Κρήτη: Τζιπ, enduro και γουρούνες στις πιο ευαίσθητες περιοχές!

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε και στην Κρήτη όλο και συχνότερα μάρτυρες παράνομων δραστηριοτήτων με τροχοφόρα όπως τζιπ, γουρούνες, εντούρο κ.ά. σε παραλίες, κοίτες ποταμών, υγροτόπους και ορεινά μονοπάτια, που γίνονται είτε για ιδιωτική διασκέδαση είτε για βιοπορισμό χωρίς κανένα έλεγχο. Είναι τόσο μεγάλη η ασυδοσία ώστε αυτοί που κάνουν αυτές τις δραστηριότητες συχνά τις βιντεοσκοπούν και τις αναρτούν με περηφάνια στο διαδίκτυο είτε για να δουν όλοι τα κατορθώματά τους είτε για διαφήμιση. 

Αρκετές φορές έχουμε δει ομάδες με μηχανές εντούρο να κάνουν τη διαδρομή Σκίνακας - Γέργερη ή φαράγγι της Μονής Βροντησίου - δάσος Ρούβα δίπλα στις φωλιές των γυπαετού, ενώ πρόσφατα παρακολουθήσαμε στο διαδίκτυο ομάδα με μηχανές εντούρο να ανεβαίνουν στις κορφές του Ψηλορείτη στη διαδρομή από Ακόλυτα στην κορυφή του Τίμιου Σταυρού! Συχνά παρακολουθούμε μεγάλα καραβάνια από τζιπ ή γουρούνες να κάνουν «safari tour» εκτός δρόμου ή πάνω σε ορειβατικά μονοπάτια μέσα σε προστατευόμενες περιοχές στα βουνά της Δίκτης, του Ψηλορείτη των Λευκών Ορέων και αλλού. Άλλοτε πάλι εποχούμενοι διατρέχουν αμμοθίνες, υγροτόπους, κοίτες ποταμών, δασικές εκτάσεις και αρχαιολογικούς τόπους, ακόμα και καλλιεργημένα χωράφια.

Εξ' όσων γνωρίζουμε αυτές οι δραστηριότητες στερούνται κάθε νομιμότητας, καταστρέφουν την χλωρίδα και την πανίδα, επιδεινώνουν τη διάβρωση των εδαφών και δεν σέβονται ούτε το περιβάλλον, ούτε το τοπίο. Εκτός αυτού, είναι εξαιρετικά ενοχλητικές στους ανθρώπους που ασκούν άλλες ήπιες -πραγματικά εναλλακτικές- τουριστικές δραστηριότητες, όπως οι περιηγητές και οι ορειβάτες. Άλλωστε δεν είναι λογικό να θεωρούμε την υπερβόσκηση ως τον βασικό υπεύθυνο για τη διάβρωση του εδάφους και να αγνοούμε τα τροχοφόρα που σκάβουν το χώμα και καταστρέφουν τη βλάστηση. Αυτές οι «κοντά στη φύση» δραστηριότητες είναι καλύτερα να μείνουν μακριά από τη φύση και να ασκούνται σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους γι' αυτές.

Σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 4 του Ν.3937/2011 για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, α) Δεν επιτρέπεται η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων εκτός οδικού δικτύου σε οικολογικά ευαίσθητες εκτάσεις, όπως ενδεικτικά, μόνιμες ή εποχικές λίμνες και τέλματα και οι ακτές τους, ο αιγιαλός, οι αμμοθίνες, ποτάμια, ρέματα και ρυάκια, δάση, λιβάδια, βοσκότοποι, οι οικότοποι προτεραιότητας του παραρτήματος Ι της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και σε μονοπάτια που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές και β) Δεν επιτρέπεται η, μέσω της κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, αυτόβουλη δημιουργία νέων ή η επέκταση υφιστάμενων δρόμων σε δασικά, χορτολιβαδικά και παράκτια οικοσυστήματα.

Τίθενται ακόμα μερικά ερωτήματα:

• Ποιός θα έχει την ευθύνη αν συμβεί κάποιο ατύχημα με κάποιο από αυτά τα οχήματα σε αυτές τις περιοχές; Τι συνέπειες θα έχει ένα τέτοιο γεγονός;
• Είναι συμβατή η παρουσία των μηχανοκίνητων στον Ψηλορείτη με το καθεστώς του Φυσικού Πάρκου και του Δικτύου των Παγκόσμιων Γεωπάρκων της Unesco;
• Είναι συμβατές αυτές οι δραστηριότητες με το αγροδιατροφικό μοντέλο που προωθεί η Περιφέρεια Κρήτης;

Ζητούμε από τις δημόσιες υπηρεσίες και τους φορείς που έχουν στην αρμοδιότητά τους την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος να ερευνήσουν τα συμβάντα μέσα από το δικτυακό υλικό και από μαρτυρίες στις συγκεκριμένες περιοχές, να ελέγξουν τις διαδρομές που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες στα «safari», να ενημερώσουν τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές και να πληροφορήσουν με σαφήνεια και με όποιον τρόπο κρίνουν πιο αποτελεσματικό τους πολίτες και τους επαγγελματίες για το τι επιτρέπεται και τι όχι.

Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ
oikokriti@gmail.com,

Η ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΣΙ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ

Μία ενδιαφέρουσα είδηση από το νησί που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της μεσογειακής φώκιας, Monachus monachus, στη Μεσόγειο

Η 1η Δεκεμβρίου αποτελεί πλέον ένα περιβαλλοντικό ορόσημο τόσο για την Αλόννησο, όσο και για όλη τη χώρα. Το πανέμορφο νησί, που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της μεσογειακής φώκιας, Monachus monachus, στη Μεσόγειο, είναι η πρώτη περιοχή της Ελλάδας, που μέσα από το πρόγραμμα «Αλόννησος χωρίς πλαστικές σακούλες», καταργεί τη χρήση της πλαστικής σακούλας, παρέχοντας ταυτόχρονα στους κατοίκους του τη δυνατότητα εναλλακτικών, φιλικών προς το περιβάλλον, επιλογών για τη μεταφορά αγαθών, όπως ανακοίνωσε το Δίκτυο Μεσόγειος SOS.
Όπως έγινε γνωστό, την Τρίτη 1 Δεκεμβρίου, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ΜΜΚΟ, μαθητές των σχολείων και εθελοντές του Δήμου Αλοννήσου, ενημέρωσαν τους κατοίκους που επισκέπτονταν καταστήματα του νησιού για την πρωτοβουλία, διανέμοντάς τους, παράλληλα, φυλλάδια του προγράμματος και πάνινες τσάντες για να αντικαταστήσουν με αυτές την πλαστική σακούλα στις καθημερινές τους αγορές.

Μάλιστα, οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ, που «αγκάλιασαν» με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία από τα πρώτα βήματά της, σταμάτησαν τη διάθεση πλαστικών σακουλών, παρέχοντας την εναλλακτική των αντίστοιχων επαναχρησιμοποιούμενων, ούτως ώστε η κατάργηση της πλαστικής σακούλας στην Αλόννησο να αποκτήσει τον πλέον καθολικό και διευρυμένο χαρακτήρα.
«Σε μια εποχή που η οικονομική δυσπραγία έχει καθηλώσει την προώθηση βιώσιμων προτάσεων, ένα μικρό νησί αποδεικνύει έμπρακτα τη βούλησή του να προασπίσει το φυσικό του πλούτο και να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες κοινότητες, υιοθετώντας νέες πρακτικές και μια άλλη κουλτούρα απέναντι στη διαχείριση του περιβάλλοντος.
Η Αλόννησος γυρνάει σελίδα, πρωτοπορεί στο -κρισιμότατο για τη βιωσιμότητα των ελληνικών νησιών- πεδίο της προστασίας και διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και αναδεικνύεται σε κορυφαίο προορισμό εναλλακτικού τουρισμού», υπογραμμίζεται από το δίκτυο των ΜΚΟ που ανέλαβαν την πρωτοβουλία της δράσης.
Για τα επόμενα στάδια του προγράμματος, έχει προγραμματιστεί η περαιτέρω διανομή πάνινων τσαντών και ενημερωτικού υλικού σε όλα τα νοικοκυριά του νησιού, καθώς επίσης και η υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων για μαθητές, βιωματικών σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς, εθελοντικών καθαρισμών ακτών και εργαστηρίων διαβούλευσης με τη συμμετοχή των τοπικών φορέων.[...] 

 Πηγή: εφημερίδα "Real"

Πλαστική σακούλα: Χρησιμοποιείται για λίγα λεπτά, μένει στο περιβάλλον για περισσότερα από 500 χρόνια

To μικρό βάρος, σε συνδυασμό με την υψηλή αντοχή, ήταν οι ιδιότητες που έκαναν τις πλαστικές σακούλες ιδιαίτερα δημοφιλείς και τις κατέστησαν από τη δεκαετία του ’70 ένα από τα χαρακτηριστικότερα σύμβολα της καταναλωτικής κοινωνίας μας. Οι πλαστικές σακούλες χρησιμοποιούνται τις περισσότερες φορές για λίγα μόνο λεπτά, αλλά μπορούν να παραμείνουν στο περιβάλλον για περισσότερα από 500 χρόνια.

Εκτιμάται ότι το 2010 στην Ευρώπη χρησιμοποιήθηκαν 98,6 δις πλαστικές σακούλες μεταφοράς αγαθών, εκ των οποίων το 89% ήταν μιας χρήσης, σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε το 2011 η Bio Intelligence Service. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, στην Ελλάδα καταναλώνονται 269 σακούλες ανά άτομο κάθε χρόνο. Μια κατανάλωση που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής στερεών αποβλήτων και τη μη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων.

Οι πλαστικές σακούλες, αν δεν καταλήξουν σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής, μπορούν να ταξιδέψουν πολύ εύκολα προς το θαλάσσιο περιβάλλον, ακόμα και στις πιο απομακρυσμενες περιοχές, εξαιτίας του μικρού τους βάρους και της ανθεκτικότητάς τους, κι έτσι αποτελούν αποτελούν απειλή για τους θαλάσσιους οργανισμούς, καθώς αυτοί είτε παγιδεύονται σ’ αυτές είτε τις καταναλώνουν.

Τοξικό "χάπι"

Οι πλαστικές σακούλες δεν παραμένουν ατόφιες στο περιβάλλον, αλλά κατακερματίζονται σε αμέτρητα μικροσκοπικά σωματίδια , σε χρονικό διάστημα μηνών ή ετών. Τα μικροπλαστικά ατά, είτε καταλήγουν στα ιζήματα του βυθού είτε αιωρούνται στην υδάτινη στήλη και εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα μέσω των οργανισμών που τα καταναλώνουν μαζί με το φυτοπλανγκτόν. Αποτελούν ένα "τοξικό χάπι" για τους οργανισμούς που τα καταπίνουν, καθώς περιέχουν από την παραγωγή τους τοξικές ουσίες, πολλές εκ των οποίων φαίνεται να επηρεάζουν το ορμονικό σύστημα.

Πηγή: news247

ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΘΝΟ!

Μέσα από αυτό το βήμα έχουμε πολλές φορές ασχοληθεί με το δικαίωμα που έχει κάθε πολίτης στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες. Όμως, μιας και η Ελλάδα είναι ένα ξέφραγο αμπέλι και οι αυθαιρεσίες είναι κάτι το σύνηθες, σε κάθε γωνιά της υπάρχουν περιπτώσεις καταπατήσεων και "οικειοποίησης" του αιγιαλού από ιδιώτες. Παρακάτω σας παραθέτω ένα κατατοπιστικότατο άρθρο σχετικά με την Κύθνο από το "ΟΙΚΟ" της καθημερινής.

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ,
Φωτογραφίες: ΑΘΗΝΑ ΚΑΖΟΛΕΑ

Η ιστορία της Κύθνου μοιάζει με πολλών ελληνικών νησιών. Ιδιοκτήτες παραθαλάσσιων οικοπέδων και σπιτιών υψώνουν φράχτες και απαγορευτικές πινακίδες, για να εμποδίσουν τη διέλευση των επισκεπτών οδικώς, ακυρώνοντας στην πράξη την επιταγή του άρθρου 24 του συντάγματος που κατοχυρώνει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα. Οσο για την άλλη δίοδο προς την ακτή, τα κακοτράχαλα και επικλινή μονοπάτια δεν προσφέρονται για τους πολλούς.

H Κύθνος αποτελεί ένα από τα ελάχιστα νησιά που ακόμα παραμένουν παρθένα. Για το λόγο αυτόν προσελκύει τουρίστες που αναζητούν ακόμα το ανεπεξέργαστο και το αυθεντικό του τοπίου και των ανθρώπων. «Για να κολυμπήσεις, όμως, σε καταγάλανα νερά, πρέπει να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση», με είχε προειδοποιήσει ένας φίλος που παραθερίζει χρόνια στο νησί με το ορεινό ανάγλυφο, λέγοντάς μου χαρακτηριστικά: «Νοίκιασε τζιπ, φόρεσε αθλητικά παπούτσια και κάνε μια... ευχή». Δεν άργησα να καταλάβω το πνεύμα των συμβουλών του. Ξαφνικά και ενώ οδηγείς -η άλλη επιλογή είναι τα συνήθως πετρώδη και επικλινή μονοπάτια- για να φτάσεις στην πολυπόθητη παραλία, μια μάντρα ή μια ταμπέλα ορθώνεται μπροστά σου και σε κάνει να νιώθεις παρείσακτος. «Ιδιωτική περιουσία - ιδιωτικός δρόμος - κτήμα τάδε» αναγράφεται λίγα μέτρα από το κύμα, αφού τα οικόπεδα ξεκινούν από ψηλά στους λόφους και φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. «Επιτρέπεται άραγε να συνεχίσουμε;» αναρωτιόμουν, ενώ στο βάθος έβλεπα τη θάλασσα να με καλεί. Σε αυτό το δίλημμα βρέθηκα ουκ ολίγες φορές.

Την πρώτη μέρα στόχος μας ήταν να κολυμπήσουμε στην παραλία της Γαϊδουρόμαντρας. Ξεκινήσαμε με πολλές προσδοκίες, μέχρι που σε κάποιο σημείο «κοντοσταθήκαμε»: η ποιότητα του χωματόδρομου γινόταν απαγορευτική ακόμα και για αυτοκίνητο 4x4, αλλά εμείς δεν πτοηθήκαμε, γιατί διακοπές σημαίνει περιπέτεια. Ετσι, πεζή στρίψαμε αριστερά, όπου μας υποδέχτηκε μια ανοικτή καγκελόπορτα - νιώσαμε απέραντη ευγνωμοσύνη για τον ιδιοκτήτη. Στο βάθος μάς περίμενε ένας μικρός κολπίσκος σπάνιου φυσικού κάλλους, μα εις μάτην. Για να φτάσουμε εκεί, έπρεπε να διασχίσουμε την αυλή τριών παραθαλάσσιων σπιτιών. Ετσι, πήραμε το δρόμο για τη Μεγάλη Γαϊδουρόμαντρα με περισσότερες ελπίδες. Εκεί, όποιος έχει αντοχές καταφέρνει να κολυμπήσει, αφού όμως πρώτα κατεβεί μια μεγάλη τσιμεντένια σκάλα που οδηγεί στην παραλία, μια που οι άλλες δίοδοι έχουν ευγενικά αποκλειστεί από οικίες που έχουν αναρτήσει απαγορευτικά. Αν περάσεις δηλαδή τους άθλους του Ηρακλή, αποζημιώνεσαι με μια βουτιά.

Παρόμοια σκηνικά ακολούθησαν τις επόμενες μέρες σε μερικές από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού. Στο Σιμουσί ο φιλόξενος «τσιφλικάς» της περιοχής έχει καταβάλει κάθε προσπάθεια για να σε διώξει. Προειδοποιητική πινακίδα για το καθεστώς της περιοχής, καγκελόπορτα, μέχρι και ξερολιθιά συναντάς στο διάβα για τη θάλασσα. Και πάλι, βέβαια, με υπομονή και επιμονή τα καταφέρνεις. Στα Ποτάμια, όμως, την πιο αξιόλογη αμμουδιά της βόρειας πλευράς του νησιού, αν θες να κολυμπήσεις, πρέπει ή να είσαι καλεσμένος του ιδιοκτήτη ή να διαθέτεις σκάφος. Διαφορετικά, βγάζεις φωτογραφία των νερών με τηλεφακό. Τυπικά, υπάρχει σήμανση που υποδεικνύει ένα μονοπάτι πάνω στα βραχάκια, το οποίο όμως είναι κατεστραμμένο και επικίνδυνο. Ομοίως, υπάρχει ένας περιορισμένος χώρος στάθμευσης που έχει χωρητικότητα μάξιμουμ δύο οχημάτων. Την ημέρα που φτάσαμε στα Ποτάμια, η παραλία ήταν άδεια και στη θάλασσα διακρίναμε δύο κεφαλάκια, προερχόμενα από το γιοτ που είχε αγκυροβολήσει. Δεν νομίζουμε πως ήταν τυχαίο.

Στην παραλία του Σκύλου, πάλι, νιώθεις τυχερός αλλά εξαντλημένος όταν στρώνεις την ψάθα σου στην άμμο, αφού έχεις κατέβει πολλά μέτρα ενός άναρχου μονοπατιού. Οι ιδιοκτήτες, όμως, των γύρω μονοκατοικιών διαθέτουν άμεση και εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα.

Μπροστά σε λουκέτα

Φυσικά, το νησί είναι προικισμένο με πολλές παραλίες, άρα ο τουρίστας μπορεί να διαλέξει κάποια άλλη. «Κατά καιρούς υπάρχουν θετικά παραδείγματα. Οταν άνοιξε ο δρόμος από την παραλία Απόκρουση της Κύθνου μέχρι την Κολώνα, τα αυτοκίνητα την πρώτη χρονιά στάθμευαν άναρχα. Την επόμενη, όμως, χρονιά διαμορφώθηκε ειδικός χώρος στάθμευσης και έτσι η αμμουδιά απελευθερώθηκε», λέει ένας ντόπιος. Το ζητούμενο, όμως, είναι ποιο μήνυμα στέλνουν οι μάντρες μπροστά στην ακρογιαλιά τόσο στους επισκέπτες όσο και στους ντόπιους. «Προβληματιζόμαστε γιατί δεν ξέρουμε ποιος κληρονόμος το επόμενο καλοκαίρι μπορεί να βάλει λουκέτο», δηλώνει οικογενειάρχης που ζει στην Κύθνο, «γι' αυτό πρέπει να μπει ένας φραγμός». Από την πλευρά του, ωστόσο, ο δήμαρχος του νησιού, κ. Αντώνης Ζαμπέτας, διευκρινίζει ότι το φαινόμενο έγινε πιο αισθητό φέτος και προτίθεται να συγκαλέσει δημοτικό συμβούλιο για την ανεύρεση λύσεων.

Ελλειψη δημόσιας γης

«Στην Κύθνο δεν υπάρχει ούτε μία σπιθαμή δημόσιας γης», τονίζει ο δήμαρχος. Κάθε στρέμμα στο νησί έχει τον ιδιοκτήτη του, όπως μαρτυρούν και οι εκτεταμένες ξερολιθιές που φτάνουν ώς το ακρωτήριο. «Κάποτε η Κύθνος ήταν γεμάτη βοσκοτόπια και οι εκτάσεις περνούσαν στην κυριότητά τους μέσω χρησικτησίας», εξηγεί κάτοικος της περιοχής. «Επίσης, οι νησιώτες δεν κολυμπούσαν και γι' αυτό η πρόσβαση στη θάλασσα γινόταν από ορεινά μονοπάτια, όπου μόνο με γαϊδουράκια μπορούσες να περάσεις. Μέχρι και τη δεκαετία του, 80 στις περισσότερες παραλίες πήγαινες με βαρκάκι», συνεχίζει. Σήμερα, ωστόσο, στο νησί έχει ξεκινήσει η τουριστική ανάπτυξη με τις συνακόλουθες αγοραπωλησίες οικοπέδων. Κυθνιοί και μέτοικοι ιδιοκτήτες συνήθως περιφράζουν την ιδιοκτησία τους και κτίζουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στη θάλασσα. «Είναι εξωφρενικό ότι το όριο αιγιαλού δεν ορίζεται επιστημονικά, αλλά κατά περίπτωση και κατόπιν μελέτης τοπογράφου, η οποία εγκρίνεται από τις τοπικές αρχές», διευκρινίζει στο ΟΙΚΟ αρχιτέκτονας που δραστηριοποιείται στις Κυκλάδες. «Αν κάποιος εξασφαλίσει τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας, είναι εύκολο να αυθαιρετήσει».

Η αυθαίρετη δόμηση και η άτυπη ιδιωτικοποίηση παραλιών ως γνωστόν συναντώνται και σε άλλα μέρη, ειδικά στις Κυκλάδες. Ενδεικτικά, στην Ιο το 12% του νησιού έχει αγοραστεί από ιδιώτη, ενώ η νομοθεσία προβλέπει το 5% ως ανώτατο όριο. Σε δικαστική διαμάχη περί της ελεύθερης πρόσβασης σε παραλία πάλι της Ιου, το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο ιδιοκτήτης οφείλει να χαράξει δρόμο μέσα από την ιδιοκτησία του, όπου θα μπορεί να περνάει πεζός και άτομο με αναπηρικό αμαξίδιο. Ωστόσο, το πιο σύνηθες είναι η διαιτησία μεταξύ δήμων και ιδιωτών. Η συμβιβαστική λύση προβλέπει ότι ο δήμος πληρώνει τη διάνοιξη δρόμου, με την προϋπόθεση ότι ο οικοπεδούχος θα επιτρέπει στον κόσμο να περνάει από την ιδιοκτησία του. «Ως δήμος δεν έχουμε τη δικαιοδοσία, ούτε όμως και την οικονομική δυνατότητα να διανοίγουμε δρόμους», αναφέρει ο κ. Ζαμπέτας. «Πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία, που θα μας λύσει τα χέρια και θα αποκτήσουμε περισσότερες αρμοδιότητες».

Η επιταγή του συντάγματος

Σύμφωνα με το σύνταγμα και την ισχύουσα νομοθεσία, «ο αιγιαλός και η παραλία, παράκτια οικοσυστήματα, αποτελούν δημόσια κοινόχρηστα πράγματα, ανήκοντα κατά κυριότητα και εξ αδιαιρέτου σε όλους μας και δεν πρέπει να παρεμποδίζεται η ακώλυτη και ελεύθερη απόλαυσή τους, που αποτελεί το βασικό και κύριο από τη φύση προορισμό τους». Για καλύτερη ερμηνεία του νόμου απευθυνθήκαμε στην κ. Ιωάννα Κουφάκη, δικηγόρο ειδικευμένη σε θέματα περιβάλλοντος. «Το δικαίωμα του καθενός στον αιγιαλό και στην παραλία είναι αδιαπραγμάτευτο», δηλώνει στο ΟΙΚΟ. «Δεν νοείται χρησικτησία σε κοινόχρηστα πράγματα όπως ο αιγιαλός. Το γεγονός ότι η εκτός σχεδίου δόμηση επιτρέπεται ακόμα στη χώρα μας έχει ως συνέπεια την επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος, ειδικά στα μικρά νησιά που αποτελούν ευπαθή οικοσυστήματα. Αν αυτό συνδυαστεί και με την αυθαίρετη δόμηση και συνακόλουθα με την έλλειψη οδικού δικτύου και υποδομών, δημιουργείται η ως άνω κατάσταση», τονίζει η δικηγόρος. Στην ουσία, δηλαδή, όλα είναι αλληλένδετα: αν κτίσεις αυθαίρετα, θα βρίσκεσαι σε τοποθεσία χωρίς οδικό δίκτυο, το οποίο θα κατασκευάσεις εσύ και αργότερα θα οικειοποιηθείς.

Ούτε, όμως, η κατασκευή δρόμων ούτε η προστασία των παραλιών εμπίπτει στην αρμοδιότητα πολιτών. «Το οδικό δίκτυο πρέπει να κατασκευάζεται ύστερα από προηγούμενη και συνολική μελέτη και όχι αποσπασματικά, για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αναγκών.

Η αποτελεσματική προστασία της παραλίας και του αιγιαλού θα έπρεπε να προκύπτει από τη συνεργασία των αρμόδιων αρχών», εξηγεί η κ. Κουφάκη.

Το οξύμωρο βέβαια είναι ότι «μολονότι η Ελλάδα απέκτησε Υπουργείο Περιβάλλοντος, η διαχείριση της παραλίας και του αιγιαλού εξακολουθεί να είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών». Εχει, τελικά, δικαιοδοσία ο δήμος να κατεδαφίσει τις μάντρες που εμποδίζουν την πρόσβαση; «Ο δήμος δεν έχει τέτοια δικαιοδοσία, αλλά έχουν οι συναρμόδιες αρχές, δηλαδή το Λιμενικό, η Κτηματική Υπηρεσία και η οικεία Περιφέρεια». Οσοι έχουν καλή μνήμη θα θυμούνται ότι η μπουλντόζα που γκρέμισε τη θρυλική «Φαντασία» στον Αλιμο ανήκε στην Περιφέρεια Αττικής. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι τα «κλειδιά» των παραλιών τα κρατά το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο διαχειρίζεται τη χρήση τους, γιατί είναι εξαιρετικά προσοδοφόρα. Αραγε υπάρχει φως στο τούνελ; Οπως φαίνεται, αρχικά θα πρέπει να ξεριζωθεί η εσφαλμένη άποψη ότι η παραλία είναι εμπόρευμα και το Υπουργείο Οικονομικών να παραχωρήσει τη διαχείρισή της σε κάποιον πιο αρμόδιο φορέα.

ΛΑΜΠΕΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ: ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ!

"Ακούσαμε απόψε στην εκπομπή του Γιώργου ΣΑΧΙΝΗ στο ΚΡΗΤΗ TV τον ΝΙΚΟ ΚΑΤΣΑΡΟ Διευθυντή Ερευνών του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» να λέει κάτι το ανατριχιαστικό και δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας।Πως εάν σπάσουν πέντε από τις πολυδιαφημιζόμενες λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας μπορεί ο υδράργυρος που περιέχουν να μολύνει μια λίμνη ογδόντα τετραγωνικών χιλιομέτρων, και για αυτό το πρόβλημα δεν έχουν ενημερωθεί οι πολίτες. Οι λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας περιέχουν φονικό ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ . Δυστυχώς, στην Ελλάδα καμία περιβαλλοντική...

οργάνωση, ή οι οικολογούντες υπερασπιστές των λαμπτήρων “οικονομίας” ενημέρωσαν τους έρμους καταναλωτές για το “πράσινο” προϊόν που είναι τοξικό για τους ανθρώπους και ρυπαρό για το περιβάλλον. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ. Στις 8 Οκτωβρίου τού 2008 η βρετανική υπηρεσία Προστασίας της Υγείας εξέδωσε ανακοίνωση για την επικινδυνότητα των λαμπτήρων “οικονομίας” (η οποία ουδέποτε είδε το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα). Με αυτήν διευκρινιζόταν ότι η υπεριώδης ακτινοβολία των λαμπτήρων “οικονομίας”, όταν χρησιμοποιούνται από κοντινή απόσταση, είναι δυνατό να προκαλέσει προβλήματα στην υγεία των καταναλωτών και ίσως καρκίνο. Οι λαμπτήρες περιέχουν επικίνδυνα ποσοστά Υδράργυρου και Μόλυβδου. Γι αυτόν το λόγο απαγορεύεται να πετιούνται αυτοί οι λαμπτήρες στα σκουπίδια αλλά επιβάλλεται να πηγαίνουν στην ανακύκλωση. Δεν υπάρχουν πουθενά οδηγίες καθαρισμού του χώρου σε περίπτωση που ο Υδράργυρος απελευθερωθεί εάν μια λάμπα σπάσει. Πως λοιπόν μπορούν οι καταναλωτές να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν όταν εκτεθούν σε τέτοιο κίνδυνο και πως θα μάθουν πόσο επικίνδυνη είναι η έκθεσή τους σε περίπτωση απελευθέρωσης του Υδράργυρου;

Προσέξτε λοιπόν τα εξής σημαντικά αν είστε από αυτούς που έχουν ήδη πειστεί και έχετε στο σπίτι σας ή στη δουλειά σας τέτοιους λαμπτήρες:

- Ποτέ μη χρησιμοποιείτε ηλεκτρική σκούπα για να καθαρίσετε τον Υδράργυρο, Η ηλεκτρική σκούπα θα μολυνθεί και θα πρέπει να πεταχτεί σε χώρο ειδικό για επικίνδυνα απόβλητα.

- Ποτέ μη χρησιμοποιείτε σκούπα για να καθαρίσετε τον Υδράργυρο.

- Ποτέ μην πλένετε σκεύη που έχουν μολυνθεί από Υδράργυρο, στο πλυντήριο πιάτων. Το αποτέλεσμα θα είναι να μολυνθεί η συσκευή καθώς και ο υπόνομος στον οποίο θα καταλήξει το νερό της συσκευής.

- Όλοι- συμπεριλαμβανομένων και των ζώων- πρέπει να μετακινηθούν από το σημείο που έχει υπάρξει διαρροή Υδραργύρου, να σφραγιστεί ο χώρος και να κλείσουν όλα τα συστήματα εξαερισμού.

- Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος, μολύνονται αυτομάτως τα παπούτσια και τα ρούχα μας με αποτέλεσμα την εξάπλωση του Υδράργυρου σε όλον το χώρο του σπιτιού!

Έχουν ήδη παρουσιαστεί οι παρενέργειες σε σχέση με τη χρήση αυτών των λαμπτήρων. Πολλά άτομα υπέφεραν από ζαλάδες και πονοκεφάλους  [...]".

Το πολύ ενδιαφέρον αυτό κείμενο είναι από το blog  "Στοχασμός-Πολιτική". Τα περαιτέρω σχόλια είναι περιττά.

ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ: ΧΩΡΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ!

Μεγάλες ποσότητες νοσοκομειακών αποβλήτων βρήκαν σε ανοικτό χώρο αποθήκευσης του Αττικού Νοσοκομείου η Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, κατά τη διάρκεια αιφνιδιαστικού ελέγχου τις πρωινές ώρες, υπό το συντονισμό του Γενικού Επιθεωρητή, Παναγιώτη Μέρκου.

Διαπιστώθηκε σειρά περιβαλλοντικών και άλλων παραβάσεων που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με όσα γνωστοποιήθηκαν, ιδιωτική εταιρεία μετέφερε στο χώρο του νοσοκομείου απόβλητα και από άλλα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία του νομού Αττικής τα οποία θα μεταφορτώνονταν σε φορτηγά για να μεταφερθούν στη Θεσσαλονίκη.

Ειδοποιήθηκαν η αστυνομία και οι εισαγγελικές αρχές, ενεργοποιήθηκαν οι διαδικασίες του αυτόφωρου και σχηματίζεται δικογραφία εις βάρος των υπευθύνων. Οι αρχές ερευνούν και το ενδεχόμενο παράνομης διακίνησης των νοσοκομειακών αποβλήτων στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό, καθώς και της διάθεσής τους ως καύσιμη ύλη.

Τι άλλο θα ακούσουμε! Με τον καιρό αυτό που αρχίζω να καταλαβαίνω και να συνειδητοποιώ, είναι ότι οι περισσότερες εταιρίες, έχουν ως μοναδική προτεραιότητα το κέρδος, ακόμα και αν χρειαστεί να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές! Όλοι ξέρουμε πόσο επικίνδυνα είναι τα νοσοκομειακά απόβλητα και πόση προσοχή χρειάζεται στην διαχείρισή τους.

Το άρθρο και η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"!

Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε πολλά για την "Ώρα της γης". Όπως διαβάζουμε στο site της WWF που είναι υπεύθυνη για την δράση: "H Ώρα της Γης γεννήθηκε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, όταν δύο εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις ύψωσαν τη φωνή τους ενάντια στην κλιματική αλλαγή, σβήνοντας τα φώτα για μία ώρα. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, η Ώρα της Γης άγγιξε 50 εκατομμύρια πολίτες σε 35 χώρες ανά τον πλανήτη, δημιουργώντας ένα παγκόσμιο κίνημα υπέρ ενός βιώσιμου μέλλοντος.[...]".
Δεν μπορώ σε αυτή την πράξη να δω τίποτα πιο πολύ από μια συμβολική δράση, με σκοπό να δημιουργήσει κουβέντα γύρω από το περιβάλλον και την υποβάθμισή του. Παρόλα αυτά, ακόμα και να κλείσουμε το φως μας για μια ώρα, δεν βοηθάμε ούτε στο ελάχιστο το περιβάλλον, καθώς όπως ξέρουμε στην Ελλάδα και όχι μόνο η παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος γίνεται σε θερμοηλεκτρικά εργοστάσια, τα οποία σε περίπτωση που τεθούν εκτός λειτουργίας έστω και για λίγο, για να επανέλθουν σε πλήρη λειτουργία μπορεί να χρειαστούν ίσως και ένα μήνα. Οπότε αναγκαστικά η ενέργεια συνεχίζει να παράγεται και επειδή δεν υπάρχει τρόπος να αποθηκευτεί, όταν δεν καταναλώνεται χάνεται στο περιβάλλον.
Εκτός αυτού, όταν σαν πολίτης κλείνω τα φώτα μου για μια ώρα και όλο τον υπόλοιπο χρόνο υιοθετώ μία άκρως εχθρική συμπεριφορά απέναντι στο περιβάλλον δεν έχω καταφέρει απολύτως τίποτα. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που δεν είμαι ένας μόνο πολίτης, αλλά ένας οργανισμός ή ένα κράτος. Είδαμε ότι σταμάτησε να φωταγωγείται η Βουλή και η Ακρόπολη, αλλά πέρα απ' αυτό το κράτος συνεχίζει να μην στρέφεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συνεχίζει να μην εκμεταλλεύεται την ανακύκλωση όπως θα έπρεπε, συνεχίζει να αφήνει κάθε καλοκαίρι τα δάση απροστάτευτα σε κάθε λογής μανιακούς και γενικότερα συμβάλλει τα μέγιστα στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην χώρα μας.
Δεν λέω, σαν κίνηση καλή είναι, αλλά [πέραν της κοροϊδίας που νιώθω όταν κάποιοι σβήνουν τα φώτα τους, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν τον συμβολισμό της πράξης αυτής] πρέπει να υπάρχει συνολική αλλαγή της στάσης μας προς το περιβάλλον και σωστότερη αντιμετώπισή του.

ΕΠΙΠΟΛΑΙΗ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΩΝ!

Στο mail του blog λάβαμε ένα κείμενο από το blog dasamarisos που αφορά τις αναδασώσεις, το τι γίνεται στραβά, καθώς και κάποιες προτάσεις για βιώσιμες λύσεις στις καμμένες περιοχές, που προσωπικά με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο!

Το ΥΠΕΚΑ στις 11/2/2010 εξήγγειλε ένα τετραετές πρόγραμμα αναδάσωσης 100.000 στρεμμάτων, κόστους 45εκ. ευρώ. Το πρόγραμμα, αποτελείται από 3 μέρη: τη φύτευση, το πότισμα και τη φύλαξη και στο μεγαλύτερο μέρος του θα υλοποιηθεί από εργολάβους.
«…μέχρι σήμερα έχουν γίνει πάρα πολλές αναδασώσεις στη χώρα μας, πάρα πολλές αναδασώσεις στην Αττική, αλλά δυστυχώς μετά από ένα διάστημα 2 ή 3 μηνών δεν υπήρχε τίποτα».
Θ. Μωραϊτης, Υφυπουργός ΥΠΕΚΑ, Συνέντευξη Τύπου*, 11/2/2010

Αλήθεια, το πρόγραμμα αναδασώσεων που εξάγγειλε το ΥΠΕΚΑ πρόκειται να αλλάξει αυτή την κατάσταση;
Είναι σαφές ότι το πρωταρχικό μέτρο που οφείλει να πάρει το ΥΠΕΚΑ είναι να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις βιωσιμότητας των δασών και των δασικών εκτάσεων. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι οι εξής:

- Εξάλειψη της βασικότερης απειλής, που είναι οι διεκδικήσεις και οι καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων και οι οποίες βέβαια δεν είναι άσχετες με τις δασικές πυρκαγιές. Είναι απαράδεκτο μια αποκαλούμενη ελεύθερη δημοκρατική χώρα να αποδέχεται ιδιοκτησιακές διεκδικήσεις που στοιχειοθετούνται σε εποχές που ήταν υπόδουλη ή κάτω από απολυταρχικά καθεστώτα ή ενάντια στο σύνταγμά της. Είναι απαράδεκτο να μην έχει καταρτιστεί ακόμα δασολόγιο, και πολλά δάση – σύμφωνα και με το νέο νόμο – να πρέπει πρώτα να καούν για να ενταχθούν στη συνέχεια σε μια κατεπείγουσα διαδικασία κτηματογράφησης. Aς καταργηθεί επιτέλους το καθεστώς των «ιδιωτικών δασικών εκτάσεων». Τα δάση αποτελούν στο σύνολό τους δημόσιο αγαθό – και ως τέτοιο πρέπει να προστατεύεται από το κράτος, όπως άλλωστε υποχρεούται βάσει του Συντάγματος.
- Αντιμετώπιση της παράνομης βόσκησης, η οποία καταστρέφει τη φυσική ή τεχνητή αναγέννηση των καμένων δασών.Καθώς τα Δασαρχεία, που είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο της παράνομης βόσκησης, είναι εξαιρετικά υποστελεχωμένα (55% των οργανικών θέσεων των δασοφυλάκων είναι κενές), ακόμα και οι λιγοστές εκτάσεις που αναδασώνονται ή αναβλασταίνουν με φυσικό τρόπο, συχνά απογυμνώνονται ξανά από τις παράνομες βοσκήσεις.
- Απομάκρυνση των χωματερών από τα δάση, που αποτελούν παράγοντες ανάφλεξης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και υποβαθμίζουν την εξέλιξη των οικοσυστημάτων. Παρά τα πολλά δημοσιεύματα που επισημαίνουν την ύπαρξη παράνομων χωματερών μέσα στα δάση (π.χ. «Τα Νέα», 25-05-2009), αυτές παραμένουν, όπως π.χ. στην περιοχή Αγριλίκι, απέναντι από το χώρο στάθμευσης των απορριμματοφόρων του Δήμου Ν. Μάκρης! Ακόμα, συμπληρώνονται και με νόμιμες χωματερές! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο νέος ΧΥΤΑ έκτασης 53.000 τ.μ. που κατασκευάζεται στο Γραμματικό μέσα στο (καμένο πλέον) δάσος.
Οι αναδασώσεις που εξαγγέλλει σήμερα το ΥΠΕΚΑ είναι ένα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και των καταπατήσεων των δασών αντιμετωπίζεται, ούτε το πρόβλημα της φύλαξης – που εκτός από την παράνομη βόσκηση και τις χωματερές, αφορά βεβαίως και την πυροπροστασία, κοκ.

Διαβάστε την συνέχεια και κατεβάστε ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΩΝ Α.Π.Ε.!

Η Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον, κατέθεσε μαζί με άλλες συλλογικότητες και περιβαλλοντικούς φορείς, αναλυτική κριτική και προτάσεις στη διαβούλευση του ΥΠΕΚΑ για το νέο νομοσχέδιο με τίτλο: «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής»

Από τις αρχές του 2007, μας απασχόλησε έντονα η απειλή που κυοφορούνταν για τα δάση του νομού και ιδιαίτερα για τον ορεινό όγκο του Ελικώνα, από τη διαφαινόμενη υπερσυγκέντρωση αιολικών πάρκων, χωρίς σχεδιασμό, όρους και κανόνες για την χωροθέτησή τους και την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων.
Για το θέμα αυτό προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τόσο τους πολίτες των περιοχών μας, όσο και τους αιρετούς, προκειμένου να αναληφθούν οι αναγκαίες πρωτοβουλίες. Παράλληλα αναπτύξαμε επιχειρήματα και κριτική επί των Χωροταξικών Πλαισίων που εκπονήθηκαν απο το ΥΠΕΧΩΔΕ την προηγούμενη περίοδο.
Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με ένα σχέδιο νόμου, που εγείρει πλήθος αντιδράσεων απο την κοινωνία των πολιτών αλλά και απο ειδικούς και επιστήμονες. Όπως αναφέρουμε και στην κριτική μας, το ερώτημα που τίθεται απο την αρχή είναι κατά πόσο ανταποκρίνεται στο στόχο της "αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής" ή αν επιχειρεί μονομερώς να διευκολύνει τις μεγάλες επενδύσεις, ακόμη και σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος.
Από την μελέτη του νομοσχεδίου, διαπιστώσαμε σημαντικές αδυναμίες και αντιφάσεις, όπως για παράδειγμα ότι ο στόχος που καλούμαστε να υπηρετήσουμε, θυσιάζοντας κρίσιμους περιβαλλοντικούς και παραγωγικούς πόρους, δεν προσδιορίζεται παρά μόνο ως ποσοστό επί άγνωστης μελλοντικής κατανάλωσης ενέργειας. Το γεγονός αυτό όχι μόνο δυσκολεύει την επίτευξη του στόχου αλλά καθιστά δυσδιάκριτο και το αποτέλεσμα της εξοικονόμησης των ορυκτών καυσίμων, εαν συνεχιστεί η υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση της ενέργειας, που αποτελεί πλέον εμπορεύσιμο αγαθό.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ανακοίνωση του Δικτύου Αιγαίου: "είναι σαν να έχουμε έναν παχύσαρκο βουλιμικό και να του προτείνουμε χωρίς να κάνει δίαιτα να τρώει και ένα άπαχο γιαουρτάκι μετά το κοκορέτσι, για υγιεινή διατροφή".
Σε γενικές γραμμές, το σχέδιο νόμου εξαντλείται σε ρυθμίσεις για την εξασφάλιση της γρήγορης εξυπηρέτησης των επενδυτών, επιτρέποντας την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας πάρκων σε δάση, οικοσυστήματα, μοναδικά τοπία, ιστορικές περιοχές, γη υψηλής παραγωγικότητας. Στην πράξη αίρει κάθε περιορισμό για το σύνολο σχεδόν της χώρας: περιοχές προστασίας της φύσης, εθνικά πάρκα, προστατευόμενους φυσικούς σχηματισμούς, Ζώνες Ειδικής Προστασίας και Τόπους Κοινοτικής Σημασίας. Το σχέδιο νόμου εντάσσει στις ΑΠΕ ακόμη και μεγάλα υδροηλεκτρικά φραγμάτα ισχύος μέχρι 100 MW και ευνοεί τη δωρεάν διάθεση πολύτιμων φυσικών πόρων και τεράστιων εκτάσεων δημόσιας γης σε ιδιωτικές επενδύσεις που θα επιδοτηθούν αδρά απο τους καταναλωτές.
Για όλα τα παραπάνω, η "διαβούλευση" περιορίστηκε στη δυνατότητα υποβολής σχολίων μέσω του διαδικτύου, επί ένα περίπου μήνα από την ανακοίνωσή του. Παρόλα αυτά, η σοβαρότητα των προβλημάτων που δημιουργούνται, είχαν ως αποτέλεσμα την κατάθεση πλήθους σχολίων και κειμένων με ιδιαίτερα σοβαρές επισημάνσεις και προτάσεις.
Συνολικά, πιστεύουμε ότι το σχέδιο νόμου εξυπηρετεί μια συγκεκριμένη εκδοχή της λεγόμενης “πράσινης ανάπτυξης”, αυτήν που βλέπει τη διέξοδο από την οικονομική κρίση στην περαιτέρω συσσώρευση κεφαλαίου και όχι στην φιλοπεριβαλλοντική και κοινωνικά δίκαιη αναδιανομή του.
Στον επίλογο της κριτικής μας, σημειώνουμε ότι το νομοσχέδιο διέπεται από τη λογική της πριμοδότησης των μεγάλου μεγέθους ΑΠΕ και το συστηματικό προσανατολισμό στα αιολικά και φωτοβολταΐκά πάρκα, σε βάρος των αποκεντρωμένων διατάξεων και άλλων Ανανεώσιμων πηγών που βρίσκονται στο περιθώριο του ενδιαφέροντος του επενδυτικού κεφαλαίου. Αντίθετα, για την προστασία του περιβάλλοντος στο γεωμορφολογικά ιδιόμορφο ελληνικό τοπίο, πιο συμβατές προτείνουμε ότι είναι οι αποκεντρωμένες εγκαταστάσεις μικρότερου μεγέθους. Εγκαταστάσεις που θα ευνοούσαν και πρωτοβουλίες μικρών και μεσαίων αυτοπαραγωγών, αυτοδιοίκησης, συνεταιρισμών και αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων.
Στην κατεύθυνση της αειφορίας, της προώθησης της απασχόλησης, της μείωσης της εξάρτησης και της επιδείνωσης του (αρνητικού) εμπορικού ισοζυγίου θα ήταν σκόπιμο το σχέδιο νόμου να προέβλεπε ουσιαστικά μέτρα και κίνητρα για:
· την εξοικονόμηση ενέργειας που θα μπορούσε, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις ειδικών, να αποτελεί “το πιο σημαντικό, οικολογικά βέλτιστο, εγχώριο «κοίτασμα» ενέργειας της χώρας μας”
· την ανάπτυξη εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής συστημάτων ΑΠΕ (κυρίως φωτοβολταΐκών και ανεμογεννητριών), που σήμερα είναι εξ’ ολοκλήρου εισαγόμενα
· την έρευνα και ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ΑΠΕ
· την ανάπτυξη τεχνολογιών και συστημάτων αποθήκευσης της ενέργειας που παράγεται από ηλιακά και αιολικά συστήματα.
Κλείνοντας, επισημαίνουμε ότι η διαφύλαξη των οικοσυστημάτων και των φυσικών πόρων πρέπει να τεθεί σαν το βασικότερο μέσο για την προστασία του κλίματος και απαράβατος κανόνας για τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων ΑΠΕ. Σε διαφορετική περίπτωση, εκτιμούμε ότι οι συνέπειες για το περιβάλλον, τις τοπικές κοινωνίες και την οικονομία θα είναι ανυπολόγιστες και ο στόχος για την “αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής” θα λειτουργήσει ως ευφημισμός για την προώθηση της κερδοσκοπίας και την επιδείνωση των περιβαλλοντικών και κλιματικών προβλημάτων.
Η παρέμβαση που συντάχθηκε αρχικά από ομάδα εργασίας της Συμπαράταξης, συνδιαμορφώθηκε και συνυπογράφεται απο τους:

· Αντιπυρηνικό παρατηρητήριο Μεσογείου
· Αρμονική ανάπτυξη Ξυλοκάστρου
· “Αρχιπέλαγος” – Ινστιτούτο θαλάσσιας και περιβαλλοντικής έρευνας Αιγαίου
· Διαδημοτικός οικολογικός σύλλογος κατά των ακτινοβολιών από τις νέες τεχνολογίες
· Διαρκής κίνηση Χαϊδαρίου
· Δίκτυο οικολογικών οργανώσεων Αιγαίου
· Ελληνική Ορνιθολογική εταιρία
· Ενεργοί πολίτες Εύβοιας
· Επιτροπή φορέων και κατοίκων Αγίας Άννας Βοιωτίας
· Εταιρεία εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης “ΦΟΙΝΙΞ”
· Κίνηση πολιτών για την προστασία του Ευρυτανικού περιβάλλοντος
· Κίνηση πολιτών δήμου Θίσβης Βοιωτίας
· Κίνηση πολιτών Μεσαράς για το περιβάλλον
· Οικολογική κίνηση Αντίκυρας “Η ΑΡΤΕΜΙΣ”
· Οικολογικός πολιτιστικός σύλλογος (ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ.) Χαϊδαρίου
· Ομοσπονδία οικολογικών οργανώσεων Κορινθιακού κόλπου “Η ΑΛΚΥΩΝ”
· Πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου
· Πανελλήνιος περιβαλλοντικός σύλλογος “ΠΑ.Κ.Ε.ΠΟ.”
· Περιβαλλοντική οργάνωση “Αχελώου ρους”
· Πολίτες της Αττικής για την ενέργεια
· Πολιτιστικός σύλλογος Ζωνιανών
· Πρωτοβουλία πολιτών Αιτωλοακαρνανίας για την ενέργεια
· Πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του Υμηττού
· Σύλλογος προστασίας Αράχθου
· Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον

Το πλήρες κείμενο που κατατέθηκε στη διαβούλευση.

Το παραπάνω κείμενο και το σκίτσο είναι από το blog της Συμπαράταξης των Βοιωτών για το Περιβάλλον.

ΚΟΡΩΠΙ: ΤΡΕΛΕΣ ΙΔΕΕΣ...ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ...

Τα παρακάτω τα λάβαμε μέσω e-mail και τα αναδημοσιεύουμε. Τα σχόλια δικά σας:

Στην παραλία του Αγίου Δημητρίου στο Κορωπί,ο Δήμος για δήθεν εξωραϊσμό της παράλιας,έχτισε με τσιμεντόλιθους και τσιμέντο ζαρντινιέρες επάνω στα φυσικά βραχάκια που είναι μέσα στην θάλασσα και φύτεψε δέντρα!!!!!
Για όνομα του Θεού!
Όλα έχουν ένα όριο.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ: ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΔΙΧΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

Εδώ και καιρό μιλούσαμε για την σημασία της συνόδου της Κοπεγχάγης και πως θα έπρεπε να ληφθεί μία νέα δεσμευτική απόφαση από όλα τα κράτη, για την σωτηρία του πλανήτη. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αν υπήρχε η θέληση απ' όλους. Παρόλα αυτά δεν κατέληξε πουθενά αυτή η σύνοδος και οι προσδοκίες όλων μας διαψεύστηκαν Βλέπετε η "οικονομική ανάπτυξη" ορισμένων χωρών έχει στηριχθεί στο πετρέλαιο και γενικότερα σε μεθόδους μη φιλικούς προς το περιβάλλον. Οπότε μπροστά στα οικονομικά κέρδη, οι ισχυροί του πλανήτη δεν υπολογίζουν τίποτε άλλο, λες και αυτοί δεν ζουν μαζί μας στην γη...

Βαθιά είναι η απογοήτευση από την έκβαση της Συνόδου της Κοπεγχάγης, αφού ο πλανήτης για να σωθεί χρειαζόταν μια δεσμευτική συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Βασικός στόχος ήταν να ληφθούν δραστικά μέτρα για να μην αυξηθεί η μέση θερμοκρασία του πλανήτη κατά 2 βαθμούς Κελσίου.
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε την τελευταία ημέρα των διαπραγματεύσεων ήταν ουσιαστικά μια απλή διακήρυξη και όχι ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο.
Στο εν λόγω κείμενο, δεν συμπεριλαμβάνονταν δεσμευτικά όρια για καμία χώρα, σχετικά με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Όσον αφορά, το θέμα της χρηματοδότησης των αναπτυσσόμενων χωρών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, προβλέπεται η διάθεση 30 δις δολαρίων μέχρι το 2012 και τη σταδιακή αύξηση της οικονομικής βοήθειας στα 100 δις δολάρια μέχρι το 2020.
Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης ήταν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς, αλλά κατέληξε σε αποτυχία, αφού δεν επιτεύχθηκε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Αρχικά παρουσιάστηκε από τη Δανία ένα προσχέδιο για το μέλλον του πλανήτη, το οποίο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων θα έπρεπε να μετατραπεί σε ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, διέρρευσαν απόρρητα έγγραφα προκαλώντας σύγχυση στις συζητήσεις μεταξύ των εκπροσώπων των 193 χωρών που συμμετείχαν στην εν λόγω σύνοδο.
Το προσχέδιο της Δανίας, ήταν η αιτία να αποχωρήσουν την πρώτη βδομάδα των διαπραγματεύσεων, οι εκπρόσωποι των φτωχότερων αφρικανικών χωρών από τη σύνοδο, κατηγορώντας ότι η εν λόγω χώρα υπονομεύει τις συζητήσεις για το κλίμα και η στάση που κρατά απέναντι στη μείωση των εκπομπών ρύπων, ευνοεί περισσότερο τις πλούσιες χώρες.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας των διαπραγματεύσεων που ήταν και οι πιο σημαντικές καθώς τις τελευταίες ημέρες της συνόδου αναμένονταν να φτάσουν οι μεγαλύτεροι ηγέτες.
Την τελευταία ημέρα και πιο κρίσιμη, μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις οι ηγέτες κατέληξαν σε μια απλή πολιτική διακήρυξη, χωρίς δεσμεύσεις.
Από την πλευρά του ο ΟΗΕ, πιέζει για την υπογραφή μιας δεσμευτικής συμφωνίας για το Κλίμα μέσα στο 2010 και συγκεκριμένα στην επόμενη σύνοδο στο Μεξικό το Νοέμβριο.
Θα πρέπει όμως να γεφυρωθεί πρώτα το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον αναπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο, για την επίτευξη της εν λόγω συμφωνίας.
Τελικά οι ηγέτες απέτυχαν να σώσουν τον πλανήτη στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης…

Το παραπάνω άρθρο είναι από το econews. Δείτε επίσης: "«Ψεύτικους» στόχους έθεσαν οι βιομηχανικές χώρες για την κλιματική αλλαγή". Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από την σύνοδο της Κοπεγχάγης και δημοσιεύτηκαν σε σχετικό άρθρο με τίτλο "Γιατί απέτυχε η Σύνοδος της Κοπεγχάγης";;

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ BLOG ACTION DAY 2009!

H φετινή blog action day είναι αφιερωμένη στο περιβάλλον. Πολλά θα γραφτούν σήμερα, αλλά το βασικό μήνυμα που θα πρέπει να περάσει είναι ότι δεν θα πρέπει να θυμόμαστε μια φορά ή μερικές φορές τον χρόνο το περιβάλλον, αλλά κάθε μέρα θα πρέπει να νοιαζόμαστε και με την συμπεριφορά μας να βοηθάμε ό,τι βρίσκεται γύρω μας. Τι νόημα θα είχε για παράδειγμα το να αφιερώσουμε μια μέρα που όλοι θα μιλάμε για την καταστροφή του Ασωπού, αν την επόμενη μέρα απλά "ξεχνούσαμε" το πρόβλημα;
Ειδικά τον τελευταίο καιρό (και όχι μόνο) συμβαίνουν στον κόσμο τριγύρω πολλές καταστροφές και δημιουργούνται πολλά πρόβλημα, τα οποία οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Το νερό σε μεγάλες περιοχές έχει μολυνθεί από την βιομηχανική δραστηριότητα, ο αέρας -ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα- δημιουργεί κινδύνους για τον ανθρώπινο οργανισμό, τα δάση αφανίζονται καθημερινά σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν τόσα άλλα, που για να τα αναφέρουμε θέλουμε βιβλίο και όχι μόνο μία ανάρτηση.
Ο καθένας μας σαν μονάδα, μπορεί να κάνει βασικά πράγματα για να βοηθήσει το περιβάλλον, όπως ανακύκλωση, να μην χρησιμοποιεί το αμάξι του αν μπορεί να πάρει Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κ.α., αλλά το πιο σημαντικό που μπορεί να κάνει είναι να βοηθήσει να ενεργοποιηθούν οι γύρω του και όλοι μαζί να διαμορφώσουμε μία συμπεριφορά και μία στάση ζωής πραγματικά φιλική προς το περιβάλλον.
Πάνω απ' όλα αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι τίποτα δεν μας έχει χαριστεί και πως όλα είναι δανεικά! Ό,τι παραλάβαμε είμαστε υποχρεωμένοι να το "επιστρέψουμε" στα παιδιά μας, αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον όπως το βρήκαμε..

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

Λοιπόν, όλο αυτό τον καιρό με τις εκλογές μου δημιουργήθηκαν αρκετές σκέψεις πάνω στο θέμα του περιβάλλοντος. Περίμενα όμως να περάσουν μιας και δεν ήθελα τα λόγια μου να θεωρηθούν προπαγάνδα υπέρ ή κατά κάποιου κόμματος.
Όλο τον προηγούμενο καιρό ακούσαμε πολλούς να προσπαθούν να κερδίσουν ψήφους χρησιμοποιώντας την σημαία της οικολογίας. Είδαμε μάλιστα και κόμματα να έχουν ως ολόκληρο ή ως μερικό σύνθετο στα ονόματά τους την οικολογία. Το να αγαπάς το περιβάλλον και να προσπαθείς να κάνεις κάτι για να επιλύσεις κάποιο πρόβλημα θα έπρεπε να είναι πάνω από κομματικές διαχωριστικές γραμμές. Το να διατυμπανίζεις ότι "αγωνίζεσαι" για το περιβάλλον και ότι θα προσπαθήσεις να κάνεις μερικά αυτονόητα πράγματα καλύτερα απ' ότι οι άλλοι, είναι τουλάχιστον περιττό. Δηλαδή όταν γίνεται κάπου αναδάσωση ή όταν καθαρίζεται κάποια παραλία, θα πρέπει ανάλογα με το κόμμα που υποστηρίζει ο καθένας μας, να πάμε ή όχι;
Επίσης στις εκλογές αυτές κατέβηκαν στον πολιτικό στίβο δύο κόμματα οικολόγων. Κάτι τέτοιο το θεωρώ άτοπο να υπάρχει. Δηλαδή, ένα κόμμα το οποίο έχει αυτό τον τίτλο, πέραν των θεμάτων που αφορούν το περιβάλλον, τι απόψεις μπορεί να εκφράζει για θέματα όπως η εξωτερική πολιτική ή η εθνική άμυνα; Επειδή ένα κόμμα πρέπει να εκφράζει κάποιες απόψεις σε όλα τα θέματα, έτσι και τα εν λόγω έπραξαν. Το τι είπαν δεν πρόκειται να το κρίνω από εδώ, αλλά ούτε είναι και το άμεσο ζητούμενο. Όταν όμως εκφράζεις απόψεις για όλα τα θέματα επειδή πρέπει, τότε ξεφεύγεις αυτόματα από την οικολογία (που είναι ένας κοινωνικός χώρος) και εκφράζεις τις απόψεις κάποιου πολιτικού χώρου. Επομένως ίσως να χαρακτηριστεί και ως καπηλεία το να χρησιμοποιείς αυτό τον όρο, προσπαθώντας να μαζέψεις ψήφους.
Κάτι άλλο που ακούστηκε σε όλη την προεκλογική περίοδο ήταν η "πράσινη ανάπτυξη". Πολλά λόγια ειπώθηκαν γι' αυτήν και ξαφνικά έγινε αντικείμενο συζήτησης και διαμάχης από μικρά και μεγάλα κόμματα. Αυτό που στην πραγματικότητα είναι η πράσινη ανάπτυξη, είναι η πραγματική αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η προστασία των δασών, η αποτροπή της ρύπανσης του περιβάλλοντος, η αποτροπή της αφαίμαξης των φυσικών πόρων και η συνειδητοποίηση και ενεργοποίηση του καθενός μας για να προστατέψουμε τα όσα βρίσκονται τριγύρω μας. Αυτό που πραγματικά είναι αντίθετο με τα προλεχθέντα είναι το οικονομικό κέρδος που κάποιοι προσπαθούν να έχουν σε βάρος του περιβάλλοντος. Όλοι είδαμε ότι όταν η επιχειρηματική δραστηριότητα εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους (όπως π.χ. στην περίπτωση του Ασωπού) το πόσο βάναυση μπορεί να γίνει. Γι' αυτό θα πρέπει εμείς ως πολίτες μαζί με το κράτος, άσχετα με τα πρόσωπα και το κόμμα που κυβερνάει, να παλέψουμε να σταματήσει αυτή η ανυπολόγιστη καταστροφή που συμβαίνει εδώ και χρόνια και να μην πέσουμε στην παγίδα αφήνοντας επιχειρήσεις να δράσουν και καλά γι' αυτό τον σκόπό. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι και το κράτος ρυπαίνει σε μεγάλο βαθμό τα οικοσυστήματα της χώρας μας, αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, μιας και το κράτος εξαρτάται και μπορεί να επηρεαστεί άμεσα από εμάς τους ίδιους...

Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από το site πολίτες ενεργοί.

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΧΩΡΟ 15 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!

Χθες το πρωί εκατοντάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής μαζί με εκπροσώπους φορέων και μερικών πολιτικών κομμάτων άνοιξαν το συρματόπλεγμα του στρατοπέδου της πρώην αεροπορικής μονάδας 129 ΠΥ και μέσα σε τρεις ώρες είχαν συρματοπλέξει έκταση περίπου 15 στρεμμάτων εγκαθιστώντας παιδική χαρά, γήπεδο 5 επί 5 και εννέα πάγκους για να κάθονται οι επισκέπτες.
Ο χώρος βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, εκεί όπου ξεκινά το συρματόπλεγμα επί της Βουλιαγμένης μετά τον ανισόπεδο κόμβο με την οδό Αλεξιουπόλεως. Εως πρόσφατα φιλοξενούσε τη μονάδα 129 ΠΥ, που έχει μεταφερθεί χωρίς να έχουν απομακρυνθεί ακόμη όλες οι δραστηριότητες από την περιοχή. Είναι γεμάτος πεύκα και ευκάλυπτους, τα οποία σώθηκαν χάρη στη λειτουργία του στρατοπέδου αλλά απειλήθηκαν από τα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ για τις νέες λεωφόρους.
Ο Δήμος Ελληνικού διεκδίκησε τον χώρο για να διατηρήσει το πράσινο και να τον αποδώσει στους πολίτες αλλά τα υπουργεία Οικονομίας και Αμυνας δεν έδωσαν τελική απάντηση. Τον περασμένο Μάιο έγινε μια πρώτη διέλευση πολιτών μέσα από τον χώρο και χθες έγινε πιο συγκεκριμένη κίνηση. Ο δήμαρχος Χρ. Κορτζίδης με τη συμπαράσταση πολλών βουλευτών και υποψήφιων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπροσωπείας του ΚΚΕ αλλά και του ΠΑΣΟΚ (μήνυμα συμπαράστασης έστειλε ο Απ. Κακλαμάνης, παραβρέθηκε ο Σπ. Κουβέλης), εκατοντάδες κατοίκους κάθε ηλικίας με μπάλες και ποδήλατα μπήκαν στον χώρο, τον διαχώρισαν από τα σημεία του στρατοπέδου που πρέπει ακόμη να διαφυλαχτούν και απόλαυσαν το πράσινο έως το ηλιοβασίλεμα. Στόχος είναι να επεκταθεί ο ελεύθερος χώρος στα 25 στρέμματα και αυτό θα γίνει μόλις απομακρυνθούν κάποιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ο Χρ. Κορτζίδης ευχαρίστησε τους παρισταμένους μιλώντας για «ένα καλό παράδειγμα του πώς μπορούν κάτοικοι και φορείς με τις παρεμβάσεις τους να υπερασπιστούν και να απελευθερώσουν χώρους πρασίνου στην πόλη».
ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το παραπάνω κείμενο (συμπεριλαμβανομένης της φωτογραφίας) είναι άρθρο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" με ημ/νία δημοσίευσης 28/9/09.
Σχόλιο: Ο δήμος Ελληνικού έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στα θέμα των ελεύθερων χώρων για τους δημότες του και τους επισκέπτες της περιοχής. Εκεί που θα πρέπει να σταθούμε, είναι ότι αν υπάρχει βούληση από τους κατοίκους και την τοπική αυτοδιοίκηση, μπορούν να επιτευχθούν πολλά και να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη.
Μάλιστα ο δήμος Ελληνικού βρίσκεται σε μία περιοχή όπου οι παραλίες είναι κατειλημμένες από επιχειρήσεις και κέντρα διασκέδασης που δεν αφήνουν κανέναν άνευ αντιτίμου να εισέλθει!Αίσχος στους επιχειρηματίες και πολλά μπράβο στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής! Δείτε ένα σχετικό παλιότερο άρθρο μας εδώ!

ΑΙΓΙΟ ΑΧΑΪΑΣ: ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ!

Με μετεωρολογικούς αισθητήρες και θερμο-οπτικές κάμερες αποφάσισε να «θωρακιστεί» από τις φυσικές καταστροφές ο Δήμος Αιγίου, ο οποίος στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» κατέθεσε μελέτη για τη χρηματοδότηση του έργου, προϋπολογισμού 2.801.260,00 ευρώ.
Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σύστημα που θα αναπτυχθεί στις δασικές εκτάσεις του Δήμου, από το Πυργάκι μέχρι και την Παρασκευή και αφορά τόσο την πυρανίχνευση, όσο και τη δασοπροστασία. «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Αιγίου, την Πυροσβεστική Υπηρεσία Αιγίου και τους Αντιδημάρχους κ.κ. Παναγιώτη Γούσα και Περικλή Παπαγιαννακόπουλο για την τεράστια συμβολή τους στην προετοιμασία του εν λόγω φακέλου της πρότασης», δήλωσε ο Δήμαρχος Αιγίου, Απόστολος Καραφωτιάς, επισημαίνοντας πως η τεχνολογία μπορεί να δώσει τη λύση στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών.
Η λειτουργία του συστήματος περιλαμβάνει:
1. Ανιχνευτές (μετεωρολογικοί αισθητήρες και θερμο-οπτικές κάμερες) που θα λαμβάνουν δεδομένα από το δασικό περιβάλλον.
2. Όταν ανιχνεύσουν πυρκαγιά στέλνουν με ασύρματη μετάδοση σήμα συναγερμού στο κέντρο ελέγχου.
3. Το σημείο που βρίσκεται η πιθανή πυρκαγιά προσδιορίζεται από τα δεδομένα των ανιχνευτών και αποτυπώνεται αυτόματα σε χάρτη.
4. Οι χειριστές στο κέντρο ελέγχου λαμβάνουν το σήμα συναγερμού και εξετάζουν αν πρόκειται για αληθινό ή λανθασμένο σήμα.
5. Εφόσον επιβεβαιωθεί ο συναγερμός από τους χειριστές τότε κινητοποιούνται οι δυνάμεις πυρόσβεσης.
6. Οι επιτελείς των δυνάμεων πυρόσβεσης έχοντας τις πληροφορίες από τους ανιχνευτές (εικόνες αν πρόκειται για κάμερα), εντοπίζουν τη θέση της πυρκαγιάς και τις θέσεις των δυνάμεων πυρόσβεσης στο χάρτη.
7. Τα μετεωρολογικά δεδομένα και το μοντέλο προσομοίωσης πυρκαγιάς μπορούν να συντονίσουν τις προσπάθειες κατάσβεσης με πολύ αποτελεσματικό τρόπο.
8. Οι δυνάμεις πυρόσβεσης επικοινωνούν με το κέντρο ελέγχου και με χρήση φορητών συσκευών (π.χ. PDA) λαμβάνουν στοιχεία και ενημερώνονται για την εξέλιξη της επιχείρησης.
Τα πλεονεκτήματα της λύσης αυτής, είναι δεκάδες. Για παράδειγμα με τις οπτικοθερμικές κάμερες επιτυγχάνεται καλύτερη ορατότητα σε όλες τις συνθήκες (διπλή ανίχνευση καπνού στο οπτικό πεδίο και φωτιάς στο θερμικό πεδίο της κάμερας), μεγάλη ακτίνα ανίχνευσης που φθάνει τα 10 χλμ, κάλυψη μεγάλων εκτάσεων έως και 314.000 στρέμματα, ανίχνευση καπνού και φλόγας σε 2 δευτερόλεπτα. Τέλος παρέχει γεωγραφικές συντεταγμένες και λειτουργεί επιπλέον και σαν σύστημα περιμετρικής ασφάλειας με έλεγχο κίνησης.


Η άκρως ενδιαφέρουσα είδηση προέρχεται από το gowest.gr. Το όλο θέμα έγκειται στο αν θα λειτουργήσει το σύστημα. Γιατί ήδη έχουμε προηγούμενες εμπειρίες από ηλεκτρονικά και όχι μόνο πρωτότυπα συστήματα, που δεν εξυπηρέτησαν ποτέ τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν.

Το παραπάνω άρθρο και η φωτογραφία είναι από το blog Ηχείο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ!

Στις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού τολμάμε να ανοίξουμε το πιο καυτό, ίσως, θέμα της εποχής: το θέμα των νερών, της ενέργειας, της προστασίας των ποταμών γενικά, αλλά και του Αχελώου ειδικά... Ζητήματα παγκόσμια που στην Ελλάδα - στη Θεσσαλία και στα Τρίκαλα, ιδιαίτερα - έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Δεν είναι μόνο το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης νερών για άρδευση και ύδρευση, είναι και το θέμα της μόλυνσης των υδατικών αποθεμάτων, είναι το πρόβλημα της ποιότητας του πόσιμου νερού και, κυρίως, η καταστροφή και η μόλυνση των ποταμών μαζί με τη δραματική πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στην εποχή, όμως, της κλιματικής αλλαγής πρέπει με την ίδια ένταση να δούμε όχι μόνο πόση ενέργεια και πως την καταναλώνουμε, αλλά και πως την παράγουμε.

Στη σημερινή κατάσταση δεν φτάσαμε από την κακή μας την τύχη. Ευθύνη έχουν οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Η εμπέδωση μιας αντίληψης τόσο στους χρήστες όσο και στους αρμόδιους φορείς ότι το νερό είναι ένας αστείρευτος πόρος, η ανεξέλεγκτη εξάπλωση των γεωτρήσεων, η εγκληματική μόλυνση των ποταμών από τα φυτοφάρμακα, τις βιομηχανικές και αστικές χρήσεις, ταυτόχρονα με την παντελή απουσία πολιτικών ουσιαστικής διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων, συνέβαλαν στο να φτάσουμε στη σημερινή δραματική κατάσταση στην Ελλάδα και στη Θεσσαλία ειδικότερα.

Το επιχειρούμενο (διαρκώς) έγκλημα της εκτροπής του Αχελώου, παρά τις τέσσερις αρνητικές αποφάσεις του ΣτΕ στην πορεία των χρόνων και σε αναμονή της απόφασης από ΔΕΚ, παρά τις απανωτές κοινοτικές οδηγίες, παρά την απόλυτη και κατηγορηματική άρνηση της Κομισιόν να χρηματοδοτήσει αυτό το ανοσιούργημα, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της μεταπολεμικής ''ανάπτυξης'' με ''ποσοτικά'' μονάχα κριτήρια, σε βάρος πάντα του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας, σε βάρος, εν τέλει, της ίδιας μας της ζωής ...

... Και ο Αχελώος; Ο μεγαλύτερος σε μήκος φυσικός υδάτινος δρόμος της ελληνικής επικράτειας; Η πλούσια πανίδα και χλωρίδα του; Από τα μοναδικά παγκοσμίως το Δέλτα του! Τι θα απογίνει; 600 εκατ. κυβικά το χρόνο - λένε - θα εκτραπούν μονάχα. Αντί για 1,5 δισ. που ήταν αρχικά. Πρέπει λοιπόν να είμαστε και ευχαριστημένοι που μας κάνουν και έκπτωση! Και η Θεσσαλία; Τον έχει όντως ανάγκη το ... μυθικό θεό της αρχαιότητας; Ποιοι αλήθεια ευθύνονται για τις χιλιάδες παράνομες γεωτρήσεις στον κάμπο; Για την αποξήρανση του εξαιρετικού κάλλους υγροβιότοπου της Κάρλας; Για την κατασπατάληση των πλούσιων υδατικών αποθεμάτων της θεσσαλικής γης; Για τη φοβερή ρύπανση από λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αστικά και βιομηχανικά απόβλητα του Πηνειού;

Και τώρα; Υπάρχει τρόπος να σωθεί η κατάσταση; Σίγουρα ναι. Αρκεί να θεσπιστεί επειγόντως υπουργείο (ναι, υπουργείο!) - αμιγώς - Περιβάλλοντος και Υδατικής Πολιτικής, γιατί όπως λέει και ο ποιητής, ''το μέλλον έχει πολλή ξηρασία''. Υπάρχουν τρόποι ήπιας μορφής για την εξασφάλιση υδατικών πόρων για τον κάμπο. Όπως είναι η άμεση καταγραφή και κατάργηση όλων των παράνομων γεωτρήσεων, η κατασκευή πολλών μικρών ταμιευτήρων στα γύρω ορεινά, ο τεχνητός εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων, ο δραστικός περιορισμός των εξαιρετικά υδροβόρων καλλιεργειών όπως το μπαμπάκι, που, έτσι κι αλλιώς, είναι βέβαιο ότι, έστω και περιορισμένα τώρα, δεν θα επιδοτούνται στο διηνεκές. Ακόμη, η εφαρμογή μεθόδων άρδευσης υψηλής απόδοσης που εξασφαλίζουν ταυτόχρονα σημαντική εξοικονόμηση νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, όπως τα στάγδην συστήματα, η χρησιμοποίηση αστικών λυμάτων έπειτα από επεξεργασία κ.ο.κ. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν πολλές. Που δεν χωρούν όμως σε αγύριστα (υπουργικά) κεφάλια. Εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο διαχείρισης των νερών δεν μας φτάνουν ούτε 10 Αχελώοι.

Η εμμονή στις κατασκευαστικές λύσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξανόμενες ανάγκες σε νερό είναι ένας πλασματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί «στα γρήγορα» η κρίση του νερού. Πιο ασφαλής λύση μακροπρόθεσμα είναι η δέσμευση για υγιή ποτάμια και υγρότοπους, ως πρώτο βήμα για τη διατήρηση του νερού, η οποία μπορεί να συμπληρώνεται από άλλες μεθόδους, όσο το δυνατό πιο βιώσιμες, και μόνο όταν αυτές είναι απολύτως απαραίτητες.

Η σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων λειψυδρίας έχει ξεπεράσει τις παρωχημένες εμμονές στα μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά έργα, όπως οι εκτροπές των ποταμών. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα τονίζει συνεχώς την ανάγκη για ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και κατεπείγουσα προστασία των φυσικών διαδρομών του νερού. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε «κολλήσει» στη σκανδαλώδη πλέον εκτροπή του Αχελώου, που όχι απλώς δε θα λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα προκαλέσει σειρά από σοβαρές επιπτώσεις και θα κοστίσει τεράστια ποσά στον κρατικό προϋπολογισμό, (500 εκ. ευρώ μέχρι τώρα και άλλα 300 εκ. ευρώ για να ολοκληρωθεί), καταδικάζοντας τους Θεσσαλούς αγρότες σε αφανισμό και τον κάμπο σε ερημοποίηση. Οι αγρότες είναι το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα αυτού του «φαραωνικού» έργου και όσοι επιμένουν σε αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη.

Την ίδια στιγμή, στη Μεσοχώρα ολοκληρώνεται ακόμα ένα έγκλημα, ένα μεγάλο φράγμα που η τεχνητή του λίμνη θα εξαφανίσει χωριά όπως η Μεσοχώρα, το Αρματωλικό και άλλους παραποτάμιους οικισμούς της περιοχής. Θα αφανίσει τον πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά μιας ολόκληρης περιοχής. Η πολιτεία, αδυνατώντας για δεκαετίες να πείσει την τοπική κοινωνία και του Μεσοχωρίτες για την αναγκαιότητα των έργων, καταφεύγει για ακόμη μια φορά σε αναγκαστικούς νόμους – 3734/2009 – που όχι μόνο παραδίδουν το χωριό στα συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα παραβιάζουν κατάφωρα το νομικό μας πολιτισμό μαζί με κάθε αίσθηση περί δικαίου και δημοκρατίας. Πολιτιστικά μνημεία ιδιαίτερης σημασίας, όπως το Βυζαντινό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μυρόφυλλο, γέφυρες και παλιοί οικισμοί θα χαθούν για πάντα κάτω από το νερό και θα θυσιαστούν στο βωμό μια αβέβαιης «ανάπτυξης» και των συμφερόντων, αν ολοκληρωθεί και το φράγμα της Συκιάς.

Αν τα τεράστια ποσά που σκανδαλωδώς δαπανούνται για τα έργα της εκτροπής, επενδύονταν σε μικρότερα και συμβατά με το περιβάλλον και τον άνθρωπο έργα, το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Θεσσαλία θα είχε προ πολλού αντιμετωπιστεί. Ταυτόχρονα, δεν θα είχαμε αυτές τις μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Όχι στον αφανισμό της Μεσοχώρας

Η υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι υπόθεση όλων μας. Η προστασία των ποταμών μας και η εξασφάλιση για ολόκληρο τον πληθυσμό δωρεάν ποιοτικού πόσιμου νερού, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και βασική υποχρέωση της πολιτείας. Η παραγωγή ενέργειας από μεγάλα φράγματα – πάνω από 15 μ. ύψος – δεν μπορεί να θεωρείται ΑΠΕ γιατί οι βλάβες που προκαλούν στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, είναι τόσο μεγάλες και ανεπανόρθωτες σε βαθμό που καμία επιστημονική μέθοδος δεν μπορεί να τις αποτιμήσει.

Η υπερβολική προβολή, τελευταία, του ενεργειακού χαρακτήρα του έργου δεν είναι παρά μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί ο έντεχνα καλλιεργούμενος μύθος της έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για το ιδεολογικό υπόβαθρο της ίδιας πολιτικής που προσπάθησε, ταυτόχρονα, να φέρει το λιθάνθρακα, που επεκτείνει, αντί να “συμμαζεύει” τις μονάδες λιγνίτη, που επιχειρεί να δημιουργήσει νέα ενεργειακά κέντρα φυσικού αερίου (αντί να αξιοποιεί το φυσικό αέριο στην τελική κατανάλωση). Και όλα αυτά γιατί; Για να έχει έδαφος ο “ανταγωνισμός” των οικονομικών μεγαθηρίων, στο νέο περιβάλλον της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας.

Σήμερα, όμως, χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα συνειδητοποιούν, μέσα από την εμπειρία και τους αγώνες τους για τα ζητήματα της ενέργειας, ότι αυτή η επιλογή δεν είναι μονόδρομος. Ούτε η συνεχής αύξηση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, ούτε οι τρόποι παραγωγής της (ορυκτά καύσιμα, μεγάλα φράγματα, για παράδειγμα) είναι δεδομένα. Υπάρχουν εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα και καταναλωτικά πρότυπα που μπορούν να υπηρετήσουν λογικές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης. Υπάρχει η εξοικονόμηση ενέργειας και η βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας. Υπάρχουν οι τεχνικές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λείπει, όμως, η πολιτική βούληση, την ίδια ώρα που περισσεύει η έγνοια για το κέρδος.

Το παραπάνω κείμενο είναι ανακοίνωση του συλλόγου "ΑΧΕΛΩΟΥ ΡΟΥΣ". Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου, δείτε εδώ.

ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΨΗΦΟΘΗΡΙΑΣ ΣΑΣ!

Εδώ και καιρό, ακούμε για κόμματα οικολόγων, για πράσινες πολιτικές που μπορεί να εκφράζει κάποιο κόμμα και γενικότερα, αν κάποιο κόμμα είναι στο σύνολό του ή όχι πράσινο. Πιστεύω πως μέσω αυτού εδώ του βήματος, είναι τουλάχιστον αστείο να αρχίσουν να εκφράζονται πολιτικές απόψεις, αφού το περιβάλλον μας αφορά όλους και είμαστε όλοι μαζί υπεύθυνοι λιγότερο ή περισσότερο, για οτιδήποτε καλό ή κακό συμβαίνει και θα έπρεπε τα θέματα που το αφορούν να μας ενώνουν και όχι να μας διαχωρίζουν, όπως κάνουν τα περισσότερα θέματα την καθημερινότητας.
Πριν από λίγες μέρες, έπεσε στην αντίληψή μου ένα άρθρο από το econews:

Ο Δήμος Αθηναίων, στο πλαίσιο του προγράμματος ανακύκλωσης, προχώρησε στην περισυλλογή και ανακύκλωση του υλικού, που χρησιμοποιήθηκε από τα πολιτικά κόμματα, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και την ημέρα της διαδικασίας των Ευρωεκλογών.
Το πρόγραμμα εφαρμόστηκε προεκλογικά κυρίως στα εκλογικά κέντρα των κομμάτων, μετά τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών, και την ημέρα της εκλογικής διαδικασίας στα 90 περίπου σχολικά συγκροτήματα εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων.
Περισσότεροι από 50 εργαζόμενοι του Δήμου με 10 οχήματα ανακύκλωσης συγκέντρωσαν συνολικά 110 τόνους, κυρίως χαρτιού, εκ των οποίων οι 75 τόνοι αφορούσαν υλικό για αφίσες.
Από την εικόνα που παρουσίασε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η Αθήνα, γίνεται αντιληπτό ότι τα πολιτικά κόμματα τελικά δεν στάθηκαν στο ύψος των περιβαλλοντικών περιστάσεων, τη στιγμή που έχουν θέσει ως προτεραιότητά τους την προστασία του περιβάλλοντος και την αύξηση του πρασίνου.
Μόνο ο όγκος του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε για τις αφίσες των κομμάτων αντιστοιχεί στην καταστροφή 1.275 δέντρων.
Ο Δήμος Αθηναίων εκτιμώντας ότι το αναφαίρετο δικαίωμα της ενημέρωσης των πολιτών από τα πολιτικά κόμματα μπορεί να ασκηθεί ολοκληρωμένα από τα ΜΜΕ – έντυπα και ηλεκτρονικά – καθώς και τους θεσμοθετημένους από το Δήμο σχετικούς κοινόχρηστους χώρους, απευθύνει έκκληση σε όλα τα πολιτικά κόμματα να επαναξιολογήσουν τη στάση τους και να λειτουργήσουν στο μέλλον αντάξια με την πολιτιστική κληρονομιά της Αθήνας.

Αυτή είναι η αγωνία που έχετε κύριοι για το περιβάλλον; Μάλιστα αν κάποιος κάνει μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, θα διαπιστώσει ότι ένας μεγάλος όγκος από αφίσες δεν έχει μαζευτεί και ούτε πρόκειται να μαζευτεί, από τους κύριους που "κονταροχτυπήθηκαν" πριν από τις ευρωεκλογές για τα θέματα της οικολογίας, του περιβάλλοντος, των πράσινων κομμάτων κλπ!

Υ.Γ.Η φωτογραφία είναι από ένα άρθρο από το apnea.gr και είναι μια τυχαία φωτογραφία, χωρίς να θέλουμε να στοχοποιηθεί κάποιο συγκεκριμένο κόμμα.

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ:ΑΝΑΠΛΑΣΗ Ή ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ;

Πολλοί από εμάς έχει τύχει να περάσουν ή να επισκεφθούν το πάρκο που υπάρχει στην Ακαδημία Πλάτωνος. Δίπλα στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας και στο σταθμό των ΚΤΕΛ Κηφισού (προς τον Κολωνό), ακόμα και σήμερα επιζεί ως ελεύθερος και προσβάσιμος, ο χώρος που στην αρχαιότητα δίδασκε ο Πλάτωνας.
Γενική παρατήρηση όλων όσων έχουν δει από κοντά τον χώρο, είναι ότι κυριαρχεί η εγκατάλειψη και η αδιαφορία των υπευθύνων. Αρχαία απομεινάρια πεταμένα από δω και από κει, θάμνοι και φυτά απεριποίητα από τότε που φυτεύτηκαν και σκουπίδια παντού, συμπληρώνουν το σκηνικό της εγκατάλειψης. Η συγκεκριμένη περιοχή θα έπρεπε να αναδειχθεί σε ένα μνημείο πολιτισμικής κληρονομιάς και ταυτόχρονα σε ένα τόπο αναψυχής για τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας. Αντίθετα όπως μαθαίνουμε από το ιστολόγιο που δημιούργησαν οι κάτοικοι της περιοχής, πρόθεση των αρμοδίων είναι η δημιουργία κτιρίων της νομαρχίας και όχι η ανάπλαση και ανάδειξη του χώρου ή τουλάχιστον η κατασκευή κάποιων σχολικών μονάδων σε κομμάτι του πάρκου. Προσωπική μου γνώμη είναι πως ο χώρος θα πρέπει να μείνει ακέραιος και να μην χτιστεί τίποτα. Δεν θα πρέπει με κανένα τρόπο να λιγοστεύουμε τους χώρους πρασίνου στην πολύπαθη πρωτεύουσα.
Αφορμή για το παρόν άρθρο ήταν η δημοσίευση του skai.gr για τις κινητοποιήσεις των κατοίκων...
Δύο επίσης ενδιαφέροντα άρθρα της εφημερίδας "Καθημερινή" για την Ακαδημία Πλάτωνος βρίσκονται εδώ και εδώ.

Η φωτογραφία της ανάρτησης βρίσκεται στο δεύτερο άρθρο της καθημερινής.

ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ "ΦΙΛΙΚΗ" ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ...

Εδώ και χρόνια πολλοί από εμάς έχουν την νοοτροπία πως θα πρέπει να "ξεφορτώνονται" άμεσα οτιδήποτε κρατούν στα χέρια τους και δεν τους χρειάζεται. Συνέχεια ακούγονται φωνές αγανακτισμένων πολιτών για το ότι η ρύπανση του περιβάλλοντος έχει φτάσει στο απροχώρητο. Επίσης σήμερα γίνεται μια προσπάθεια να έχουμε ένα καθαρότερο περιβάλλον (συμπεριλαμβανομένων και των πόλεων) από πολίτες και υπευθύνους, όμως κάποιοι συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν ακούσει τίποτα.

Έτσι καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους να αγνοούν τους κάδους σκουπιδιών, που πλέον βρίσκονται παντού, πετώντας οποιοδήποτε σκουπίδι κρατούν στο πεζοδρόμιο. Να τονίσω πως δεν εννοώ αυτή την στιγμή κάδους ανακύκλωσης, αλλά κοινούς κάδους σκουπιδιών. Από την άλλη, κάνοντας ένα ταξίδι στους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους, θα δούμε ανθρώπους να πετούν από το παράθυρο των αυτοκινήτων τους από χαρτάκια, μέχρι σακούλες με σκουπίδια. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα στα διόδια των εθνικών οδών, όπου τα διαχωριστικά έχουν βυθιστεί στα πάσης φύσεως σκουπίδια. Επιπροσθέτως υπάρχουν και οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν εναποθέτουν τις σακούλες απορριμάτων στους κάδους, αλλά στο πεζοδρόμιο, έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας τους ή σε όποιο άλλο ευφάνταστο σημείο βρίσκουν.

Είναι καιρός να σεβαστούμε όλοι το περιβάλλον και να ακολουθούμε ορισμένους κανόνες. Ας κρατήσουμε τα σκουπίδια πάνω μας, μέχρι να βρούμε έναν κάδο να τα αφήσουμε. Ας μην πετάξουμε το τσιγάρο που καπνίζουμε από το παράθυρο, αλλά στο τασάκι του αυτοκινήτου που υπάρχει γι' αυτό τον λόγο. Επίσης οι σχάρες των υπονόμων δεν είναι σκουπιδοτενεκέδες Πολλοί από εμάς ίσως αυτό να νομίζουν, αλλά ποτέ δεν σκέφτονται τι θα γίνει τον χειμώνα που όλες οι σχάρες είναι βουλωμένες και πλημμυρίζουν ολόκληρες γειτονιές σε κάθε βροχή. Ας φροντίσουμε να αποκτήσουμε συνείδηση που να προστατεύει το περιβάλλον και όχι να το ρυπαίνει. Νομίζω πως κανείς μας δεν θέλει να βλέπει εικόνες με σκουπίδια παντού γύρω του.

Αφορμή για την δημιουργία αυτού του μικρού κειμένου είναι ένας οδηγός που είδα σε έναν πολυσύχναστο δρόμο των Αθηνών και ο οποίος ενώ ήταν σταματημένος σε φανάρι, πέταξε το τσιγάρο του στο ποτισμένο και φρεσκοκομμένο γρασίδι που υπήρχε στην διαχωριστική νησίδα και μετά πέταξε και κάποιο χαρτί έξω από το παράθυρό του...

photo from flickr.com

ΑΣ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΝΕΡΑΚΙ...

Ένα πρόβλημα που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως ότι υπάρχει, είναι αυτό της λειψυδρίας. Πολλοί από εμάς, σπαταλάνε το νερό στις καθημερινές τους δραστηριότητες, ενώ θα μπορούσαν να το έχουν αποφύγει. Μετά τις ελάχιστες βροχές των τελευταίων ετών, ειδικά στις αγροτικές περιοχές της χώρας γίνεται όλο και πιο εμφανής η έλλειψη νερού. Γεωτρήσεις, που παλαιότερα έδιναν νερό σε ελάχιστο βάθος, στέρεψαν, ενώ δεν είναι και σπάνιο το φαινόμενο του να γίνονται γεωτρήσεις σε βάθος 100 μέτρων και περισσότερο, προκειμένου να βρεθεί νερό.

Πολλοί συμπολίτες μας εξέφρασαν σχόλια άγνοιας για το μέγεθος του προβλήματος, μετά τις δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης για εξοικονόμηση των υδάτινων πόρων και τον αγώνα δρόμου που θα πρέπει να κάνουμε τα επόμενα χρόνια, για την εξεύρεση λύσης.

Πολλές φορές έχει γίνει αναφορά από αυτό το ιστολόγιο για το πρόβλημα της λειψυδρίας. Ελπίζω, μέρα με την μέρα να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση όλο και περισσότεροι και να προσπαθήσουμε να σπαταλάμε λιγότερο νερό. Το να κλείνουμε την βρύση καλά, να μην πλένουμε συνέχεια το αμάξι και άλλα αντικείμενα με άφθονο νερό(ναι, μιλάω για όλους αυτούς που όταν αποφασίζουν να πλύνουν το αμάξι τους, ανοίγουν το λάστιχο και το καταβρέχουν με τις ώρες σπαταλώντας απίστευτες ποσότητες νερού), να φροντίσουμε ώστε τα συστήματα ποτίσματος να μην έχουν διαρροές και άλλα πολλά μικρά πράγματα που μπορούν να γίνουν, ώστε να μην πούμε το νερό νεράκι...

photo by thepretenda

ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ "ΔΙΑΝΑ"!

Στα δικαστήρια θα οδηγηθεί η υπόθεση του εργοστασίουπαραγωγής
φυτοφαρμάκων "ΔΙΑΝΑ", στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Με το θέμα είχαμε ασχοληθεί και σε προηγούμενη ανάρτησή μας με ένα βίντεο από την εκπομπή "ρεπορτάζ χωρίς σύνορα". Συγκεκριμένα, για χρόνια τοποθετούνταν τοξικές ουσίες στον χώρο του εργοστασίου, δίπλα σε σπίτια και σε χώρους όπου παίζουν μικρά παιδιά.
Ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Μαργαρίτης Τζήμας κατέθεσε αγωγή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εναντίον των εκπροσώπων εταιρειών που"ευθύνονται για την επί έτη εγκατάλειψη ποσοτήτων τοξικών παραπροϊόντων και αποβλήτων στις εγκαταστάσεις του πρώην εργοστασίου".
Σύμφωνα με τη δημοτική αρχή Σταυρόπουλης, από την αρχή ακόμη της λειτουργίας του το εργοστάσιο της "ΔΙΑΝΑ" δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα ρύπανσης του περιβάλλοντος, κυρίως λόγω της έκλυσης έντονων δυσάρεστων οσμών. Η βιομηχανία παρότι δεσμεύτηκε το 1984 να μεταφερθεί σε καταλληλότερη περιοχή δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Τα επόμενα χρόνια το εργοστάσιο "ΔΙΑΝΑ" παρότι δημιουργούσε πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα, λειτουργούσε τιςπερισσότερες φορές χωρίς άδειες λειτουργίας, παράτις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής και τους πολύχρονους αγώνες των εκάστοτε διοικήσεων του Δήμου Σταυρούπολης.

Πηγή: skai.gr

Μιλώντας για τοξικά και τον κίνδυνο που διατρέχουν άνθρωποι από τέτοιες ουσίες, να θυμίσω και το θέμα του sea diamond, που ακόμα απειλεί την θάλασσα της Σαντορίνης και το Αιγαίο γενικότερα.


photo by gonzales