, η πλέον ρυπασμένη από βαρέα μέταλλα και όξινες απορροές περιοχή της Ελλάδας. Αυτοί δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

Αλλά η Στρατονίκη και τα Στάγειρα; Αυτά τα δυο χωριά είναι τα πλουσιότερα της Β Χαλκιδικής, σε απόσταση από όλα τα άλλα. Όλο το θαλάσσιο μέτωπο από την Ολυμπιάδα μέχρι την Ιερισσό, μια ακτή μήκους 70 χιλιομέτρων, ανήκει σε Σταγειρίτες και Στρατονικιώτες. Η αξία των σπιτιών στη Στρατονίκη είναι μηδενική γιατί στη Στρατονίκη και να σου το χαρίζουν το σπίτι δεν πας να κατοικήσεις με τα φουρνέλα κάτω από τα πόδια σου, τη νέα λίμνη τοξιών αποβλήτων στον Κοκκινόλακκα, κάτω από το χωριό, και το νέο μεταλλευτικό/μεταλλουργικό συγκρότημα σαν αξιοθέατο. Αλλά και τα κτήματα στη θάλασσα δεν έχουν καμία αξία, δίπλα σε μια θάλασσα που κάθε λίγο “κοκκινίζει” από τη ντροπή της και μέσα σε “μεταλλευτική περιοχή” όπου δεν κανείς δεν μπορεί να φτιάξει τίποτα.Ένα σπίτι στον Παρθενώνα της Σιθωνίας και ένα κτήμα των 10 στρεμμάτων σε ένα ακρογιάλι της Σιθωνίας ή της Κασσάνδρας θα άξιζαν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ευρώ, αν μπορούσες να βρεις τέτοιο κτήμα. Στην περιοχή μας δεν αξίζει τίποτα. Μα είναι καλά αυτοί οι συμπατριώτες;

Στρατονίκη: πανέμορφο ορεινό χωριό σε μια πανέμορφη περιοχή, αλλά οι αξίες των ιδιοκτησιών είναι μηδενικές

Αλλά και οι κάτοικοι του Νεοχωρίου και της Βαρβάρας σε πολύ λίγο καιρό θα ξεσηκωθούν σαν τους Μεγαλοπαναγιώτες όταν συνειδητοποιήσουν ότι στην Πιάβιτσα δουλεύουν ήδη τέσσερα γεωτρύπανα για την περιχαράκωση του επιφανειακού/υπόγειου κοιτάσματος, πολλαπλάσιου σε μέγεθος του αντίστοιχου της Ολυμπιάδας. Και ολόκληρη η περιοχή τους είναι ήδη “μεταλλευτική περιοχή”.

Ο Στανός φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα χρυσοφόρα κοιτάσματα και σε λίγο καιρό θα έχει την τύχη της Πιάβιτσας. Και είναι ήδη “μεταλλευτική περιοχή”.

Αυτό είναι το ΟΡΑΜΑ του Χρήστου Πάχτα και της “Εταιρείας” για τη ΒΑ Χαλκιδική. Αν κάποιος από τους “Άρχοντες” της Χαλκιδικής, τους υποστηρικτές του “Επενδυτικού Σχεδίου” ή τους ιδιοκτήτες εντός των 317.000 στρεμμάτων, έχει διάφορη άποψη σε όσα τεκμηριώνουμε, παρακαλούμε να μας την καταθέσει για δημοσίευση και ανάδειξή της.

Τελειώνοντας διαβάστε σχετικά:

Η κυβέρνηση Παπανδρέου προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να μην εισπράξει το κράτος 15 εκατ. ευρώ από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ!

Ξεπουλήσαμε τον Χρυσό της Χαλκιδικής 2000 φορές κάτω του κόστους, στον Μπόμπολα!

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Η συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει γι' ακόμη μια φορά ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο εκτός από την αύξηση των κερδών τους και στην ουσία αυτοί είναι που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Αν και η ανάρτηση σαν σύνολο ξεφεύγει από την μέχρι τώρα θεματολογία του blog, εν τούτοις κάνει ξεκάθαρο ότι το περιβαλλοντικό ζήτημα δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται αποκομμένο από τον κοινωνικό περίγυρο. 

Ο αγώνας για να λυθούν (έστω και τοπικά) περιβαλλοντικά προβλήματα σχετίζεται με τον αγώνα για καλύτερη ποιότητα ζωής και συνήθως ως πηγή όλων των συγκεκριμένων προβλημάτων είναι δύο παράγοντες: η επιχειρηματική ασυδοσία και η αδιαφορία (διαπλοκή) των υπευθύνων. Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας, όταν προσπαθούμε να ζητήσουμε από 'υπεύθυνους"-ανεύθυνους να δώσουν μία λύση. 

Οι πραγματικές λύσεις δίνονται μόνο αν δεν βλέπουμε τα γεγονότα από απόσταση, αλλά με όποιον τρόπο μπορούμε, ενεργοποιούμαστε και προσπαθούμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

Η ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΑΒΕΙ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ!

Με το που ανέβηκαν οι θερμοκρασίες σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το στέγνωμά τους, λόγω λειψής υγρασίας, έκαναν την εμφάνισή τους οι καταστροφικές πυρκαγιές στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Γιατί, όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει, οι χωματερές είναι διάσπαρτες στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, οι ηλεκτροφόρες γραμμές της ΔΕΗ διασχίζουν τα δάση, ενώ η χρηματοδότηση για την προστασία και ανάπτυξη των δασών και δασικών εκτάσεων από πενιχρή έγινε πενιχρότατη.

Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Ακόμα κι αυτή η πενιχρότατη χρηματοδότηση καταβάλλεται παράκαιρα, με αποτέλεσμα να καθίσταται σε σημαντικό βαθμό άχρηστη. Για παράδειγμα, ενώ οι αποφάσεις για την έγκριση και κατανομή της χρηματοδότησης πρέπει να ολοκληρώνονται το Δεκέμβρη κάθε χρονιάς και στις αρχές του χρόνου να ολοκληρώνεται η πρόσληψη του αναγκαίου εποχιακού προσωπικού, αυτό δε συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια. Οι εγκριτικές αποφάσεις βγαίνουν τον Ιούνη, ακόμη και τον Ιούλη και οι προσλήψεις αρχίζουν τον Αύγουστο. Ετσι, οι όποιες εργασίες γίνουν μετά τον Αύγουστο δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην ανάπτυξη και την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων.

Αυτό φυσικά δεν γίνεται τυχαία, όπως εδώ και χρόνια τονίζουμε. Γίνεται γιατί όλες οι κυβερνήσεις, πράσινες και μπλε, έχουν αφήσει στην τύχη τους τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Οσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, ότι δηλαδή τις καταστροφικές πυρκαγιές  τις προκαλούν «εγκληματικά στοιχεία», είναι είτε αδαείς είτε φερέφωνα των κυβερνώντων, που θέλουν να τους αθωώσουν για την εγκληματική τους πολιτική έναντι των δασών. Σ’ όλους αυτούς προτείνουμε. Δοκιμάστε να βάλετε φωτιά σ’ ένα καλά συντηρούμενο και φυλασσόμενο δάσος. Θα διαπιστώσετε ότι αυτό είναι από δύσκολο έως αδύνατο.

Επιστρέφουμε στην παράθεση στοιχείων για την προστασία και την ανάπτυξη των δασών. Αρχίζουμε με τις εγκριτικές αποφάσεις χρηματοδότησης για τις εργασίες που πρέπει να γίνουν και για τις προσλήψεις του αναγκαίου εποχιακού προσωπικού. Κατά τη γνώμη μας, το προσωπικό αυτό δεν πρέπει να είναι εποχιακό, αλλά να δουλεύει όλο το χρόνο. Δε θα πάμε πολύ παλιά. Το 2009 είχαν προσληφθεί 1150 εποχιακοί δασεργάτες και δασολόγοι, σε χρόνο που είχε ολοκληρωθεί η σεζόν. Το 2010 μειώθηκαν σημαντικά και έπεσαν στους 695 (447 οκταμηνίτες και 248 τριμηνίτες). Το 2011 μειώθηκαν κατά 50% οι εποχιακοί εργάτες, αλλά τελικά δεν προσλήφθηκαν! Αποφασίστηκε να προσληφθούν 225 οκταμηνίτες και 125 τριμηνίτες, δηλαδή συνολικά 350 εποχιακοί εργάτες και να προσληφθούν το 2012.

Οι διαδικασίες αυτές ήταν και είναι, σκόπιμα, ιδιαίτερα χρονοβόρες. Αρχισαν τέλη Γενάρη οι διαδικασίες για την έγκριση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) για την πρόσληψη του εποχιακού προσωπικού, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν πριν την προκήρυξη των εκλογών της 6ης Μάη του 2012. Συγκεκριμένα, είχαν υπογράψει δύο υπουργοί και δεν «πρόλαβε» να υπογράψει ο υπουργός Εσωτερικών. Ετσι, μπήκαμε στο τρίτο δεκαήμερο του Ιούνη και δεν έχει εγκριθεί η ΚΥΑ για τις προσλήψεις των 350 εποχιακών δασεργατών και δασολόγων. Αυτό σημαίνει ότι, εάν τελικά γίνουν οι προσλήψεις αυτές, θα καβατζάρουμε τον Αύγουστο. Ετσι, και φέτος θα βγει η σεζόν χωρίς να έχει προσληφθεί κι αυτό το ελάχιστο εποχιακό προσωπικό.

Πάμε τώρα στις εγκριτικές αποφάσεις για τη χρηματοδότηση των εργασιών για την προστασία και ανάπτυξη των δασών, που όπως προαναφέραμε είναι πενιχρότατη. Ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησης; Πρώτον, από το 2012 είναι η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Βγήκαν οι αποφάσεις για τη χρηματοδότηση έργων αντιπυρικής προστασίας, αλλά αποκλείεται πριν το φθινόπωρο να αρχίσει να καταβάλλεται τμήμα της χρηματοδότησης για ν’ αρχίσουν να γίνονται οι εργασίες αντιπυρικής προστασίας. Δεύτερον, είναι η χρηματοδότηση από το λεγόμενο Πράσινο Ταμείο. Από την εκμετάλλευση των δασών και δασικών εκτάσεων εισρέουν στο Πράσινο Ταμείο πάνω από 20 εκατ. ευρώ το χρόνο. Απ’ αυτά, για την προστασία και ανάπτυξη των δασών και δασικών εκτάσεων δόθηκαν μόνο 4,8 εκατ. ευρώ το 2011, χωρίς να γνωρίζουμε εάν τελικά δόθηκε όλο αυτό το ποσό. Για το 2012 αποφασίστηκε να δοθεί από το Πράσινο Ταμείο το ποσό των 3,8 εκατ. ευρώ, όμως δεν είναι σίγουρο τι ποσό θα δοθεί τελικά, γιατί με την απόφαση 791 της 8ης Νοέμβρη του 2011 του Συμβουλίου μπήκε ο περιορισμός να μη δαπανηθεί πάνω από το 5% των καταθέσεών του, ενώ με βάση το νόμο 4030 δεν προβλέπεται χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο για έργα που θα γίνουν μετά τον Αύγουστο του 2012.

Τρίτον, είναι η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τους λεγόμενους εθνικούς πόρους. Φέτος βγήκε απόφαση με την οποία δίνονται 1053 εκατ. ευρώ. Απ’ αυτά, 651.000 ευρώ για συντήρηση και διεύρυνση του οδικού δασικού δικτύου και 134.000 ευρώ για φυτώρια. Σύμφωνα με δήλωση υπηρεσιακών παραγόντων, θα δοθεί ακόμη 1 εκατ. ευρώ μέσα στο 2012.

Είναι, λοιπόν, πενιχρότατη η κρατική χρηματοδότηση και όπως λέει η λαϊκή παροιμία «με πορδές δεν βάφονται αυγά». Η εγκατάλειψη των δασών και των δασικών εκτάσεων συνεχίζεται και γι’ αυτό και φέτος θα παραδοθούν, για μια ακόμη χρονιά, στο καταστροφικό έργο των πυρκαγιών.

Πηγή: Εφημερίδα "Κόντρα".

Αναδημοσίευση από το blog "Δασαμάρι SOS".

ΝΕΑ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ;

Τα τελευταία χρόνια το θέμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης έχει έρθει στο προσκήνιο. Μια σειρά γεγονότων δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα επιχειρηματικά (και φίλια) συμφέροντα βλέπουν το περιβάλλον και τη φύση, μόνο ως πεδίο εμπορικής δραστηριότητας και κερδοφορίας, χωρίς να νοιάζονται για την ποιότητα της ζωής μας, που κι αυτή υποβαθμίζεται όταν καταστρέφεται π.χ. ένα δάσος.

Διαβάστε το παρακάτω κείμενο που προέρχεται από το blog Δασαμάρι SOS και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:

Η δασοφάγα λερναία ύδρα πετάει ξανά κεφάλι

Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατό ορισμένοι κάτοικοι και δημοτικοί σύμβουλοι (πρώην και νυν) να τάσσονται εναντίον όσων δασικών περιοχών έχουν απομείνει στο Πικέρμι και στη Ραφήνα. Αξιοποιούν κάθε ευκαιρία για να επιτύχουν την ολοκληρωτική εξάλειψη του δάσους, ως κοινωνικού-περιβαλλοντικού αγαθού, και να το παραδώσουν στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Αυτή τη φορά επανέρχονται με αφορμή τους αυθαίρετους οικισμούς της Ραφήνας. Όμως η διαχείριση του θέματος αποκαλύπτει ότι δεν τους αρκεί η νομιμοποίηση μόνο των αυθαίρετων κατοικιών, που είναι αίτημα των οικιστών. Ζητούν κάτι πολύ πιο αδηφάγο: να μεταβάλουν το χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων εντός των οποίων βρίσκονται οι αυθαίρετοι οικισμοί. Ζητούν τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων που παρεισέφρυσαν μέσα στους παράνομους οικισμούς! Αλλά ακόμη και τον αποχαρακτηρισμό αμιγώς δασικών εκτάσεων! Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια: και την εξυπηρέτηση των μικρών ιδιωτικών συμφερόντων και ταυτόχρονα των κατασκευαστικών εταιριών που απαιτούν τη συνέχιση της δόμησης μέσα σε δασικές εκτάσεις μέχρι την ολοσχερή τσιμεντοποίησή τους.

Το γενικότερο δασοκτόνο σχέδιο αποδεικνύεται περίτρανα και από το γεγονός ότι στις, έως τώρα, συνήθεις περιοχές προς ένταξη της Ραφήνας (Διασταύρωση, Περιβολάκια, Βγένα, Αύρα, ...), για πρώτη φορά βλέπουμε να συμπεριλαμβάνεται και το Δασαμάρι του Πικερμίου - βλ. αίτηση προς το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου μιας μκο(!) με όνομα «οχυρό πολιτών»^[1].

Το Δασαμάρι είναι μια λοφοσειρά βόρεια του Πικερμίου που περιβάλλεται από δύο ρέματα (ρέμα Βαλανάρη και ρέμα Δασαμάρι) και δύο οικιστικές ζώνες (Ντράφι στα δυτικά και Διώνη-Άγιος Σπυρίδωνας στα ανατολικά), το οποίο κάηκε στις δασικές πυρκαγιές του 1995, του 1997 και του 2009. Μια δασική έκταση του Πεντελικού βουνού, ανάμεσα σε ρέματα ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος [ΦΕΚ 281/Δ/23-3-1993], χαρακτηρισμένη ως βιότοπος CORINE [Βάση δεδομένων Φιλότης, κωδ. A00060037] και κηρυγμένη αναδασωτέα το 1995 και το 2010 [ΦΕΚ 749/Δ/2-10-1995 και ΦΕΚ 35/Δ/3-2-2010].

15 βίλες εκτός σχεδίου, εντοπισμένες σε μια κόχη της έκτασης, τους κάνει άραγε να εξομοιώνουν το δασικό Δασαμάρι με άλλους αυθαίρετους οικισμούς και να αιτούνται τον αποχαρακτηρισμό του; Άγνοια; Επιπολαιότητα; Ανεπίτρεπτο! Πολύ περισσότερο για εκείνους που εκλέγονται ή/και χρηματοδοτούνται από το δημόσιο για να προστατεύουν (λέμε τώρα!) το δημόσιο συμφέρον.

Ουσιαστικά πρόκειται για άλλη μία απόπειρα αλλαγής του δασικού χαρακτήρα δασικών εκτάσεων της περιοχής μας, που εγγράφεται σε μια σειρά παρόμοιων ενεργειών:
- Πριν μερικά χρόνια κάποιοι έστησαν μια βιομηχανία αποχαρακτηρισμών δασικών εκτάσεων [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 30/7/2005, ΤΟ ΒΗΜΑ 31/7/2005].
- Μετά εμφανίστηκε η Α.Ε. «κτήμα Πεντέλη» και οι επίγονοι επιχειρηματικοί όμιλοι [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 28/8/2005].
- Πριν ένα χρόνο, με πρόσχημα την απογραφή του 2011, οι «έμποροι των δασών» ξανακάθησαν στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας-Πικερμίου με πρόθεση να «αποτινάξουν το δασικό χαρακτήρα περιοχών».
- Το καλοκαίρι του 2011 αποψιλώθηκε μεγάλη έκταση στο Δασαμάρι για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών από εταιρείες κατασκευής κατοικιών και μεγαλοξενοδόχους...
- Και πριν λίγους μήνες μας προέκυψε νέο μοντέλο αλλαγής χρήσης του δάσους. Στην ίδια αποψιλωθείσα έκταση φυτρώνουν σήμερα ...βιολογικές καλλιέργειες!

Όμως εκτός από τα συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους συγκεκριμένους που τα υπηρετούν, υπάρχουν οι χιλιάδες κάτοικοι. Οι κάτοικοι που χαίρονται το δάσος. Οι κάτοικοι που από το 2009, μαζί με την ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών Δασαμάρι S.O.S, εμπλουτίζουν με συνέπεια τις καμένες δασικές περιοχές με δενδροφυτεύσεις και σποροφυτεύσεις. Ένα περιβαλλοντικό έργο που αναγνωρίστηκε και υποστηρίχτηκε και από τον ΣΠΑΠ και από το δήμο Πεντέλης, αλλά και από τον ίδιο το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου με εγκατάσταση μιας δεξαμενής για το πότισμα νεαρών βελανιδιών. Οι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι να προασπίσουν με κάθε μέσο τις δασικές εκτάσεις της περιοχής τους: με συνέχιση των αναδασώσεων στις οποίες καιρός είναι να συμμετάσχει και ο δήμος, με τη συλλογή εκατοντάδων υπογραφών και με κινητοποιήσεις - αν χρειαστεί!

Για όσους θα κληθούν να πάρουν θέση για τη δασική περιοχή Δασαμάρι, καλό είναι να γνωρίζουν ότι το Σύνταγμα προστατεύει εσαεί το δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής:
Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό. [Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 117, παράγραφος 3]

Επίσης, ας γνωρίζουν ότι υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αναδάσωση κάθε καμένης δασικής έκτασης:
Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, που καταστράφηκαν από πυρκαγιά ή αποψιλώθηκαν από οποιαδήποτε αιτία, προερχόμενη είτε από ανθρώπινη ενέργεια, είτε από φυσικά αίτια, μόνος εφεξής προορισμός, είναι η αναδάσωση, η επανάκτηση δηλαδή του αρχικού τους χαρακτήρα, η οποία και αποτελεί υποχρέωση του κράτους. [Συμβούλιο της Επικρατείας, απόφαση 4575/1998]

Ας γνωρίζουν επίσης, ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 2011, ζήτησε τη θέσπιση 30ετούς απαγόρευσης δόμησης καμένων εκτάσεων:
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ...καλεί την Επιτροπή να υποβάλει νομοθετική πρόταση για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, η οποία να προβλέπει χρηματοδότηση για σχέδια πρόληψης και εκτίμησης κινδύνου, για το ευρωπαϊκό σύστημα πληροφοριών για τις δασικές πυρκαγιές (EFFIS), για μέτρα κατάρτισης και εκπαίδευσης, και για την αποκατάσταση των δασών μετά από πυρκαγιές, μεταξύ άλλων με την ενδεχόμενη απαγόρευση, για τουλάχιστον 30 έτη, οποιασδήποτε οικοδομικής δραστηριότητας σε εκτάσεις που έχουν πληγεί από δασοπυρκαγιές· [Έκθεση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την Πράσινη Βίβλο της Επιτροπής για την "Προστασία των δασών και τη σχετική πληροφόρηση στην ΕΕ: προετοιμασία των δασών ενόψει της κλιματικής αλλαγής", INI/2010/2106]

Επιπλέον, ας γνωρίζουν ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει απορρίψει την προσφυγή συνεταιρισμών για ένταξη στο σχέδιο πόλης των δασικών εκτάσεων του Δασαμαρίου [απόφαση ΕΔΑΔ 21/2/2005].

Τέλος ας γνωρίζουν ότι πρόσφατα το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε απόφαση για την ανταλλαγή εκτάσεων που κατέχουν συνεταιρισμοί μέσα σε δασικές εκτάσεις με άλλες εκτάσεις του δημοσίου εντός οικιστικής ζώνης ή την απαλλοτρίωσή τους από το κράτος [Μηχανικός Online 29/3/2012].

Περιττό να προσθέσουμε κάτι που ήδη γνωρίζουν: ότι ο δήμος νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις μόνο για εγκεκριμένα έγκυρα σχέδια πόλης. Οποιαδήποτε άλλη απόφαση είναι ή παράνομη ή άκυρη ή έωλη ή εκ του πονηρού!

---

[1] «Κατάθεση πρότασης για την έναρξη διαδικασίας μεταβολής δασικής μορφής εκτάσεων εντός οικισμών στερούμενης νόμιμης έγκρισης...» [East Runner, 26/3/2012]

ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Το παρακάτω άρθρο που προέρχεται από το "Πράσινο Ποντίκι", δείχνει ξεκάθαρα ότι μπροστά στο χρηματικό κέρδος και την ανάπτυξη οικονομικών δεικτών, για κάποιους δεν έχει σημασία ούτε κι η ανθρώπινη ζωή...

Επιμέλεια: Ηρώ Γλάρου

Η είδηση είναι από αυτές που συνήθως περνάνε στα ψιλά παγκοσµίως. Και αυτό γιατί τραγική πρωταγωνίστρια είναι ένα κοριτσάκι της φυλής Gwaj -Awà, που ζούσε κάπου στα βάθη του Αµαζονίου.

Ένα κοριτσάκι που µάθαµε την ύπαρξή του - όπως και της φυλής της - µετά τη φρικτή δολοφονία του από παράνοµους υλοτόµους.

Η 8χρονη εκτιµάται - γιατί υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες - ότι αποµακρύνθηκε από τον καταυλισµό της φυλής και απήχθη από παράνοµους υλοτόµους που είχαν αυθαίρετα εισβάλει σε µια έκταση 1.000 στρεµµάτων που βρίσκεται στην περιοχή Maranhao, στη Βόρεια Βραζιλία, και έχει αναγνωριστεί ως επικράτεια των αυτοχθόνων.

Στη συνέχεια οι αληταράδες έδεσαν το κοριτσάκι σε ένα δέντρο και το έκαψαν ζωντανό. Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν πρόκειται ποτέ να µάθει εάν πριν το κάψουν το κακοποίησαν σεξουαλικά. Άλλωστε ακόµα ούτε το όνοµά του δεν έχει γίνει γνωστό, ενώ αν και το περιστατικό βγήκε στη δηµοσιότητα στα µέσα Ιανουαρίου, εκτιµάται και πάλι ότι συνέβη τον Οκτώβριο ή τον Νοέµβριο.

«Μάθαµε ότι ενώ το κοριτσάκι καιγόταν, εκείνοι γελούσαν», είπε στη βραζιλιάνικη ιστοσελίδα Terra ο Luis Carlos, Ινδιάνος της φυλής Guajajara του Αµαζονίου, που επίσης ζει εντός της προστατευόµενης έκτασης των 1.000 στρεµµάτων. Η φυλή του θεωρείται µια από αυτές που βρίσκονται σε επαφή µε τον «πολιτισµό». Το κοριτσάκι, όµως, έβλεπε για πρώτη και για τελευταία φορά στη ζωή του λευκούς άντρες…

Η µαφία του Αµαζονίου

Οι αρχές της Βραζιλίας, και συγκεκριµένα το γραφείο που ασχολείται µε τους Ινδιάνους του Αµαζονίου, επιβεβαίωσε τη δολοφονία, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για ένα µεµονωµένο περιστατικό. Η αλήθεια είναι, όµως, διαφορετική. Την επταετία 2003-2010 έχουν επιβεβαιωθεί οι δολοφονίες 452 Ινδιάνων του Αµαζονίου, αριθµός, όµως, που στην πραγµατικότητα είναι κατά πολύ µεγαλύτερος, αφού είτε δεν γίνονται καταγγελίες στις αρχές είτε οι δολοφόνοι δρουν στην «καρδιά» του δάσους χτυπώντας φυλές που δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο πάνω στον πλανήτη, παρά µόνον την περιοχή που γεννήθηκαν και ζουν.

Σύµφωνα µε τις επίσηµες εκτιµήσεις, στην περιοχή Maranhao ζουν περισσότεροι από 15.000 ιθαγενείς, διαφορετικών φυλών, που διαβιούν σε διαφορετικό βαθµό αποµόνωσης η κάθε µία.

Η µεγαλύτερη απειλή για τους αυτόχθονες είναι οι ανθρακωρύχοι, οι υλοτόµοι και οι κτηνοτρόφοι, που παρανόµως εισβάλλουν στο αρχέγονο δάσος για να εκµεταλλευτούν τους αµύθητους φυσικούς πόρους, σκοτώνοντας τους ιθαγενείς.

Η προσπάθεια για την εξαφάνιση των Ινδιάνων µε στόχο την υφαρπαγή και καταστροφή του Αµαζονίου ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970, όταν εντοπίστηκαν τεράστια κοιτάσµατα σιδηροµεταλλεύµατος στην περιοχή Maranhao.

Η Παγκόσµια Τράπεζα έσπευσε τότε να κάνει το πρώτο βήµα για την εκµετάλλευση της περιοχής, υποστηρίζοντας οικονοµικά σχέδιο ανάπτυξης που προέβλεπε την κατασκευή ενός ορυχείου και µιας σιδηροδροµικής γραµµής.

Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου το 30% της περιοχής που ζουν οι ιθαγενείς της φυλής Awà έχει καταστραφεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η φυλή αριθμεί πλέον μόνον 355 μέλη, που ζουν χωρισμένα σε τέσσερις κοινότητες στα βάθη του Αμαζονίου. Οι Awà εξαρτούν την επιβίωσή τους αποκλειστικά από το δάσος και έχουν ελάχιστες επαφές ακόμα και με άλλες φυλές. Αν και η κυβέρνηση της Βραζιλίας αναγνώρισε το 1992 την περιοχή ως επικράτεια των Awà, το γεγονός δεν εμπόδισε την εισβολή εταιρειών που έχοντας στην υπηρεσία τους συμμορίες έχουν εισβάλει στην περιοχή και την καταστρέφουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τη νομοθετική αναγνώριση έχουν δημιουργηθεί

τρεις από τους μεγαλύτερους παράνομους οικισμούς.

Αυτοί αποτελούν επί της ουσίας τα κέντρα επιχειρήσεων των συμμοριών που συγκροτούν παράνομοι υλοτόμοι και παράνομοι κτηνοτρόφοι, οι οποίοι καταλαμβάνουν τεράστιες εκτάσεις και τις αποψιλώνουν για να τις χρησιμοποιήσουν ως βοσκοτόπια. Πριν από τρία χρόνια ένας ομοσπονδιακός δικαστής εξέδωσε απόφαση με την οποία ζητούσε όλοι οι εισβολείς να εγκαταλείψουν το έδαφος όπου ζει η φυλή των Awà εντός 180 ημερών, όμως κατά της απόφασης έγινε έφεση από παράνομους κτηνοτρόφους, οι οποίοι και κατάφεραν να αναστείλουν την εκτέλεσή της.

ΙΚΑΡΙΑ: ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΥΟΔΑΣΟΣ!

Με εξαφάνιση απειλείται ένα από τα πιο σπάνια νησιωτικά δρυοδάση της Ευρώπης στην ορεινή Ικαρία, λόγω της παράνομης υλοτομίας και της υπερβόσκησης. Το αρχαίο δρυόδασος του Ράντη έχει έκταση 16.000 στρέμματα και προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες. Το κυρίαρχο είδος του δάσους είναι η αειθαλής βαλανιδιά Αριά, που φτάνει σε ύψος τα 15 μέτρα. Μάλιστα, έχει εντοπιστεί δέντρο που χρονολογείται από τις αρχές του 15ου αιώνα. Ωστόσο, το υπεραιωνόβιο δρυοδάσος έχει αφεθεί στη τύχη του. Αφενός δεν έχει ενταχθεί σε κανένα θεσμικό πλαίσιο προστασίας και αφετέρου οι αρμόδιες Δασικές Αρχές δηλώνουν αδυναμία να το προστατεύσουν, λόγω σοβαρών ελλείψεων σε δασοφύλακες.

Η καταστροφή

«Την ολιγωρία των Αρχών εκμεταλλεύονται ασυνείδητοι ξυλοκόποι που εισβάλλουν στις παρυφές του δάσους και κόβουν τις αιωνόβιες Αριές, προξενώντας μεγάλες καταστροφές», καταγγέλλει στη Real planet ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», Θοδωρής Τσιμπίδης. «Επιπλέον, το δάσος απειλείται από την ανεξέλεγκτη βόσκηση που μαστίζει το νησί του βόρειου Αιγαίου», προσθέτει.

Παρά την απαγορευτική διάταξη βόσκησης που έχει εκδώσει η Διεύθυνση Δασών Σάμου, οι κτηνοτρόφοι της περιοχής έχουν αφήσει να βόσκουν ελεύθερα χιλιάδες κατσίκια μέσα στο δάσος. Τρέφονται κυρίως με τις μικρές Αριές, με αποτέλεσμα να στερούν από το δρυόδασος τη δυνατότητα της φυσικής αναγέννησης. Μάλιστα, οι κτηνοτρόφοι ξηλώνουν ολόκληρες φλούδες από τους κορμούς των δένδρων για να παρασκευάσουν τη θρεπτική ζωοτροφή «βαμβακόπιτα», καθιστώντας τα έτσι ευάλωτα σε παράσιτα και άλλες ασθένειες. Οι επιστήμονες του «Αρχιπελάγους» ζητούν επίμονα τόσα χρόνια να θεσμοθετηθεί το δρυόδασος ως μόνιμο καταφύγιο άγριας ζωής. «Το πιο σπάνιο δρυόδασος της Ευρώπης έχει ξεχαστεί από την πολιτεία. Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο προστασίας και δεν εφαρμόζεται κανένα διαχειριστικό μέτρο», διαπιστώνει o δασοπόνος του ινστιτούτου, Χρήστος Σωτηρόπουλος. «Η κατάσταση επιδεινώνεται. Διαπιστώνουμε ότι μεγάλα τμήματα του δάσους έχουν αρχίσει να ερημοποιούνται», λέει χαρακτηριστικά. Το «Αρχιπέλαγος» έχει εκπονήσει αρκετές έρευνες και μελέτες για τη συνολική προάσπιση του δρυοδάσους του Ράντη. «Επιδιώκουμε να μπει ένα τέλος στη διαρκή υποβάθμιση και καταστροφή του. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πολύ φοβάμαι ότι οι επόμενες γενιές δεν θα το γνωρίσουν ποτέ», επισημαίνει ο δασοπόνος.

Ένας δασοφύλακας

Την κρίσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το υπεραιωνόβιο δάσος διαπιστώνουν και οι δασικές υπηρεσίες, οι οποίες αδυνατούν να το προστατεύσουν επαρκώς. «Η φύλαξη του δρυοδάσους από την υπηρεσία μας είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς έχουμε ελλείψεις σε προσωπικό. Συγκεκριμένα, υπάρχει ένας δασοφύλακας για τη φύλαξη των δασών της Ικαρίας και των Φούρνων», αναφέρει στην «R» η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Δασών Σάμου, Ζωή Κινιαζοπούλου. «Από την άλλη, δεν υπάρχει πρόθεση να προστατευθεί το δρυόδασος από τις τοπικές κοινωνίες. Επί χρόνια συντηρείται η ίδια κατάσταση κι όμως κανένας φορέας της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν τόλμησε ποτέ να προασπίσει το αξιόλογο οικοσύστημα. Η υπηρεσία μας κατέθεσε μελέτη για την περίφραξη του δάσους το 2010. Αυτή η μελέτη απορρίφθηκε από το τότε νομαρχιακό συμβούλιο», συμπληρώνει η ίδια.

Το νομαρχιακό συμβούλιο θεώρησε ότι η περίφραξη θα έβαζε εμπόδια στην πρόσβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στο δρυόδασος, σε περίπτωση πυρκαγιάς. Οπως διαβεβαίωσε την «R» η Ζ. Κινιαζοπούλου, η πρόταση για περίφραξη του δάσους θα ξανατεθεί για ψήφιση στα μέσα Οκτωβρίου, αυτή τη φορά στο περιφερειακό συμβούλιο. «Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι αρκετά αισιόδοξη για το αν θα υπερψηφιστεί», υποστηρίζει.

Του Γιάννη Μύττη

Αναδημοσίευση από το real.gr.

Η εικόνα της ανάρτησης προέρχεται από το archipelago.gr, όπου μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το αρχαίο δρυοδάσος του Ράντη.

4 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ!

Με την Δυτική Αττική έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές μέσα από αυτό εδώ το blog. Η υποβάθμιση που υφίσταται το περιβάλλον της περιοχής είναι έντονη, συστηματική και χρόνια. Τόσο τα διυλιστήρια της περιοχής, όσο και η συνολική αδιαφορία των υπευθύνων (καθώς κι άλλοι παράγοντες) έχουν επιφέρει την σημερινή κατάντια κι ευτυχώς που υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι πολίτες που προσπαθούν να αντιπαλέψουν αυτή την αδιαφορία.

Στο "πράσινο ποντίκι" διαβάζουμε άρθρο που υπογράφει η "Διαρκής Κίνηση Χαϊδαρίου" όπου συνοψίζονται 4 βασικά προβλήματα της περιοχής:

1 ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ Ν. ΙΚΟΝΙΟΥ - ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

Η αµφίβολης ορθότητας χάραξη οδήγησε τη γραµµή µέσα στους δύο εναποµείναντες πνεύµονες πρασίνου της δυτικής Αττικής (όρος Αιγάλεω - Ποικίλο). Τα δύο βουνά έχουν µετατραπεί σε ανεξέλεγκτα εργοτάξια και έχουν γεµίσει µε αδρανή υλικά και µπάζα. Χιλιάδες δέντρα έχουν κοπεί και ολόκληροι λόφοι έχουν ισοπεδωθεί. Η αδιαφορία των κατασκευαστών και της διοίκησης έχουν πλήξει το οικοσύστηµα και το φυσικό ανάγλυφο.

∆ιεκδικούµε :

• Άµεση περιβαλλοντική αποκατάσταση (φύτευση δέντρων, αποµάκρυνση όλων των αδρανών υλικών, αποκατάσταση του τοπίου).

• Ανασκαφή και ανάδειξη των αρχαιοτήτων που ήρθαν στο φως από τις εργασίες στο Άλσος ∆αφνίου.

• Εφαρµογή µέτρων για την ηχοµόνωση και την απόσβεση κραδασµών.

2 ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ

Από τα 22 χιλιόµετρα της αρχαίας Ιεράς Οδού ελάχιστα τµήµατά της είναι σήµερα ορατά και επισκέψιµα. Ωστόσο, ένα σηµαντικό κοµµάτι της διαδροµής 4 χιλιοµέτρων του πανάρχαιου δρόµου βρίσκεται µέσα στα όρια του Βοτανικού Κήπου ∆ιοµήδους, πριν και µετά τη Μονή ∆αφνίου και στην περιοχή της Αφαίας, προς τη λίµνη των Ρειτών (λίµνη Κουµουνδούρου). Επιπλέον, κατάλοιπα των παρόδιων µνηµείων που υπήρχαν στα κράσπεδά της, ταφικού κυρίως χαρακτήρα, είναι ορατά. Η αρχαία οδός και τα µνηµεία αυτά - ευτυχώς - διατηρούνται εν µέρει ακόµα µέσα στο σχεδόν αναλλοίωτο φυσικό τοπίο. Η αποκάλυψη, η ανάδειξη και η ενοποίηση των χώρων αυτών µαζί µε τα ιερά που υπήρχαν στην πορεία του δρόµου (Ιερό Απόλλωνα και Ιερό της Αφροδίτης) αποτελούν επιτακτική ανάγκη για τη διάσωση και προβολή της πολιτιστικής µας κληρονοµιάς.

3 ΛΙΜΝΗ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

Τα ΕΛΠΕ είναι ο κύριος και διαχρονικός ρυπαντής της λίµνης Κουµουνδούρου. Πλήθος δηµοσιευµένων επιστηµονικών µελετών και ερευνών ενοχοποιούν το διυλιστήριο για τη συνεχή εκροή πετρελαιοειδών προς τη λίµνη. Οι διαρροές των δεξαµενών εισχωρούν στα υπόγεια νερά, τα οποία εκρέουν στη λίµνη. Το ευαίσθητο οικοσύστηµα της λίµνης Κουµουνδούρου συχνά οδηγείται σε οριακές καταστάσεις (νεκρά ψάρια, ακόµα και ανάφλεξη περιοχής της λίµνης στο παρελθόν). Η χρηµατοδότηση από τα ΕΛΠΕ - και µάλιστα υπό µορφή αγαθοεργίας - έρευνας του ΕΛΚΕΘΕ για τη λίµνη Κουµουνδούρου - αποσκοπεί στην αθώωση του υπόχρεου ρυπαντή, στην ανάδειξή του σε ευγενικό χορηγό και στην εκχώρηση στην εταιρεία δικαιωµάτων διαχείρισης της λίµνης και άσκησης ελεγχόµενης και προσανατολισµένης ενηµέρωσης για την κατάστασή της!

4 ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ

Το όρος Αιγάλεω - Ποικίλο και η λίµνη Κουµουνδούρου διατηρούν αξιόλογο οικοσύστηµα και βιοποικιλότητες που δεν έχουν µέχρι σήµερα αναδειχθεί. Η προστασία και διαχείρισή τους, ως στοιχείων του φυσικού και πολιτισµικού περιβάλλοντος, είναι αναγκαία για τη διατήρηση ενός ελάχιστου ανεκτού επιπέδου ποιότητας της ζωής των κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αθήνας ενόψει και: α) της ανάγκης διαφύλαξης των ελεύθερων δασικών περιοχών, β) της ανάγκης να ληφθούν αντισταθµιστικά µέτρα ώστε να µειωθούν οι υποβαθµιστικές συνέπειες από τις πυρκαγιές των τελευταίων ετών, την κατασκευή µεγάλων τεχνικών έργων και τη µείωση των αδόµητων χώρων, γ) του γεγονότος ότι το οικοσύστηµα του Αιγάλεω - Ποικίλου περιλαµβάνει προστατευτέους τύπους οικοτόπων υπαγόµενους στις κατηγορίες της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ!

Παρακάτω σας παραθέτω ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο που μας ήρθε με e-mail και περιγράφει με ένα παράδειγμα την τραγική κατάσταση που επικρατεί στον συντονισμό υπευθύνων και μη, για την κατάσβεση μιας φωτιάς. Διαβάστε και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:

Αετός καλεί γεράκι. Ακόμη καλεί μάλλον.

Όποιος δεν βρέθηκε σε φωτιά αυτών των διαστάσεων που απλά παρακολουθούμε πάλι, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει ή τι μπορεί να συμβεί. Όποιος δεν αντιμετώπισε επικόρυφη φωτιά ( όταν καίγεται ολόκληρο το δέντρο), δεν μπορεί να καταλάβει. Δεν μπορεί να καταλάβει τον φόβο της φωτιάς που λικνίζεται σαν θηρίο στα δέκα μέτρα ψηλά. Να βλέπει και να ακούει απίθανα πράγματα. Έστω και με μισή ανάσα και αυτή η μισή από τον καπνό, να θέλει να ουρλιάξει και να πιάσει δυο τρείς από τον λαιμό.

Συντονισμός:

Μετά από τρείς μέρες φωτιάς στο βουνό, ήρθε και ο στρατός. Παιδιά. Δικά μας παιδιά, χωρίς καμία απολύτως γνώση του τι πάνε να κάνουν. Με μια πετσέτα, παγούρι και ένα φτυάρι. Να κάνουν τι στον χαλασμό; Ευτυχώς, επέστρεψαν όλα τα παιδιά αυτά σώα, γιατί ο Αξιωματικός τους, ήταν πράγματι Αξιωματικός. Ήξερε τι και πως θα το πεί. Ήρθε και ολόκληρη καναδέζα, με ασύρματο. Ολόκληρη πλατφόρμα. Στήσανε ιστούς, απλώσανε κεραίες και για ώρες προσπαθούσαν να έρθουν σε επαφή με το στρατόπεδο στην πόλη. Μονότονα ακουγόταν για ώρες. «Αετός καλεί γεράκι. Αετός καλεί γεράκι». Μήτε αετός, μήτε γεράκι άκουγε για να απαντήσει.

-Όχημα 14 λαμβάνει τον Άρη; (Με τον ασύρματο. Άρης, είναι ο Διοικητής)

-Λαμβάνει.

-Θα μεταβείς στη Μα….. ( τοποθεσία)

- Από πού πάνε;

-Μπροστά σου πεντακόσια μέτρα, στη διασταύρωση δεξιά.

-Μπροστά μου δεν έχω δρόμο. Πρέπει να γυρίσω.

-Δεν είσαι κάτω στο φυλάκιο;

-Όχι. Στο πυροφυλάκιο είμαι (τρία χιλιόμετρα μακριά).

-Τι δουλειά έχεις εκεί; Ποιος σε έστειλε ρε Παπαδ… (επώνυμο).

- Ο Νομάρχης.

- Τέλος πάντων. Πάς στη Μα… (την τοποθεσία)

-Από πού να πάω από δω που είμαι;

-Ρώτα εκεί κανέναν. Θα σου πεί. (Δώδεκα τα μεσάνυχτα, μέσα στο δάσος, με δυο τρείς ακόμη, ποιόν να ρωτήσει;)

Καβαλάμε κι εμείς στο πυροσβεστικό «14». Να πάμε ως εθελοντές. Στο δρόμο μετά από μισή ώρα σε κατσικόδρομο, μας σταματάει ο Νομάρχης με την κουστωδία του, που γυρνούσε δεξιά και αριστερά να δεί τι γίνεται.

-Που πάτε εσείς;

-Στη Μα….. Μας είπε ο Διοικητής (της Πυροσβεστικής)

-Όχι δεν θα πάτε. Θα πάτε λίγο παρακάτω. Έχουν ανάγκη από πυροσβεστικό.

-Μα ο Διοικητής μου είπε….

-Ακούς τι σου λέω; Ο Νομάρχης σου μιλάει.

-Όχημα 14 λαμβάνει τον Άρη;

-Λαμβάνει.

-Που είστε; Ακόμη δεν φτάσατε στην Μα…

-Ποια Μα… Ο Νομάρχης μας έστειλε κάτω στο ρέμα.

- Ποιος Νομάρχης ρε Παπαδ…; Τι εντολή σου έδωσα;

-Μα κύριε Διοικητά ο Νομά…

-Ποιος Νομάρχης Παπαδ… Τρέχα εκεί που σου είπα. Τώρα. (Ουρλιάζοντας)

Ξανά πίσω εμείς. Αργά, σε χάλια δασικό δρόμο. Στο χιλιόμετρο περίπου, μπροστά μας φωτιά. Χαλασμός. Δασικοί, Πυροσβέστες, πολίτες, τρακτέρ με βυτία. Ένας μας σταματάει κουνώντας και τα δύο χέρια στη μέση του δρόμου.

-Βγάλτε αμέσως την μάνικα. Μη μας φύγει από δώ η φωτιά. Καήκαμε αν φύγει.

-Πάω στη Μα…. Έχω εντολή.

-Ποια εντολή; Ο Δασάρχης είμαι. Δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ;

-Σας παρακαλώ. Έχω εντολή. Κάντε λίγο στην άκρη το τρακτέρ να περάσουμε.

- Δεν καταλαβαίνεις; Ο Δασάρχης είμαι. Βγάλτε μάνικες αμέσως. Μη κουνήσει κανείς το τρακτέρ. Δεν πάει πουθενά.

-Σας παρακαλώ Δασάρχη. Μας περιμένουν. Έλα μίλα στον Διοικητή (από τον ασύρματο).

-Δεν μιλάω σε κανέναν. Βγάλε μάνικες.

-Άρης λαμβάνει το 14; (Καλεί το 14, τον Διοικητή)

-….

-Άρης ακούει;

-…

-Άρης λαμβάνει το 14; Το κέρατό μου. Δεν πιάνει από δώ.

Κατεβαίνουμε τελικά, βγάζουμε μάνικα. Που να πάς; Το τρακτέρ κλείνει τον στενό δρόμο. Γύρω, χαλασμός από φωτιά και καπνό. Ο Πυροσβέστης ο ένας στη μάνικα και ο άλλος στο πυροσβεστικό να δίνει νερό. Εμείς τραβάμε λάστιχο. Από την ανοιχτή πόρτα και μετά από ώρα, αφού τελείωσε το νερό, ακούμε από το ηχείο.

-14 λαμβάνει τον Άρη;

-Λαμβάνει.

-Έφτασες στη Μα…

-Ποια Μα… Σβήνουμε κάπου απέναντι από το φυλάκιο. Τελείωσε το νερό.

-Δεν σου είπα εγώ Παπ… ;

-Με σταμάτησε ο Δασάρχης και ….

Σε λίγο, να πάλι ο Νομάρχης πίσω μας. Σταματάει. Δεν χωράει να περάσει. Που να πάει;

-Τι κάνετε εδώ; Δεν σας είπα να πάτε παρακάτω;

-Που παρακάτω Νομάρχη; Πώς να περάσω; Ο Δασάρχης με σταμάτησε.

-Μα σε περιμένουν. Εγώ τους είπα θα στείλω πυροσβεστικό.

-Τελείωσε και το νερό….

Μετά από μιάμιση ώρα περίπου, μας περίμεναν στη Μα… Μας περίμεναν κι εκεί που είπε ο Νομάρχης. Ο Διοικητής νόμιζε ότι πάμε. Το ίδιο νόμιζε και ο Νομάρχης. Όλοι κάτι νόμιζαν. Αυτοί που δεν νόμιζαν, ήταν οι απλοί πυροσβέστες και οι πολίτες εθελοντές. Αυτοί που κάτω από τις χειρότερες συνθήκες πάλευαν κυριολεκτικά με τη φωτιά, δεν φάνηκαν σε κανένα κανάλι. Εκεί που πάλευαν, κανάλι δεν πλησίαζε και κάμερα. Είναι οι άγνωστοι που τους πρέπει ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ποιος συντόνιζε; Ο πανάγαθος. Πάντως, ο αετός, δεν πήρε απάντηση από το γεράκι. Επικοινωνία μηδέν. Το ίδιο βράδυ, χειριστής μπουλντόζας με τρία παιδιά, έχασε τη ζωή του. Ανετράπη η μπουλντόζα, προσπαθώντας να ανοίξει καινούριο δρόμο στο δάσος, σε δύσβατη περιοχή. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ!

«Ήταν δάσος. Αποχαρακτηρίστηκε και έγινε χορτολιβαδική έκταση. Φοβάμαι ότι στο μέλλον θα γίνει τσιμέντο». Τα λόγια αυτά, της εφόρου Εφης Πουλάκη - Παντερμαλή, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ήταν χαρακτηριστικά ως προς τους λόγους που τη σπρώχνουν να σχεδιάζει προγράμματα σωτηρίας του βουνού των θεών, του Ολύμπου. Ενός βουνού που επειδή «αποτελεί τεκτονικό παράθυρο», όπως είπε ο γεωλόγος Ηλίας Μαριολάκος, «δεν σταματά να ψηλώνει».

Αρχαιολογικό Πάρκο Λειβήθρων (Ακρόπολη)

Η έφορος αρχαιοτήτων Πιερίας παρουσίασε στο Συμβούλιο μία από τις τρεις μελέτες, για τη δημιουργία μυθολογικού πάρκου στα Λείβηθρα. Θα έχει ως θέμα του τις μούσες και τον Ορφέα και το σχήμα του θα θυμίζει τη λύρα του μυθικού μουσουργού. Τα άλλα δύο θα φιλοξενηθούν στο Δίον και στον Άγιο Δημήτριο και αποτελούν χωριστές μελέτες.
Τα Λείβηθρα θεωρούνται η πατρίδα του Ορφέα, γιου της νύμφης Καλλιόπης. Σε διαδρομές που θα έχουν συνολικό σχήμα λύρας, θα δημιουργηθούν χώροι αφιερωμένοι στον Ορφέα και στις μούσες. Το σχήμα θα είναι ορατό μόνο από ψηλά.
Στο πάρκο ενημέρωσης θα αναπαρασταθούν ένα ελλειψοειδές κτίριο γεωμετρικών χρόνων και μια μεγάλη αγρέπαυλη με οινοποιείο δίπλα της. Τα κτίρια είχαν εντοπιστεί στην περιοχή κατά τις ανασκαφές για τη σιδηροδρομική γραμμή και καταχώθηκαν. Θα υπάρξει επίσης μια θεατρική κατασκευή.

Η χάραξη των περιηγητικών διαδρομών (πλάτους 2μ.) σχηματοποιεί τη λύρα –σύμβολο του Ορφέα- συνδέοντας τον χώρο με τον μύθο του.

Μαζί με τα μυθολογικά στοιχεία, θα τονιστούν και τα στοιχεία της χλωρίδας με τη δημιουργία περιβαλλοντικών πάρκων, όπου θα φυτευτούν δέντρα που θα λένε την ιστορία τους στην περιοχή. Έτσι, το υποβαθμισμένο δάσος θα μετατραπεί σε έναν χώρο περιπάτου. Όλα αυτά απευθύνονται σε επισκέπτες κάθε ηλικίας, κυρίως όμως στα παιδιά της Πιερίας, αλλά και της γειτονικής και «αδερφικής» Θεσσαλίας.

Έργα Γ ΚΠΣ Λειβήθρωv

Η κυρία Εφη Πουλάκη Παντερμαλή είναι Έφορος Αρχαιοτήτων Πιερίας και μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας.

Σας παρακαλούμε να στηρίξετε το αίτημα της άμεσης επέκτασης των ορίων του Εθνικού Δρυμού του Ολύμπου!
Παρακαλώ, προωθείστε το!
Πείτε στους φίλους σας να συνυπογράψουν εδώ!

Ας προστατέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις αυτό που έμεινε!

Είναι στο χέρι μας!

Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας

ΕΠΙΠΟΛΑΙΗ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΩΝ!

Στο mail του blog λάβαμε ένα κείμενο από το blog dasamarisos που αφορά τις αναδασώσεις, το τι γίνεται στραβά, καθώς και κάποιες προτάσεις για βιώσιμες λύσεις στις καμμένες περιοχές, που προσωπικά με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο!

Το ΥΠΕΚΑ στις 11/2/2010 εξήγγειλε ένα τετραετές πρόγραμμα αναδάσωσης 100.000 στρεμμάτων, κόστους 45εκ. ευρώ. Το πρόγραμμα, αποτελείται από 3 μέρη: τη φύτευση, το πότισμα και τη φύλαξη και στο μεγαλύτερο μέρος του θα υλοποιηθεί από εργολάβους.
«…μέχρι σήμερα έχουν γίνει πάρα πολλές αναδασώσεις στη χώρα μας, πάρα πολλές αναδασώσεις στην Αττική, αλλά δυστυχώς μετά από ένα διάστημα 2 ή 3 μηνών δεν υπήρχε τίποτα».
Θ. Μωραϊτης, Υφυπουργός ΥΠΕΚΑ, Συνέντευξη Τύπου*, 11/2/2010

Αλήθεια, το πρόγραμμα αναδασώσεων που εξάγγειλε το ΥΠΕΚΑ πρόκειται να αλλάξει αυτή την κατάσταση;
Είναι σαφές ότι το πρωταρχικό μέτρο που οφείλει να πάρει το ΥΠΕΚΑ είναι να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις βιωσιμότητας των δασών και των δασικών εκτάσεων. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι οι εξής:

- Εξάλειψη της βασικότερης απειλής, που είναι οι διεκδικήσεις και οι καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων και οι οποίες βέβαια δεν είναι άσχετες με τις δασικές πυρκαγιές. Είναι απαράδεκτο μια αποκαλούμενη ελεύθερη δημοκρατική χώρα να αποδέχεται ιδιοκτησιακές διεκδικήσεις που στοιχειοθετούνται σε εποχές που ήταν υπόδουλη ή κάτω από απολυταρχικά καθεστώτα ή ενάντια στο σύνταγμά της. Είναι απαράδεκτο να μην έχει καταρτιστεί ακόμα δασολόγιο, και πολλά δάση – σύμφωνα και με το νέο νόμο – να πρέπει πρώτα να καούν για να ενταχθούν στη συνέχεια σε μια κατεπείγουσα διαδικασία κτηματογράφησης. Aς καταργηθεί επιτέλους το καθεστώς των «ιδιωτικών δασικών εκτάσεων». Τα δάση αποτελούν στο σύνολό τους δημόσιο αγαθό – και ως τέτοιο πρέπει να προστατεύεται από το κράτος, όπως άλλωστε υποχρεούται βάσει του Συντάγματος.
- Αντιμετώπιση της παράνομης βόσκησης, η οποία καταστρέφει τη φυσική ή τεχνητή αναγέννηση των καμένων δασών.Καθώς τα Δασαρχεία, που είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο της παράνομης βόσκησης, είναι εξαιρετικά υποστελεχωμένα (55% των οργανικών θέσεων των δασοφυλάκων είναι κενές), ακόμα και οι λιγοστές εκτάσεις που αναδασώνονται ή αναβλασταίνουν με φυσικό τρόπο, συχνά απογυμνώνονται ξανά από τις παράνομες βοσκήσεις.
- Απομάκρυνση των χωματερών από τα δάση, που αποτελούν παράγοντες ανάφλεξης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και υποβαθμίζουν την εξέλιξη των οικοσυστημάτων. Παρά τα πολλά δημοσιεύματα που επισημαίνουν την ύπαρξη παράνομων χωματερών μέσα στα δάση (π.χ. «Τα Νέα», 25-05-2009), αυτές παραμένουν, όπως π.χ. στην περιοχή Αγριλίκι, απέναντι από το χώρο στάθμευσης των απορριμματοφόρων του Δήμου Ν. Μάκρης! Ακόμα, συμπληρώνονται και με νόμιμες χωματερές! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο νέος ΧΥΤΑ έκτασης 53.000 τ.μ. που κατασκευάζεται στο Γραμματικό μέσα στο (καμένο πλέον) δάσος.
Οι αναδασώσεις που εξαγγέλλει σήμερα το ΥΠΕΚΑ είναι ένα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και των καταπατήσεων των δασών αντιμετωπίζεται, ούτε το πρόβλημα της φύλαξης – που εκτός από την παράνομη βόσκηση και τις χωματερές, αφορά βεβαίως και την πυροπροστασία, κοκ.

Διαβάστε την συνέχεια και κατεβάστε ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.