Η πρωτοβουλία ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων για τον "Εθνικό Σχεδιασμό Ενέργειας & Κλίματος" (ΕΣΕΚ) και η παρέμβαση στη δημόσια διαβούλευση

Αναδημοσίευση κειμένου κι εικόνας από τη σελίδα της πρωτοβουλίας

 

Το παρόν σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιφανειακή οικονομική μελέτη για την προσαρμογή στις πολιτικές της ΕΕ αναφορικά με τις εκπομπές αερίων  του θερμοκηπίου και την επέλαση των ΒΑΠΕ (βιομηχανικής κλίμακας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) στην αγορά ενέργειας. 

 

 Ο προωθούμενος «εθνικός σχεδιασμός ενέργειας και κλίματος» (ΕΣΕΚ) αποτελεί μια απόπειρα να δοθεί απάντηση σε δυο μεγάλες θεματικές: α. την προστασία του περιβάλλοντος β. την ανάπτυξη της αγοράς ενέργειας. Τα δυο αυτά ζητήματα δεν μπορούν να αναλυθούν και απαντηθούν ταυτόχρονα, παράλληλα, και συμπληρωματικά καθώς η ουσιαστική αντιμετώπιση του ενός αναπόφευκτα απαιτεί την ουσιαστική εγκατάλειψη του άλλου. Ο ΕΣΕΚ προσπαθεί να ξεπεράσει αυτή τη θεμελιακή αντίφαση μέσω της υπαγωγής του περιβάλλοντος στο ζήτημα της αγοράς ενέργειας. Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο υποτιμά και προτείνει ανεπαρκέστατες «λύσεις» για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά διαστρεβλώνει πλήρως τι συνιστά περιβάλλον καθώς το προσεγγίζει από τη μόνη σκοπιά που μπορεί η αγορά να το προσεγγίσει: αυτή που όλα αποτελούν εμπορεύματα. Έτσι, για παράδειγμα, η ρύπανση στον ΕΣΕΚ μετατρέπεται σε ρύπους-εμπορεύματα.

 

Στο περιθώριο, στο κεφάλαιο 6, παράρτημα ΠΠ4 αναφέρεται στην ανάπτυξη των εγχώριων πηγών ενέργειας και καταλήγει στην πολιτική προτεραιότητα των νέων λιγνιτικών μονάδων καθώς και εξορύξεων πετρελαίων. Η τραγική αντίφαση του σχεδίου για την “πράσινη ενέργεια” και την βρώμικη “καβάτζα” των υδρογονανθράκων δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ασφάλεια εφοδιασμού, όπως απλά αναφέρεται. Κρύβει πίσω της τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και του διεθνούς κεφαλαίου που εκτός των πολυάριθμων αγωγών φυσικού αερίου που θα διασχίζουν την χώρα, ευελπιστούν και στα υπερκέρδη των εξορύξεων.

 

Οπωσδήποτε η απανθρακοποίηση πρέπει να συνεχιστεί, ήδη στα χρόνια λειτουργίας των πολλών λιγνιτικών μονάδων έχει θρηνήσει η χώρα αρκετές ζωές, όπως τα παραδείγματα της Κοζάνης και της Φλώρινας που σημειώθηκε σημαντική επιδείνωση της δημόσιας υγείας. 

 

Στο «πράσινο» αφήγημα που υφαίνει ο ΕΣΕΚ, η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εισάγεται ως ξένο και άτοπο στοιχείο καθώς έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τους διακηρυγμένους στόχους περί μείωσης ρύπων, διείσδυσης ΑΠΕ κλπ. Σαφώς, η εισαγωγή τους γίνεται στα πλαίσια της προσπάθειας να «καλυφθούν» όλα τα εταιρικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Παράλληλα, επιχειρείται να γίνει φιλολογικός διαχωρισμός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που θα το αντικαταστήσει ως πηγή ενέργειας και θα μειώσει την εξάρτηση απ’αυτό. Απορρίπτουμε τον ψευδή διαχωρισμό μεταξύ «καλών» και «κακών» υδρογονανθράκων και εναντιωνόμαστε σε κάθε έρευνα-εξόρυξη.

 

Το σχέδιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το περιβάλλον – βιωσιμότητα οικοσυστημάτων – ούτε καν για την δημόσια υγεία, τις επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες όπου γίνονται οι εγκαταστάσεις, ενώ στοιχηματίζει στο φαντασιακό σενάριο της πλήρους διείσδυσης των ΒΑΠΕ χωρίς καν να αναφέρει τα μέχρι τώρα αποτελέσματα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που διαψεύδουν τις συγκεκριμένες προβλέψεις. Ηδη έχουν δημιουργηθεί εδώ και 10 χρόνια τοπικά κινήματα  για την συνεχόμενη υποβάθμιση / καταστροφή των οικοσυστημάτων στις περιοχές των αιολικών πάρκων, υπάρχουν δεκάδες προσφυγές στην δικαιοσύνη αλλά το ΕΣΕΚ τα αγνοεί. 

 

 

Η σχετική ταύτιση της καταστροφής του περιβάλλοντος με την εκπομπή αέριων ρύπων καταλήγει να απενοχοποιεί διαδικασίες παραγωγής ενέργειας οι οποίες έχουν πολλαπλές αρνητικές επιδράσεις. Στο όνομα αυτής της ψευδούς ταύτισης και μέσω της εργαλειακής χρήσης της στοχοθεσίας για μείωση των εκπομπών προωθούνται μεγάλα έργα βιομηχανικών ΑΠΕ (ΒΑΠΕ) και χτίζεται ένα αφήγημα όπου η επέλαση των ΒΑΠΕ και η ραγδαία αύξηση του ποσοστού τους θα λειτουργήσουν ανασταλτικά στην κλιματική αλλαγή και περιβαλλοντική καταστροφή.

 

Οι στόχοι που θέτει ο ΕΣΕΚ ως το 2030 για την διείσδυση των ΑΠΕ στην παραγωγή-κατανάλωση ενέργειας κρίνονται ως προπαγανδιστικό σενάριο, το οποίο δεν μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και σε οικονομίες με πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη αντίστοιχης δραστηριότητας. Η στοχοθεσία εδώ έρχεται να λειτουργήσει ως άλλοθι για ακόμη μεγαλύτερες επιδοτήσεις προς τις εταιρείες ΒΑΠΕ στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης». 

 

Αυτό το σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα στην Ελλάδα, είναι ανεπαρκές. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αξιόπιστη βάση για την διαχείριση της ενέργειας και του περιβάλλοντος στα επόμενα χρόνια ως το 2030 όπως αναφέρει στους στόχους του. Η εμφάνιση των στόχων του ΕΣΕΚ με γνώμονα το γενικό συμφέρον, υποκρύπτουν την κατεύθυνση στην οποία κινούνται: αυτή των εταιρικών και κρατικών συμφερόντων. Ενώ ο ΕΣΕΚ θέτει στόχο για μείωση της τελικής ζήτησης κατά 30% ως το 2030, ταυτόχρονα αναγνωρίζει πως η ζήτηση στη βιομηχανία θα αυξηθεί κατά 16% και επομένως η «αναγκαία μείωση στη ζήτηση» θα πρέπει να καλυφθεί από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, για την οποία υπάρχει η παραδοχή πως εν έτει 2018 το 30% δε θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες θέρμανσης του. Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα «καλών πρακτικών» σε καθημερινό επίπεδο απ’ όλους μας στα πλαίσια των πραγματικών μας αναγκών. Ωστόσο, ταυτόχρονα χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ο κύριος υπεύθυνος για την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση: η παγκόσμια λειτουργία της αγοράς και των ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων που υπερσυσσωρεύουν-υπερπαράγουν-υπερκαταναλώνουν στο εσωτερικό της.

 

Ένας σχεδιασμός για την διαχείριση της ενέργειας και του περιβάλλοντος – από εμάς, για εμάς –θα πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

• Προσδιορισμός πραγματικών αναγκών ενέργειας σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Όχι στην εμπορευματοποίηση στην ενέργειας.

• Οικολογικό αποτύπωμα κάθε εγκατάστασης (συμβατικής ή ανανεώσιμης) – προτεραιότητα στην βιωσιμότητα του οικοσυστήματος (τοπική/εθνική κλίμακα).

• Συνολικά οφέλη για τις κοινότητές μας και όχι το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Όχι στον σχεδιασμό διέλευσης “διεθνών” αγωγών  που εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα.

• Στήριξη των στόχων – ως κομμάτι της συνολική προστασίας του περιβάλλοντος, και όχι μονομερώς – για την μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και της παγκόσμιας προειδοποίησης για το όριο του 1,5oC αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη, Απανθρακοποίηση στο εκάστοτε μέγεθος ασφάλειας εφοδιασμού.

• Καμία εξόρυξη υδρογονανθράκων στην χώρα. 

• Απεξάρτηση από τα υγρά και ορυκτά καύσιμα με σχεδιασμό και ανάπτυξη τεχνολογιών και κυρίως μεταφορών, φιλικών προς το περιβάλλον.

Περισσότερα για την τις θέσεις της Πρωτοβουλίας Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις των υδρογονανθράκων στην σελίδα :  https://ath-stop-mining.blogspot.com/

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ ΤΖΑΚΙΑ-ΞΥΛΟΣΟΜΠΕΣ... ΚΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Μετά από πολύ καιρό, μπαίνει μια καινούρια ανάρτηση στο blog. Προφανώς και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όπως κι άλλοι προσωπικοί παράγοντες, επηρεάζουν το πόσο συχνά γράφεται κάτι εδώ. 

Αφήνοντας την εισαγωγή, ας πάμε κατευθείαν στο θέμα μας. Από το site του ιατρικού συλλόγου Αθηνών:

Στο κατώφλι του 2013, τα τζάκια και οι λέβητες με καυσόξυλα καθώς και οι ξυλόσομπες, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν εγκαταλειφθεί ή και απαγορευθεί, αποτελούν και πάλι μια νέα πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης που θέτει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην απαγορευμένη ζώνη για την τσέπη όλο και περισσότερων πολιτών.

Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στην παράνομη υλοτόμηση ακόμα και δασών και η καθ όλα αποδεκτή «κλοπή» καυσόξυλων που συμβαίνει σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, μετέτρεψαν την πηγή της ζωής, το ξύλο που είναι ο βασικός βιοάνθρακας της φύσης, να μετατραπεί για πολλούς στη φθηνότερη λύση θέρμανσης για το φετινό χειμωνα στην Ελλάδα.

Η καύση του ξύλου αυτού με βασικό στοιχείο τον άνθρακα, προκαλεί καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων – προϊόντων της καύσης, των suspended particulate matter) στην ατμόσφαιρα. Ας σημειωθεί δε, ότι τα παραδοσιακά τζάκια με καυσόξυλα και οι ξυλόσομπες εκλύουν περίπου 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα μικροσωματίδια ανά κιλό καύσιμης ύλης από έναν σύγχρονο καυστήρα.

Τους τελευταίους δύο μήνες, στο Μαρούσι και στο Κορωπί διαπιστώθηκε 18 φορές αύξηση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 50 μg/m3 (μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα). Τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, μαζί με τα αιωρούμενα μικροσωματίδια, επιτείνουν και άλλοι τοξικά προϊόντα τη ίδιας καύσης του βιοάνθρακα όπως τα SO2, NO2, NO, CO, CO2, Pb και άλλα.

Όσον αφορά στην επίδραση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην υγεία ανθρώπινου οργανισμού, τα μικροσωματίδια διαχωρίζονται, ανάλογα με τη διάμετρο τους: σ’ εκείνα που έχουν διάμετρο από 2,5 έως 10 μm, που συνήθως αποτελούνται από οξείδια του αργιλίου, πυρίτιο, σίδηρο και είναι εισπνεύσιμα, και σε αυτά με διάμετρο μικρότερη των 2,5 μm που παράγονται σε τεράστιες ποσότητες από καυσόξυλα και ξυλόσομπες και μπορούν να διεισδύσουν βαθύτερα στα πνευμόνια και να προκαλέσουν σοβαρότερη βλάβη. Η ικανότητα του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου να προστατεύε­ται από τα αιωρούμενα στο περιβάλλον μικροσωματίδια καθορίζεται κυρίως από το μέγεθος και τη χημική σύσταση των τελευταίων. 

Η συνεχιζόμενη μάλιστα εναπόθεση των μικροσωματιδίων αυτών σε όλο το μήκος του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού, προκαλεί σοβαρή βλάβη στο αναπνευστικό επιθήλιο. Στο ανώτερο αναπνευστικό επικάθονται τα μεγαλύτερης διαμέτρου μικροσωματίδια. Όσο πιο μικρή είναι η διάμετρός τους τόσο μεγαλύτερη είναι η διείσδυση τους στους πνεύμονες ως τις τελικές κυψελίδες. Τα πολύ μικρής διαμέτρου μικροσωματίδια, λόγω της διεισδυτικότητάς τους και λόγω των σταθερών συμπλόκων που σχηματίζουν, εισχωρούν στο εσωτερικό των κτιρίων, των σπιτιών, των κλινοσκεπασμάτων και προκαλούν πληθώρα αναπευστικων προβλημάτων από άσθμα, αλλεργικές βρογχίτιδες, αποφρακτικές πνευμονοπάθειες κα. Επίσης, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο <7 class="goog-spellcheck-word" span="span" style="background: none repeat scroll 0% 0% yellow;">μm προκαλούν καταστροφή των μακροφάγων στο κυκλοφορικό σύστημα, καταστρέφουν το ενδοθήλιο των μικρών αγγείων, δημιουργούν μικροθρομβώσεις και συχνά πυροδοτούν στεφανιαία νόσο και ΑΕΕ, ή σε οξείες καταστάσεις έως και πνευμονικό οίδημα.

Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο μικρότερη του 0.1 μm μπορεί να περάσουν μέσα από τις κυτταρικές μεμβράνες και να διαπεράσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό του εγκεφάλου και να προκαλέσουν σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ακόμα στην περίπτωση της αιθάλης που εκπέμπεται από τους σύγχρονους κινητήρες ντήζελ, τα μικροσωματίδια μπορεί να μεταφέρουν και καρκινογόνα στοιχεία στην επιφάνειά τους (όπως π.χ. βενζοπυρένια)

Τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες με τα παιδιά τους, γίνονται εθελοντές μιας προσπάθειας ανθρωπιστικής διάσωσης του οξυγόνου που αναπνέουμε και κάθε Κυριακή, σε συνεργασία με τν ΣΠΑΠ και άλλους φορείς, βάζουν ένα μικρό δεντράκι σαν ανάσα ζωής, είναι λυπηρό και αποτρόπαιο να παρατηρούνται φαινόμενα αυτοκαταστροφής του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, επειδή αποτελούν την πιο φθηνή λύση.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, ως διαρκής θερματοφύλακας της δημόσιας Υγείας, κρούει τον κώδωνα για τη σοβαρότητα ενός φαινομένου που έχει λάβει απειλητικές διαστάσεις και θέτει σε κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων πολιτών και προμηνύει τον αφανισμό της ζωτικης πηγής οξυγόνου και οικολογικής ισορροπίας στο περιβάλλον, τα δάση μας.

Για αυτό, στόχος του ΙΣΑ είναι να επιταθεί κάθε προσπάθεια από την Πολιτεία που θα μπορέσει να διαφυλαξει την υγεία όλων των πολιτών και να προλάβει τα σοβαρά νοσήματα, ιδιαίτερα σταμικρά παιδιά και τους χρονίως πάσχοντες. Σε αυτήν την προπάθεια, θα είμαστε αρωγοί για να διαφυλάξουμε όλοι μαζί τα δάση μας, τα παιδιά μας και την ίδια μας τη ζωή.

Προφανώς και η καύση ξυλείας σε τόσο μεγάλη κλίμακα σε μια περιοχή όπως η Αθήνα, δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, η οποία μπορεί να έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Όμως τίποτε απ' ότι συμβαίνει στην κοινωνία δεν είναι ξεκομμένο και δεν προκαλείται από μόνο του. Η συγκεκριμένη κατάσταση αναδεικνύει το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με συγκεκριμένες πολιτικές (βλ. αυξήσεις σε φόρους πετρελαίου, τιμολόγια ρεύματος κλπ), που αναγκάζουν μια ολόκληρη κοινωνία να στρέφεται στην πιο φθηνή λύση προκειμένου να αντεπεξέλθει στο κρύο του χειμώνα.

Από την άλλη βέβαια κι η καύση πετρελαίου δεν είναι αυτό που θα λέγαμε "φιλική προς την υγεία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος". Εδώ τίθεται και το ζήτημα της αξιοποίησης άλλων μορφών ενέργειας και τρόπων θέρμανσης. Δυο παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι η χρήση των απορριμάτων για την παραγωγή θερμότητας και η χρήση της γεωθερμίας.

1)Η χώρα που ζει από τα σκουπίδια της.

2)Γεωθερμία

Τέτοιου είδους λύσεις όμως θέλουν μία πολιτεία που θα αντιμετωπίζει την κοινωνία ως ένα σύνολο ανθρώπων με ανάγκες και δικαιώματα κι όχι ως ένα σύνολο από βέβαιες πηγές εσόδων. Ταυτόχρονα χρειάζεται κι ένας συνολικότερος σχεδιασμός κι όχι μεμονωμένες λύσεις.

Τέλος να εκφράσω και μια απορία μου. Τόσα χρόνια σε όλη τη χώρα, εκτός από τα μεγάλα αστικά κέντρα, η πλειοψηφία του κόσμου χρησιμοποιεί ξυλόσομπες και τζάκια για την θέρμανση των σπιτιών. Γιατί ξαφνικά λοιπόν ο Ιατρικός Σύλλογος κι όλοι μας θυμηθήκαμε τα προβλήματα που δημιουργούν στην υγεία αυτοί οι τρόποι θέρμανσης, με αφορμή την Αθήνα;

 Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι του Γιάννη Λάριου και την βρήκα εδώ.

ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΔΟΜΗΣΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ!

Δήλωση 10 περιβαλλοντικών οργανώσεων για την εκτός σχεδίου δόμηση εντός περιοχών Natura 2000

Η ενδεχόμενη απόρριψη της διάταξης για την εκτός σχεδίου δόμηση εντός προστατευόμενων περιοχών, που περιλαμβάνεται στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, θα αποτελέσει ιστορική ντροπή για την κοινοβουλευτική ζωή της χώρας. Αυτό υποστηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, MOm, Καλλιστώ και Δίκτυο Μεσόγειος SOS.

Όπως σταθερά υποστηρίζουν οι οργανώσεις, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φορέων του περιβαλλοντικού και τεχνικού κόσμου, το δικαίωμα για δόμηση εκτός σχεδίου αποτελεί ένα αναχρονιστικό ελληνικό εφεύρημα που εξ’ ορισμού καταργεί οποιονδήποτε χωροταξικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό.

Το δικαίωμα για διάσπαρτη δόμηση με μόνο κριτήριο την ιδιοκτησία τεσσάρων στρεμμάτων γης, που με τις ισχύουσες παρεκκλίσεις μπορούν να μειωθούν σε 750 τ.μ., έχει υποβαθμίσει το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, κατακερματίσει σημαντικά οικοσυστήματα και δώσει κίνητρο για καταπατήσεις και δασικούς εμπρησμούς. Ακυρώνει επίσης οποιαδήποτε προσπάθεια για σωστό σχεδιασμό που τώρα πλέον καθίσταται επιτακτικός, για την ολοκληρωμένη προστασία της βιοποικιλότητας και την καλύτερη αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Και δημιουργεί την αίσθηση ότι «όπου γης, οικόπεδο!»

Η επίμαχη διάταξη που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αποτελεί μια αυτονόητη και ελάχιστη ρύθμιση για τις περιοχές Natura 2000 που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως προστατευόμενες, με βάση το κοινοτικό δίκαιο (οδηγίες 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ).

Σύμφωνα με τις 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις, το γεγονός ότι η Ελλάδα του 2011 ακόμα λειτουργεί με τον παραλογισμό της εκτός σχεδίου δόμησης είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Μόνη λύση είναι η ολοκληρωτική κατάργηση της νομοθεσίας που επιτρέπει την εκτός σχεδίου δόμηση και τις παρεκκλίσεις, με παράλληλη μέριμνα για τις οποιεσδήποτε αδικίες και έγκριση του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού (ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ) που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον Πρωθυπουργό να λάβει σαφή θέση για το θέμα και να κάνει πράξη τη χθεσινή δήλωσή του ότι «η Ελλάδα αλλάζει». Η συνέχιση της χαοτικής κατάστασης που προκαλεί για τον φυσικό χώρο η εκτός σχεδίου δόμηση θα αποτελέσει απόδειξη ότι η Ελλάδα δεν θα αλλάξει, χωρίς στιβαρή πολιτική βούληση.

Επικοινωνία:

Θεοδότα Νάντσου, WWF Ελλάς, τηλ. 6982471722

Γιώργος Πολίτης, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τηλ. 6977607571

Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τηλ. 6946249450

Νίκος Χαραλαμπίδης, Greenpeace, τηλ. 210 3840774

Δάφνη Μαυρογιώργου, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τηλ. 6977205351

Άννυ Μητροπούλου, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, τηλ. 210 8228795

Θεόδωρος Μπένος Πάλμερ, Αρχέλων, τηλ. 210 5231342

Βαγγέλης Παράβας, MOm, τηλ. 210 5222888

Λάζαρος Γεωργιάδης, Αρκτούρος, 6972640062

Σπύρος Ψαρούδας, Καλλιστώ, 6999915200

Το παραπάνω κείμενο μας στάλθηκε με e-mail και δημοσιεύεται στο site της wwf.

ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΗΤΩΝ ΣΤΟΝ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ ΚΟΛΠΟ!

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΛΙΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ

47100 Ανέζα – ΑΡΤΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρά την οικονομική εξαθλίωση των ψαράδων του Αμβρακικού Κόλπου λόγω των ανοξικών μαζών και της έλλειψης ιχθυοαποθεμάτων, οι ιχθυοκαλλιεργητές εξακολουθούν να θεωρούν τον Αμβρακικό «τσιφλίκι» τους και να τον λυμαίνονται με κάθε τρόπο. Έτσι πριν λίγες μέρες πιάστηκε από το λιμεναρχείο και άλλος ιχθυοκαλλιεργητής να παγιδεύει τα ελεύθερα ψάρια, αφού ένας άλλος συνάδελφός του που έκανε την ίδια παρανομία πριν 2 μήνες δεν του έχει επιβληθεί κανένα πρόστιμο από την Περιφέρεια Ηπείρου, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία.

Επειδή μερικοί θεωρούν την παρανομία αυτή ασήμαντη, θέλουμε να τους ενημερώσουμε ότι πρόκειται για τόνους ελεύθερα ψάρια και σαρδέλα που παγιδεύονται παράνομα (και διακινούνται παράνομα, πεδίο έρευνας του ΣΔΟΕ ) όταν περιφέρονται στα κλουβιά των εκτρεφομένων ψαριών για να βρουν τροφή και αυτή είναι επίσης άλλη μια αιτία έλλειψης των ιχθυοαποθεμάτων του Αμβρακικού.

Έχουμε καταγγείλει κατ επανάληψη τις παρανομίες των ιχθυοκαλλιεργητών αλλά και έχουμε επισημάνει ότι και οι ιχθυοκαλλιέργειες έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην δημιουργία των ανοξικών μαζών του Αμβρακικού εξ αιτίας των υπολειμμάτων τροφών που κατακάθονται στον πυθμένα, των αντιβιοτικών που δίδονται στα ψάρια, των κοπράνων από τις χιλιάδες τόνους ψαριών αλλά και από τα χημικά που πλένουν τα δίχτυα τους. Έχουμε επισημάνει επίσης ότι δεν είναι δυνατόν επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιεργητών να έχουν επι σειρά ετών ζημιές και να εξακολουθούν να λειτουργούν, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι καλύπτουν τις ζημιές τους με παράνομες δραστηριότητες. Ζητάμε από την Πολιτεία την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας και την άμεση απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργειών από τον κλειστό Αμβρακικό Κόλπο πριν αναγκαστούμε να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας.

Ο Πρόεδρος

Τσιώλης Μενέλαος

Η παραπάνω ανακοίνωση μας στάλθηκε στο mail του blog. Η δορυφορική φωτογραφία είναι από την ελληνική έκδοση της wikipedia.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΑΥΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ!

ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, NIKH ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ
Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΑΥΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΩΡ
ΔΕΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ – ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥΜΕ

Η ανακοίνωση της εταιρείας ΗΛΕΚΤΩΡ (συμφερόντων Μπόμπολα), με την οποία αποσύρει το σχέδιο της κατασκευής της μονάδας καύσης απορριμμάτων, στη θέση Σέλτσι, αποτελεί μια σημαντική νίκη, αποτέλεσμα της καθολικής αντίδρασης των πολιτών της Θήβας και της Βοιωτίας.

Παρόλο που οι πρώτες επιχειρηματικές κινήσεις έγιναν το 2007, η προώθηση της κατασκευής της μονάδας μεθοδεύτηκε, κυριολεκτικά, πίσω από την πλάτη των πολιτών. Παρά τις καταγγελίες μας, ήδη από το 2008, οι τοπικές αρχές προτίμησαν να αποσιωπήσουν το θέμα. Ακόμη περισσότερο, η δημοτική αρχή της Θήβας με διαδοχικές εκδηλώσεις, ταξίδια και δηλώσεις επιχειρούσε να καλλιεργήσει κλίμα αποδοχής της καύσης στην επαρχία Θήβας. Όταν, πλέον, στις αρχές του περασμένου Ιουνίου, έγινε γνωστή η ύπαρξη προκαταρκτικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων με δημοσιεύματα, καταγγελίες, άρθρα και συγκεντρώσεις ενημέρωσης, τόσο ο Δήμαρχος όσο και ο Νομάρχης Βοιωτίας προσπάθησαν να την αποκρύψουν, διαψεύδοντας τις σχετικές καταγγελίες μας. Η συνέχεια υπήρξε τραγελαφική, καθώς ο Νομάρχης αναγκάστηκε μεν να παραδεχθεί ότι η μελέτη είχε φθάσει στη Νομαρχία, επικαλέστηκε δε ότι την επέστρεψε χωρίς να κρατήσει αντίγραφο!

Οι αποκαλύψεις που ακολούθησαν για το μέγεθος της μονάδας καύσης και τις τεράστιες ποσότητες των αποβλήτων, που θα προέρχονταν κυρίως από αστικά απορρίμματα της Αττικής, οδήγησαν σε μια πρώτη εκδήλωση στη Θήβα με τους φορείς της πόλης που διοργανώσαμε τον Ιούνιο του 2009. Ακολούθησαν καταλυτικά γεγονότα. Η τοπική κοινωνία ξεσηκώθηκε και όλοι οι επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς της Θήβας συσπειρώθηκαν γύρω από το αίτημα να αποτραπεί με κάθε τρόπο η μονάδα καύσης. Η ολοένα και μεγαλύτερη αντίδραση που απλωνόταν στην τοπική κοινωνία, ανάγκασε τους βουλευτές και τους τοπικούς παράγοντες, αλλά ακόμη και τη δημοτική αρχή, να δηλώσουν την αντίθεσή τους με το σχέδιο της ΗΛΕΚΤΩΡ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, ακόμη και σήμερα, δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα η προκαταρκτική μελέτη του συγκεκριμένου έργου της ΗΛΕΚΤΩΡ, ενώ σχετικές αιτήσεις στο ΥΠΕΚΑ, υποβλήθηκαν αποκλειστικά από την αντιπολίτευση και μέλη των επιτροπών και κινήσεων πολιτών. Η μονάδα που σχεδιάζονταν σε πλήρη ανάπτυξη να καίει, ετησίως, πάνω από 800 χιλ. τόνους αστικών, βιομηχανικών κλπ. αποβλήτων, αφορά μια πανάκριβη μέθοδο, που θα πληρωθεί από τους πολίτες, ενώ παράλληλα ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανακύκλωσης και περιορισμού της παραγωγής απορριμάτων και αποβλήτων.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που κορυφώθηκαν με το συλλαλητήριο στις 12 Μαρτίου 2010, αλλά δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό, οδήγησε στην αναστολή του σχεδίου. Είναι μια σημαντική νίκη, αλλά δεν σημαίνει ότι το θέμα έληξε. Αντίθετα, η ανακοίνωση της ΗΛΕΚΤΩΡ κάνει σαφές ότι μπορεί να επανέλθει, εάν οι συνθήκες αλλάξουν και οι τοπικές αρχές μεταβάλλουν άποψη. Γεγονός που όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι καθόλου απίθανο, ιδιαίτερα μετά τις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και με δεδομένο ότι πρόκειται για μια τεράστια επένδυση. Σε μια τέτοια περίπτωση οι περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες θα είναι ολέθριες για την περιοχή, η οποία έχει ήδη επιβαρυνθεί εξαιρετικά, λόγω της ανεξέλεγκτης βιομηχανικής κυρίως ρύπανσης.

Σε κάθε περίπτωση, και παρόλο που δεν εφησυχάζουμε, δικαιούμαστε να ισχυριζόμαστε ότι η νίκη των πολιτών απέναντι σε ισχυρά οικονομικά κέντρα και τους τοπικούς συμμάχους τους, αποδεικνύει ότι «όταν οι πολίτες συμμετέχουν υπάρχει ελπίδα».

30/4/2010
ΘΗΒΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Δείτε ένα σχετικό άρθρο εδώ.

ΒΕΡΟΙΑ: ΦΡΟΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΤΟΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ!

Τα ακατάλληλα πορτοκάλια και λεμόνια, ήρθαν από την Βραζιλία. Ταξίδεψαν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, για την παράνομη χωματερή της Βέροιας, μέσα στην κοίτη του Αλιάκμονα. Ήταν πάνω από επτά φορτία, πάνω από είκοσι τόνους το καθένα. Η Οικολογική Ομάδα Βέροιας, κατέγραψε ακόμη μια φορά την αθλιότητα που επικρατεί στο Νομό Ημαθίας, σε σχέση με τα απορρίμματα. Κι ενώ κάποια φορτία ξεφορτώθηκαν στην εκεί χωματερή, μετά από λεκτικούς διαπληκτισμούς, τα υπόλοιπα φορτηγά, αποχώρησαν. Εκεί μετά από καταγγελία, έφτασε και το τμήμα περιβάλλοντος της Νομαρχίας Ημαθίας. Χωρίς να κατέβουν καν από το αυτοκίνητο, απλά είδαν και αποχώρησαν. Για τα περεταίρω δήθεν. Τα φορτηγά, έφτασαν στην απέναντι όχθη του Αλιάκμονα, σε άλλη παράνομη χωματερή της ΑΣΕΔΑΠΟ (απόσυρση φρούτων), όπου και ξεφόρτωσαν όλα. Τώρα, ειδοποιήθηκε η Αστυνομία, η οποία έφτασε άμεσα. Οδηγήθηκαν για ανάκριση δυο οδηγοί φορτηγών και ο χειριστής του σκαπτικού που έθαβε τα σάπια. Αργά το απόγευμα, αφέθηκαν ελεύθεροι, με εντολή εισαγγελέα.
Εν τω μεταξύ, άρχισαν να καταφθάνουν αγροτικά, τρακτέρ και φορτηγά, όπου φορτώνονταν πορτοκάλια και λεμόνια. Όλα αυτά, θα καταλήξουν από αύριο, κύρια σε λαϊκές του Νομού Ημαθίας. Αυτό, κατά δική τους δήλωση. Για ένα μεροκάματο, όπως χαρακτηριστικά είπαν.
Η πλήρης ασυδοσία στον Νομό Ημαθίας, συνεχίζεται από υπηρεσίες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πως μπορεί να έφτασαν από τη Βραζιλία και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, σάπια προϊόντα σε μια παράνομη χωματερή στη Βέροια; Ποιος έδωσε εντολή να γίνει αυτό και να γραφτεί επίσημα σε παραστατικά μεταφοράς; Με ποίου εντολή έφυγαν από την μια χωματερή και πήγαν σε μια άλλη; Τι αυτοψία είναι αυτή του τμήματος περιβάλλοντος, που δεν κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και δεν έψαξαν να βρούν που πήγαν τα φορτηγά; Πόσο ασφαλής μπορεί να νοιώθει ο καταναλωτής;
Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, δεδομένου ότι κανείς δεν θα απαντήσει ακόμη μια φορά. Θα συνεχίσει η αθλιότητα με ατιμώρητους τους κύρια υπεύθυνους.

Το παραπάνω κείμενο και οι εικόνες μας ήρθαν στο mail του blog από την Οικολογική Ομάδα Βέροιας και τα σχόλια περιττεύουν...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΟΡΟΥΣ ΠΑΡΝΩΝΑ ΚΑΙ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΜΟΥΣΤΟΥ

Ο Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγρότοπου Μουστού σε συνεργασία με τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Αγίου Ιωάννη και με την συνδρομή της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, ολοκλήρωσε ένα πολύ σημαντικό έργο ανάπλασης τοπίου για την ορεινή περιοχή του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας.
Η τοποθεσία του έργου βρίσκεται στα όρια των Τ.Δ. Πλατάνου - Αγίου Πέτρου - Αγίου Ιωάννη, στη θέση Λεπίδα. Εκεί βρίσκεται ο δεύτερος καταρράκτης της Λεπίδας, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο Πάρνωνας είναι ένα καταπληκτικό βουνό με πολλές κρυμμένες ομορφιές.
Οι παρεμβάσεις στοχεύουν στο να προσφέρουν στους επισκέπτες την ευκαιρία να απολαύσουν το φυσικό περιβάλλον της περιοχής βιώνοντας μέσα στο δασικό οικοσύστημα. Συγκεκριμένα περιλαμβάνουν:
• Δημιουργία σκαλοπατιών στην είσοδο του μονοπατιού.
• Κατασκευή ξύλινης γέφυρας για την ευκολότερη πρόσβαση των περιπατητών με τη χρήση υποστηλωμάτων.
• Κατασκευή ξύλινης τετράγωνης σχεδίας-παρατηρητηρίου παραπλεύρως του καταρράκτη.
Οι παραπάνω παρεμβάσεις αναδεικνύουν την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου και διευκολύνουν την πρόσβαση για όλους.
Το έργο χρηματοδοτήθηκε από τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Αγίου Ιωάννη, τον Φορέα Διαχείρισης μέσω του Ειδικού Ταμείου Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (ΕΤΕΡΠΣ) του Υ.Π.Ε.Κ.Α. και την συμβολή της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (Δ.Ε.Η.).
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε τον δικτυακό μας τόπο: www.fdparnonas.gr

Με εκτίμηση
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Φορέα Διαχείρισης
Όρους Πάρνωνα και Υγρότοπου Μουστού
Χατζηγιάννης Γεώργιος

Η φωτογραφία είναι από το δελτίο τύπου...

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Απροστάτευτες κινδυνεύουν να μείνουν από τις αρχές του 2010 οι προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας, καθώς λήγει το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, και μαζί με αυτό λήγουν και οι συμβάσεις των εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης των περιοχών αυτών. Παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις της Πολιτείας, δεν έχει γίνει έως σήμερα κανένα βήμα για την ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων, και αυτό πρακτικά θα έχει ως αποτέλεσμα να μπει λουκέτο στους φορείς. Παράλληλα, θα χαθεί και όλη η τεχνογνωσία που έχει αποκτηθεί από τους εργαζόμενους στην διαχείριση των περιοχών, αλλά και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, με συνέπεια, όλες οι προσπάθειες προστασίας των οικολογικά ευαίσθητων περιοχών της χώρας να πρέπει να αρχίσουν ξανά από το «μηδέν».
«Τα αποτελέσματα μίας τέτοιας εξέλιξης θα είναι καταστρεπτικά για τη λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης, αφού θα χαθεί η πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτηθεί μέχρι σήμερα από το προσωπικό των φορέων, θα πρέπει να δαπανηθούν άσκοπα νέοι οικονομικοί πόροι για την κατάρτιση και εκπαίδευση των νεοπροσληφθέντων, ενώ παράλληλα θα χαθούν τα θετικά αποτελέσματα των προσπαθειών των υπηρεσιών (π.χ. Διαχειριστική Αρχή ΕΠΠΕΡ, Τμήμα Φυσικού Περιβάλλοντος ΥΠΕΧΩΔΕ κ.α.) και των αγώνων των Δ.Σ. των Φορέων Διαχείρισης για την αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία των Φορέων», επισημαίνει ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών «Ελληνική Φύση», Βασίλης Κουρούτος.
Οι εργαζόμενοι ζητούν να δοθεί διέξοδος στο πρόβλημα της ανανέωσης των συμβάσεών τους. «Έχουμε επιχειρήσει πολλές φορές στη διάρκεια των τελευταίων μηνών να επισημάνουμε το πρόβλημα στις αρμόδιες υπηρεσίες και στελέχη του ΥΠΕΧΩΔΕ, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει ληφθεί καμία ουσιαστική απόφαση για το μέλλον των φορέων», επισημαίνει ο κ. Κουρούτος.
Παράλληλα, ζητούν να δοθεί λύση σε μια σειρά ακόμη προβλημάτων που συνδέονται με την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία των φορέων διαχείρισης όπως είναι:
- η στελέχωση των φορέων με ένα ελάχιστο αριθμό τακτικού ειδικού επιστημονικού προσωπικού
- η αδιάλειπτη χρηματοδότηση των φορέων διαχείρισης από τον κρατικό προϋπολογισμό
- η αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία τους
- η δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος και ειδικής διεύθυνσης Φυσικού Περιβάλλοντος.


Τηλέφωνα επικοινωνίας: Κουρούτος Βασίλης 6945373088,
Παπαδράγκα Λία 6974896714
------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είναι ευρέως γνωστό ότι η διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών της χώρας μας αντιμετωπίζει πολλά και σοβαρά προβλήματα τα οποία επιζητούν άμεση λύση για να μπορέσουν οι φορείς διαχείρισης τους να υλοποιήσουν αποτελεσματικά το έργο που τους έχει ανατεθεί.
Είναι λοιπόν απαραίτητος ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας νέας στρατηγικής για την αποτελεσματική λειτουργία των προστατευόμενων περιοχών, η οποία θα πρέπει να βασίζεται και να αξιοποιεί την υπάρχουσα εμπειρία από την ως τώρα λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης.
Είναι προφανές ότι η στρατηγική αυτή δεν θα πρέπει να βασίζεται στη σημερινή επικρατούσα άποψη ότι δηλαδή «για τους Φ.Δ. θα πρέπει να διατεθούν οι ελάχιστοι δυνατοί κρατικοί οικονομικοί πόροι και να λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό», διότι τότε απλώς θα μετατρέψουμε τους ΦΔ σε ένα διακοσμητικό στοιχείο των προστατευόμενων περιοχών με αρμοδιότητες όπως μη δεσμευτικές γνωμοδοτήσεις, έκδοση αδειών ξενάγησης και επιστημονικών ερευνών.
Είναι επίσης προφανές ότι αν θέσουμε ως προϋπόθεση και απαράβατο όρο, η στρατηγική μας και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης να βασίζονται στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, τότε σίγουρα οι περισσότερες προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας θα παραμείνουν ή θα μετατραπούν σε απροστάτευτες.
Αντίθετα αν θέσουμε ως στόχους την αξιοποίηση της υπάρχουσας εμπειρίας από την ως τώρα λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης, την εξασφάλιση επαρκούς και συνεχούς χρηματοδότησης τους και την τροποποίηση/ βελτίωση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, τότε υπάρχει ελπίδα και προοπτική οι προστατευόμενες περιοχές να εκπληρώσουν τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν.
Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι τα θεμελιώδη στοιχεία της στρατηγικής για την αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία των ΦΔ της χώρας μας Θα πρέπει να είναι:
1. Ανθρώπινο δυναμικό
Προφανώς, για την αποτελεσματική λειτουργία των ΦΔ, όπως άλλωστε και κάθε άλλης υπηρεσίας, είναι αναγκαία η στελέχωσή τους από έμπειρο και ειδικευμένο προσωπικό. Τα στελέχη αυτά, πέρα από την υλοποίηση του έργου που έχουν αναλάβει, θα μπορέσουν να εκπαιδεύσουν και να καταρτίσουν το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό και να μεταφέρουν την εμπειρία τους όχι μόνο στα νέα στελέχη των ΦΔ αλλά και σε οποιονδήποτε φορέα (π.χ. μελετητικά γραφεία) που έχει αναλάβει την εκπόνηση κάποιου έργου σχετικού με τις προστατευόμενες περιοχές.
Σήμερα, μετά από υπερπροσπάθεια πολλών ΔΣ Φορέων Διαχείρισης, οι περισσότεροι Φορείς έχουν στελεχωθεί με προσωπικό που με τη πάροδο του χρόνου έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στη διαχείριση όχι μόνο της περιοχής ευθύνης τους αλλά γενικότερα στην αποτελεσματική διαχείριση προστατευομένων περιοχών.
Θεωρούμε λοιπόν, ότι θα πρέπει να εξασφαλισθεί η ανανέωση/ παράταση των συμβάσεων των εργαζομένων στους ΦΔ κατά τη νέα προγραμματική περίοδο, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία των Φορέων αλλά και να μη χαθεί η πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτηθεί μέχρι σήμερα.
Προφανώς, θα πρέπει μεσοπρόθεσμα να εξασφαλιστεί η στελέχωση των Φορέων Διαχείρισης με μόνιμο προσωπικό.
2. Χρηματοδότηση φορέων
Θεωρούμε ότι είναι λαθεμένη η παραδοχή που εκφράζεται από διάφορες πλευρές ότι η εκτέλεση των εργασιών και η παροχή των υπηρεσιών που απαιτούνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων των ΦΔ δε δημιουργούν έσοδα αλλά μόνο έξοδα, τα οποία μάλιστα βαρύνουν τις δημόσιες δαπάνες.
Σύμφωνα με τη διεθνή και ευρωπαϊκή εμπειρία, οι Φορείς Διαχείρισης μπορούν να δημιουργήσουν έσοδα από πολλές πηγές, τα οποία θα μπορούν να συμπληρώνουν την απαραίτητη συνεχή και συνεπή χρηματοδότησή των Φορέων από εθνικούς πόρους.
Βέβαια, προϋπόθεση της δημιουργίας αυτών των επιπρόσθετων εσόδων είναι η εξασφάλιση της κάλυψης των πάγιων εξόδων λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης (δαπάνες προσωπικού, φύλαξης, ενημέρωσης, στέγασης κ.λπ.) σε συνεχή και σταθερή βάση από τον Τακτικό Προϋπολογισμό.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις θα πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσουν ότι το περιβάλλον και ειδικότερα η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος των προστατευόμενων περιοχών της χώρας μας, είναι ένας θησαυρός που θα πρέπει να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο και θα πρέπει να εντάξουν τη διατήρησή του στις ετήσιες οικονομικές υποχρεώσεις και πάγιες ανάγκες της χώρας μας.
3. Θεσμικό πλαίσιο
Είναι κοινή διαπίστωση ότι απομένουν πολλά θέματα προς επίλυση, προκειμένου να λειτουργήσει αποτελεσματικά το ελληνικό μοντέλο διαχείρισης και προστασίας των προστατευόμενων περιοχών, παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι είναι αδύνατον να λειτουργήσουν οι Προστατευόμενες Περιοχές και να υλοποιήσουν τους σκοπούς κήρυξης τους, με τον κατακερματισμό των αρμοδιοτήτων που διέπει σήμερα τη λειτουργία τους.
Είναι τουλάχιστον αστείο να θεωρούμε ότι η αποτελεσματική διαχείριση μιας Προστατευόμενης Περιοχής μπορεί να υλοποιηθεί από το πλήθος των κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών που σήμερα εμπλέκονται στη λειτουργία τους.
Είναι ουτοπία να εξετάζουμε την πιθανότητα ο ρόλος των Φορέων Διαχείρισης να περιορίζεται μόνο στην παροχή μη δεσμευτικών γνωμοδοτήσεων, στην έκδοση αδειών ξενάγησης, στη χορήγηση αδειών επιστημονικής έρευνας και τη δημιουργία και λειτουργία υποδομών ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού.
Η αποτελεσματική λειτουργία των Προστατευόμενων Περιοχών δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, αν στους Φορείς δεν δοθεί όχι μόνο η αποκλειστική αρμοδιότητα συντονισμού και υλοποίησης όλων όσων αναφέρονται ως αποκλειστικές η δυνητικές αρμοδιότητες στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο αλλά και άλλες βασικές αρμοδιότητες, όπως της φύλαξης, που σήμερα είναι ένα μεγάλο αγκάθι στην επίτευξη των στόχων τους.
Πιστεύουμε λοιπόν, ότι θα πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί επιτέλους Υπουργείο Περιβάλλοντος και να ξεκινήσει η απαραίτητη εφαρμογή/ αναμόρφωση/ συμπλήρωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν θέματα όπως:
I. Έλλειψη ουσιαστικών και καθορισμένων αρμοδιοτήτων στους Φορείς και ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων σε πολλές υπηρεσίες.
II. Αναμόρφωση θεσμικού πλαισίου εποπτείας και φύλαξης των Προστατευόμενων Περιοχών.
III. Δημιουργία/ αναβάθμιση κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών στελεχωμένων με ικανό αριθμό έμπειρου και ειδικευμένου προσωπικού σε θέματα διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται οριζόντια τα κοινά προβλήματα των Φορέων αλλά και να παρέχονται συμβουλές και οδηγίες σε θέματα που απασχολούν τους Φορείς (π.χ. νομικά, οικονομικά, προκηρύξεις χρηματοδοτικών προγραμμάτων, συγκέντρωση και διάχυση πληροφορίας, διαμόρφωση κοινών πρωτοκόλλων monitoring, προδιαγραφών διαχειριστικών σχεδίων κ.λπ.).
IV. Εφαρμογή και εξειδίκευση της υπάρχουσας νομοθεσίας σχετικά με αντισταθμιστικά μέτρα και αποζημιώσεις της τοπικής κοινωνίας, όταν θίγονται οι περιουσίες και τα εισοδήματά τους από την εφαρμογή των διαχειριστικών μέτρων.
V. Επίσπευση των διαδικασιών έκδοσης των απαραίτητων νομοθετημάτων (Π.Δ. χαρακτηρισμού τους, ορισμός Δ.Σ. Φορέων Διαχείρισης κ.λπ.) στις Προστατευόμενες Περιοχές, όπου δεν έχουν εκδοθεί ακόμα, έτσι ώστε να μπορούν να υλοποιήσουν αποτελεσματικά το έργο και τους στόχους τους. Ανανέωση Μελών Δ.Σ. Φορέων Διαχείρισης που η θητεία τους έχει λήξει από τις αρχές του 2009.
VI. Εφαρμογή των Κανονισμών Λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης (π.χ. Προσωπικού και Υπηρεσιών) έτσι ώστε να υπάρχουν καθορισμένες αρμοδιότητες και αποτελεσματική οργανωτική και διοικητική δομή στον τρόπο λειτουργίας των Φορέων.
4. Στελέχωση Φορέων με Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό
Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στελέχωσης των Φορέων με Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό σύμφωνα με τα σχετικά άρθρα του νόμου περί προσλήψεων στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΑΣΕΠ), έτσι ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα στελέχωσης των Φορέων από έμπειρο και ειδικευμένο προσωπικό και όχι μόνο από εποχικό προσωπικό όπως γίνεται σήμερα με το άρθρο 21 του Ν. 2190/1994.
5. Συνεργασία με άλλες υπηρεσίες στη φύλαξη
Θα πρέπει να εξετασθεί και να επιλυθεί το πρόβλημα συνεργασίας και συντονισμού των ΦΔ με τις αρμόδιες υπηρεσίες για την αποτελεσματική εποπτεία και φύλαξη των ΠΠ έως ότου γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο.
6. Εθνικό Σύστημα Παρακολούθησης
Είναι αναγκαία η άμεση διαμόρφωση κοινών πρωτοκόλλων επιστημονικής παρακολούθησης (monitoring) των περιβαλλοντικών παραμέτρων των Προστατευόμενων Περιοχών και της εφαρμογής των Διαχειριστικών Σχεδίων.
7. Προδιαγραφές Σχεδίων Διαχείρισης
Κρίνεται απαραίτητη η διαμόρφωση προδιαγραφών εκπόνησης ουσιαστικών Σχεδίων Διαχείρισης καθώς και πρωτοκόλλων παρακολούθησης της εφαρμογής τους.
8. Προγράμματα Κατάρτισης και Επιμόρφωσης
Είναι αναγκαία η εφαρμογή προγραμμάτων κατάρτισης, επιμόρφωσης των στελεχών των Φορέων σε θέματα λειτουργίας και διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, όπως, επιστημονική παρακολούθηση (monitoring) περιβαλλοντικών παραμέτρων και διαχειριστικών μέτρων, φύλαξη, αυτοχρηματοδότηση, ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα χρηματοδότησης, προδιαγραφές διαχειριστικών σχεδίων, αδειοδοτήσεις, εναλλακτικός τουρισμός κ.λπ.

Όλο το παραπάνω κείμενο το λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από τον ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ. Η εικόνα είναι από εδώ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ!

Στις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού τολμάμε να ανοίξουμε το πιο καυτό, ίσως, θέμα της εποχής: το θέμα των νερών, της ενέργειας, της προστασίας των ποταμών γενικά, αλλά και του Αχελώου ειδικά... Ζητήματα παγκόσμια που στην Ελλάδα - στη Θεσσαλία και στα Τρίκαλα, ιδιαίτερα - έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Δεν είναι μόνο το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης νερών για άρδευση και ύδρευση, είναι και το θέμα της μόλυνσης των υδατικών αποθεμάτων, είναι το πρόβλημα της ποιότητας του πόσιμου νερού και, κυρίως, η καταστροφή και η μόλυνση των ποταμών μαζί με τη δραματική πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στην εποχή, όμως, της κλιματικής αλλαγής πρέπει με την ίδια ένταση να δούμε όχι μόνο πόση ενέργεια και πως την καταναλώνουμε, αλλά και πως την παράγουμε.

Στη σημερινή κατάσταση δεν φτάσαμε από την κακή μας την τύχη. Ευθύνη έχουν οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Η εμπέδωση μιας αντίληψης τόσο στους χρήστες όσο και στους αρμόδιους φορείς ότι το νερό είναι ένας αστείρευτος πόρος, η ανεξέλεγκτη εξάπλωση των γεωτρήσεων, η εγκληματική μόλυνση των ποταμών από τα φυτοφάρμακα, τις βιομηχανικές και αστικές χρήσεις, ταυτόχρονα με την παντελή απουσία πολιτικών ουσιαστικής διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων, συνέβαλαν στο να φτάσουμε στη σημερινή δραματική κατάσταση στην Ελλάδα και στη Θεσσαλία ειδικότερα.

Το επιχειρούμενο (διαρκώς) έγκλημα της εκτροπής του Αχελώου, παρά τις τέσσερις αρνητικές αποφάσεις του ΣτΕ στην πορεία των χρόνων και σε αναμονή της απόφασης από ΔΕΚ, παρά τις απανωτές κοινοτικές οδηγίες, παρά την απόλυτη και κατηγορηματική άρνηση της Κομισιόν να χρηματοδοτήσει αυτό το ανοσιούργημα, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της μεταπολεμικής ''ανάπτυξης'' με ''ποσοτικά'' μονάχα κριτήρια, σε βάρος πάντα του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας, σε βάρος, εν τέλει, της ίδιας μας της ζωής ...

... Και ο Αχελώος; Ο μεγαλύτερος σε μήκος φυσικός υδάτινος δρόμος της ελληνικής επικράτειας; Η πλούσια πανίδα και χλωρίδα του; Από τα μοναδικά παγκοσμίως το Δέλτα του! Τι θα απογίνει; 600 εκατ. κυβικά το χρόνο - λένε - θα εκτραπούν μονάχα. Αντί για 1,5 δισ. που ήταν αρχικά. Πρέπει λοιπόν να είμαστε και ευχαριστημένοι που μας κάνουν και έκπτωση! Και η Θεσσαλία; Τον έχει όντως ανάγκη το ... μυθικό θεό της αρχαιότητας; Ποιοι αλήθεια ευθύνονται για τις χιλιάδες παράνομες γεωτρήσεις στον κάμπο; Για την αποξήρανση του εξαιρετικού κάλλους υγροβιότοπου της Κάρλας; Για την κατασπατάληση των πλούσιων υδατικών αποθεμάτων της θεσσαλικής γης; Για τη φοβερή ρύπανση από λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αστικά και βιομηχανικά απόβλητα του Πηνειού;

Και τώρα; Υπάρχει τρόπος να σωθεί η κατάσταση; Σίγουρα ναι. Αρκεί να θεσπιστεί επειγόντως υπουργείο (ναι, υπουργείο!) - αμιγώς - Περιβάλλοντος και Υδατικής Πολιτικής, γιατί όπως λέει και ο ποιητής, ''το μέλλον έχει πολλή ξηρασία''. Υπάρχουν τρόποι ήπιας μορφής για την εξασφάλιση υδατικών πόρων για τον κάμπο. Όπως είναι η άμεση καταγραφή και κατάργηση όλων των παράνομων γεωτρήσεων, η κατασκευή πολλών μικρών ταμιευτήρων στα γύρω ορεινά, ο τεχνητός εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων, ο δραστικός περιορισμός των εξαιρετικά υδροβόρων καλλιεργειών όπως το μπαμπάκι, που, έτσι κι αλλιώς, είναι βέβαιο ότι, έστω και περιορισμένα τώρα, δεν θα επιδοτούνται στο διηνεκές. Ακόμη, η εφαρμογή μεθόδων άρδευσης υψηλής απόδοσης που εξασφαλίζουν ταυτόχρονα σημαντική εξοικονόμηση νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, όπως τα στάγδην συστήματα, η χρησιμοποίηση αστικών λυμάτων έπειτα από επεξεργασία κ.ο.κ. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν πολλές. Που δεν χωρούν όμως σε αγύριστα (υπουργικά) κεφάλια. Εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο διαχείρισης των νερών δεν μας φτάνουν ούτε 10 Αχελώοι.

Η εμμονή στις κατασκευαστικές λύσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξανόμενες ανάγκες σε νερό είναι ένας πλασματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί «στα γρήγορα» η κρίση του νερού. Πιο ασφαλής λύση μακροπρόθεσμα είναι η δέσμευση για υγιή ποτάμια και υγρότοπους, ως πρώτο βήμα για τη διατήρηση του νερού, η οποία μπορεί να συμπληρώνεται από άλλες μεθόδους, όσο το δυνατό πιο βιώσιμες, και μόνο όταν αυτές είναι απολύτως απαραίτητες.

Η σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων λειψυδρίας έχει ξεπεράσει τις παρωχημένες εμμονές στα μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά έργα, όπως οι εκτροπές των ποταμών. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα τονίζει συνεχώς την ανάγκη για ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και κατεπείγουσα προστασία των φυσικών διαδρομών του νερού. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε «κολλήσει» στη σκανδαλώδη πλέον εκτροπή του Αχελώου, που όχι απλώς δε θα λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα προκαλέσει σειρά από σοβαρές επιπτώσεις και θα κοστίσει τεράστια ποσά στον κρατικό προϋπολογισμό, (500 εκ. ευρώ μέχρι τώρα και άλλα 300 εκ. ευρώ για να ολοκληρωθεί), καταδικάζοντας τους Θεσσαλούς αγρότες σε αφανισμό και τον κάμπο σε ερημοποίηση. Οι αγρότες είναι το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα αυτού του «φαραωνικού» έργου και όσοι επιμένουν σε αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη.

Την ίδια στιγμή, στη Μεσοχώρα ολοκληρώνεται ακόμα ένα έγκλημα, ένα μεγάλο φράγμα που η τεχνητή του λίμνη θα εξαφανίσει χωριά όπως η Μεσοχώρα, το Αρματωλικό και άλλους παραποτάμιους οικισμούς της περιοχής. Θα αφανίσει τον πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά μιας ολόκληρης περιοχής. Η πολιτεία, αδυνατώντας για δεκαετίες να πείσει την τοπική κοινωνία και του Μεσοχωρίτες για την αναγκαιότητα των έργων, καταφεύγει για ακόμη μια φορά σε αναγκαστικούς νόμους – 3734/2009 – που όχι μόνο παραδίδουν το χωριό στα συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα παραβιάζουν κατάφωρα το νομικό μας πολιτισμό μαζί με κάθε αίσθηση περί δικαίου και δημοκρατίας. Πολιτιστικά μνημεία ιδιαίτερης σημασίας, όπως το Βυζαντινό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μυρόφυλλο, γέφυρες και παλιοί οικισμοί θα χαθούν για πάντα κάτω από το νερό και θα θυσιαστούν στο βωμό μια αβέβαιης «ανάπτυξης» και των συμφερόντων, αν ολοκληρωθεί και το φράγμα της Συκιάς.

Αν τα τεράστια ποσά που σκανδαλωδώς δαπανούνται για τα έργα της εκτροπής, επενδύονταν σε μικρότερα και συμβατά με το περιβάλλον και τον άνθρωπο έργα, το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Θεσσαλία θα είχε προ πολλού αντιμετωπιστεί. Ταυτόχρονα, δεν θα είχαμε αυτές τις μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Όχι στον αφανισμό της Μεσοχώρας

Η υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι υπόθεση όλων μας. Η προστασία των ποταμών μας και η εξασφάλιση για ολόκληρο τον πληθυσμό δωρεάν ποιοτικού πόσιμου νερού, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και βασική υποχρέωση της πολιτείας. Η παραγωγή ενέργειας από μεγάλα φράγματα – πάνω από 15 μ. ύψος – δεν μπορεί να θεωρείται ΑΠΕ γιατί οι βλάβες που προκαλούν στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, είναι τόσο μεγάλες και ανεπανόρθωτες σε βαθμό που καμία επιστημονική μέθοδος δεν μπορεί να τις αποτιμήσει.

Η υπερβολική προβολή, τελευταία, του ενεργειακού χαρακτήρα του έργου δεν είναι παρά μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί ο έντεχνα καλλιεργούμενος μύθος της έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για το ιδεολογικό υπόβαθρο της ίδιας πολιτικής που προσπάθησε, ταυτόχρονα, να φέρει το λιθάνθρακα, που επεκτείνει, αντί να “συμμαζεύει” τις μονάδες λιγνίτη, που επιχειρεί να δημιουργήσει νέα ενεργειακά κέντρα φυσικού αερίου (αντί να αξιοποιεί το φυσικό αέριο στην τελική κατανάλωση). Και όλα αυτά γιατί; Για να έχει έδαφος ο “ανταγωνισμός” των οικονομικών μεγαθηρίων, στο νέο περιβάλλον της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας.

Σήμερα, όμως, χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα συνειδητοποιούν, μέσα από την εμπειρία και τους αγώνες τους για τα ζητήματα της ενέργειας, ότι αυτή η επιλογή δεν είναι μονόδρομος. Ούτε η συνεχής αύξηση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, ούτε οι τρόποι παραγωγής της (ορυκτά καύσιμα, μεγάλα φράγματα, για παράδειγμα) είναι δεδομένα. Υπάρχουν εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα και καταναλωτικά πρότυπα που μπορούν να υπηρετήσουν λογικές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης. Υπάρχει η εξοικονόμηση ενέργειας και η βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας. Υπάρχουν οι τεχνικές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λείπει, όμως, η πολιτική βούληση, την ίδια ώρα που περισσεύει η έγνοια για το κέρδος.

Το παραπάνω κείμενο είναι ανακοίνωση του συλλόγου "ΑΧΕΛΩΟΥ ΡΟΥΣ". Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου, δείτε εδώ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΛΑ!

Αποστάσεις από τον Δήμο Ελευσίνας και τη Νομαρχία Δυτικής Αττικής παίρνει η Επιτροπή Αγώνα κατά των επεκτάσεων της ΠΕΤΡΟΛΑ, μετά την αρνητική απόρριψή της σχετικής προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η επιτροπή κατονομάζει Δήμο και Νομαρχία ως συνυπεύθυνους για την εξέλιξη αυτή και καλεί τον κόσμο της Ελευσίνας σε δυναμικές κινητοποιήσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της ανακοίνωσης της Επιτροπής Αγώνα.

Με πρωτοφανείς διαδικασίες εξπρές - και σύμφωνα με πληροφορίες που "διέρρευσαν" τα ίδια τα ΕΛΠΕ στον Τύπο- η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε διάσκεψη «κεκλεισμένων των θυρών», απέρριψε με πλειοψηφία 15-10 τις προσφυγές των τεσσάρων δήμων (Ελευσίνας, Μάνδρας, Μαγούλας, Νέας Περάμου) ενάντια στις επεκτάσεις της Πετρόλα (ΕΛΠΕ), δίνοντας το πράσινο φως στα ΕΛΠΕ για την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Η απόφαση αυτή, ανεξάρτητα από το σκεπτικό της, το οποίο σύντομα θα γνωρίσουμε όταν εκδοθεί:

- Επιτρέπει στην ΠΕΤΡΟΛΑ την εκπομπή 1,5 εκατ. κυβικών μέτρων την ώρα απαερίων στον ουρανό του Θριάσιου.
- Επιτρέπει τον διπλασιασμό των εκπομπών Πτητικών Υδρογονανθράκων του διυλιστηρίου και την σοβαρή αύξηση του παραγόμενου όζοντος , του κύριου ρύπου που πλήττει το Θριάσιο αλλά και το Λεκανοπέδιο ολόκληρο.
- Επιτρέπει την αύξηση κατά 350% των εκπομπών του Διοξειδίου του Άνθρακος από το Διυλιστήριο που θα ανέλθει στους 950.000 τόνους ετησίως.
- Επιτρέπει την γιγάντωση και εδαφική επέκταση του ρυπογόνου διυλιστηρίου σε απόσταση αναπνοής από την αποθήκη πυρομαχικών της ΠΥΡΚΑΛ!
- Επιτρέπει την περαιτέρω υφαλμύρωση και ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα κ.α
- Επιτρέπει την συνέχιση της ρυπογόνου λειτουργίας του διυλιστηρίου με τις συνεχείς διαρροές.
- Επιτρέπει την διαρκή επεκτασιμότητα του διυλιστηρίου.

Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα βαφτίζει «πράσινη» την επένδυση στο βρώμικο πετρέλαιο γυρνώντας την Ελευσίνα πίσω στην δεκαετία του ’60, με τις ευλογίες της Κυβέρνησης και την βούλα του ΣτΕ !

Για άλλη μια φορά οι πολίτες του Θριασίου και ιδιαίτερα οι νέες γενιές θα πληρώσουν βαρύτατο περιβαλλοντικό τίμημα, χωρίς να ξέρουν σε ποιους να καταλογίσουν τις ευθύνες.

Για την αρνητική αυτή έκβαση η Επιτροπή Αγώνα οφείλει να κατονομάσει τους υπευθύνους.

Υπεύθυνη είναι πρωτίστως η σημερινή Κυβέρνηση που πρόθυμα σχεδίασε και υλοποίησε, μέσω των αρμόδιων υπουργείων, μια καταστροφική για το περιβάλλον και επικερδή για το μεγάλο κεφάλαιο πολιτική• που χορήγησε όλες τις άδειες και υποχρέωσε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό να βαφτίσει το κρέας, ψάρι. Την ρύπανση, φροντίδα για το περιβάλλον!

Συνυπεύθυνες είναι και όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις που με μια σειρά από παλαιότερες πράξεις υπουργών άνοιξαν το δρόμο για τις εν λόγω επεκτάσεις, που παίζοντας κρυφτούλι πίσω από τις λέξεις «εκσυγχρονισμός» και «επέκταση» διευκόλυναν άλλο ένα περιβαλλοντικό σκάνδαλο στο Θριάσιο !

Στον αγώνα όμως κατά της Πετρόλα δεν είχαμε να αντιπαλέψουμε μόνο τους περιβαλλοντοκτόνους νόμους και την πολιτική των κυβερνήσεων, αλλά και μια σειρά από μικρά και μεγάλα συμφέροντα και πολιτικά παιχνίδια μέσα στην ίδια την τοπική κοινωνία. Είχαμε να αντιπαλέψουμε τους τοπικούς άρχοντες που ενώ διατείνονταν ότι θα αναδειχθούν σε εμβληματικές μορφές του αγώνα, με συστηματικό τρόπο άρχισαν να σπέρνουν αμφιβολίες για τις συνέπειες της συγκεκριμένης επένδυσης και ηττοπάθεια όσον αφορά την έκβαση του αγώνα.

Συγκεκριμένα:

Υπεύθυνη είναι η Νομαρχία Δυτ. Αττικής που έσπασε όλα τα πανελλήνια ρεκόρ αδειοδότησης για την γιγάντωση του διυλιστηρίου με την άδεια που εξέδωσε στις 4/8/08. Υπεύθυνος είναι ο Νομάρχης Αριστείδης Αρκουδάρης που αρνήθηκε δύο φορές να θέσει στο νομαρχιακό συμβούλιο το ζήτημα ενώ προπηλάκισε ο ίδιος και οι νομαρχιακοί σύμβουλοί του τα μέλη της Επιτροπής που ενημέρωναν τους πολίτες για τις μεθοδεύσεις του. Η απόφαση του ΣτΕ – στο οποίο προσέφυγε προσχηματικά - του λύνει τα χέρια για να εκδώσει τώρα και τις άδειες οικοδόμησης των μονάδων. Η επίκληση της προσφυγής ως άλλοθι και η διαφήμιση των υποτιθέμενων αγώνων του για το περιβάλλον μόνο ως θράσος μπορεί να εκληφθεί! (τραγική ειρωνεία: στα πρόσφατα φυλλάδια απολογισμού του έργου της Νομαρχίας χρησιμοποιείται φωτογραφικό υλικό που απεικονίζει μέλη της Επιτροπής με πανό στο οποίο αναγράφεται το αίτημα των πολιτών να μην εκδώσει άλλες άδειες για την Πετρόλα).

Υπεύθυνη είναι η Δημοτική Αρχή Ελευσίνας με προεξάρχοντα τον Δήμαρχο Ελευσίνας κ. Γεώργιο Αμπατζόγλου, ο οποίος δεν υλοποίησε τις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, που μολονότι είχε δεσμευτεί δημόσια ότι θα προσβάλει οποιαδήποτε διοικητική πράξη δεν το έπραξε στην περίπτωση της άδειας που εξέδωσαν οι υπηρεσίες της Νομαρχίας, αλλά, απεναντίας, κάλυψε τον Νομάρχη και κατήγγειλε την Επιτροπή. Υπεύθυνος είναι ο Δήμαρχος Ελευσίνας, που δεν προχώρησε, ως όφειλε, στην πολεοδόμηση του χώρου του διυλιστηρίου, που δεν πρότεινε καμία κινητοποίηση, που συμμετείχε μόνο μετά από πίεσεις στις κινητοποιήσεις που πρότεινε η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ, που δεν ενημέρωσε επαρκώς τους κατοίκους και που κατέστησε τα ΕΛΠΕ «μέγα χορηγό» και ευεργέτη του Δήμου, ανοίγοντας τον δρόμο στην επιβολή των ΕΛΠΕ στην πόλη!
Υπεύθυνοι είναι και οι λοιποί εμπλεκόμενοι Δήμοι, όσοι δεχόμενοι χορηγίες και μη ενημερώνοντας τον λαό του Θριασίου, όχι μόνο αποδυνάμωσαν τον αγώνα, αλλά βοήθησαν την προπαγάνδα των ΕΛΠΕ να ριζώσει.

Υπεύθυνοι είναι όσοι δεν αγωνίστηκαν, όσοι επέτρεψαν τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, όσοι δέχτηκαν τον εκμαυλισμό για εφήμερα κέρδη, όσοι υπηρέτησαν, διευκόλυναν και αναμετέδωσαν την προπαγάνδα των ΕΛΠΕ, όσοι με περισσή θρασύτητα χωρίς να πράττουν απολύτως τίποτα, προτίμησαν να καταγγέλλουν όλους τους άλλους αντί να δώσουν μαζί με όλους τους άλλους αυτή τη μάχη από την οποία δεν έπρεπε να λείψει κανείς!

Η επέκταση της Πετρόλα έχει ήδη γίνει μέσα στις συνειδήσεις των κατοίκων του Θριασίου πολύ πριν την απόφαση του ΣτΕ. Τα ΕΛΠΕ, με μια πρωτοφανή σε μέγεθος τηλεοπτική καμπάνια, με πολυτελή διαφημιστικά φυλλάδια, με καθημερινό καταιγισμό καταχωρήσεων στον τύπο, με τηλεφωνήματα και συνεχείς οχλήσεις στα σπίτια των κατοίκων, με χορηγίες, δώρα και υποσχέσεις σε φοιτητές, ηλικιωμένους, πολύτεκνους, τοπικούς και αθλητικούς συλλόγους, πολιτιστικές εκδηλώσεις, σχολικά πρωταθλήματα, με φιέστες και δεντροφυτεύσεις εξαγόρασαν , απονέκρωσαν συνειδήσεις, φίμωσαν στόματα.
Τα μέλη της Επιτροπής προσπάθησαν να σηκώσουν στους ώμους τους τον τιτάνιο αυτό αγώνα, να ενημερώσουν για τις ολέθριες επερχόμενες συνέπειες, να κινητοποιήσουν τους πολίτες, να πιέσουν τους άρχοντες να εγκαταλείψουν την απραγία τους , να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Και όλα αυτά με δυσκολίες, πισωγυρίσματα αλλά και με υπερβάσεις. Τα τεκμήρια της δράσης της είναι η απολογία της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ στις επερχόμενες γενιές.
Ο αγώνας άνισος : Η Επιτροπή Αγώνα προσπάθησε αλλά δεν στάθηκε ικανή να ανακόψει την ορμή των ΕΛΠΕ.

Ίσως γιατί καθυστέρησε να κοινοποιήσει τα περιβαλλοντικά προβλήματα του Θριασίου έξω από τα τοπικά όρια και να συνδεθεί με τα υπόλοιπα περιβαλλοντικά κινήματα πόλης, που με μεγάλη ταχύτητα πολλαπλασιάζονταν σε όλη την Ελλάδα.
Ισως γιατί, όσον αφορά την μαζικότητά της, ταλανίστηκε από τις πράξεις και τις παλινωδίες των τοπικών αρχόντων.

Με την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ ολοκληρώνεται ένας κύκλος αγώνων, δράσεων και πρωτοβουλιών που άνοιξε με την ίδρυσή της, σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου δύο χρόνια πριν, η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ, παρουσία δεκάδων πολιτών, τότε που «σύσσωμη» η δημοτική αρχή, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, κήρυξε “ανένδοτο” αγώνα ενάντια στις επεκτάσεις της Πετρόλα. Δυστυχώς, η εξέλιξη απέδειξε ότι οι μεγαλόσχημες διακηρύξεις δεν αποτελούν εγγύηση για την πραγματικές προθέσεις αυτών που τις εκφέρουν.

Καλούμε τους πολίτες να αναλάβουν δράση, να συσπειρωθούν και να αγωνιστούν, λόγω και έργω, ενάντια σε όσους απειλούν το περιβάλλον, την υγεία, τις περιουσίες και το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.

Καλούμε τους πολίτες να ξεκινήσουν ένα νέο γύρο αγώνων για να συσταθεί, σε ολόκληρο το ΘΡΙΑΣΙΟ, μια ανοιχτή συλλογική μορφή δράσης, που έχοντας διδαχθεί από τα λάθη και τις ελλείψεις του παρελθόντος, θα καταφέρει να οδηγήσει σε νικηφόρα έκβαση την μάχη του Θριασίου ενάντια σε όσους του επιφυλάσσουν ένα ζοφερό μέλλον.

Ο αγώνας δεν τελειώνει εδώ!
Η σωτηρία του πολύπαθου Θριασίου επαφίεται στην αγωνιστικότητα των κατοίκων του.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Η παραπάνω είδηση είναι από το tvxs.gr. Ο δικός μας σχολιασμός περιττεύει και αναδημοσιεύουμε το κείμενο για περαιτέρω σκέψη...

Υ.Γ. Επίσης θα θέλαμε να ακουστούν και οι απόψεις των υπόλοιπων εμπλεκόμενων φορέων στο θέμα αυτό, γι' αυτό περιμένουμε απόψεις και κείμενα στο mail του ιστολογίου μας (peri_perivallontos@yahoo.gr).
Υ.Γ.2.Η εικόνα της ανάρτησης είναι από το ιστολόγιο των εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια. Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε καλύτερα τον χάρτη σχετικά με την επέκταση των διυλιστηρίων της ΠΕΤΡΟΛΑ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ!

ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ Ν.11
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ Α.ΤΡΙΤΣΗΣ

Επειδή το 1.400.000 που ήδη εκταμιεύτηκε , θα έχει τους ίδιους διαχειριστές που είχε τα τελευταία 20 χρόνια ………
Επειδή ξέρουμε ιστορία ………….
επειδή δεν έχουμε αμνησία ………………… και επειδή δεν έχουμε άλλα να πληρώσουμε ,

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
Το πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθησίας να αποδοθεί στους κατοίκους
• με δημόσια
• ενιαία και
• ανεμπόδιστη χρήση

Να μην επιτραπούν εμπορικές χρήσεις στον χώρο του Πάρκου
• Να απομακρυνθούν άμεσα οι ήδη υπάρχουσες εμπορικές χρήσεις και να αποδοθούν τα νόμιμα παραστατικά καταβολής και είσπραξης - όλων των ποσών από τις χρήσεις που ήδη έχουν γίνει έως σήμερα
• Να σεβαστούν οι φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης που έχουν την ευθύνη λειτουργίας του πάρκου ,το ευαίσθητο οικοσύστημα που έχει διαμορφωθεί στο δάσος .

Να έχει αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση

Να προσληφθεί μόνιμο και έκτακτο προσωπικό για την φροντίδα και συντήρηση του πάρκου .

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Να σταματήσουν οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης να χρησιμοποιούν το πάρκο για τα δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα.
• Να πέσουν τα συρματοπλέγματα από όλους τους καταπατημένους χώρους του πάρκου .
• Να παραδοθούν τα τιμολόγια για κάθε ένα ευρώ από τα 1.400.000 από αυτά που ήδη παρέλαβαν και αρχίζουν να εκταμιεύουν οι διαχειριστές και η τοπική αυτοδιοίκηση του Πάρκου.
• Να τηρηθεί η νομοθεσία και να γίνονται οι εργολαβίες συντήρησης και ανακαίνισης με βάση την ισχύουσα νομοθεσία .
ΚΑΛΟΥΜΕ :
Τους δήμους :
να πάρουν ξεκάθαρη θέση με δημόσιες ανακοινώσεις τους για τις προθέσεις και τις κατευθύνσεις τους σε σχέση με
• Την εμπορευματοποίηση του Πάρκου
• Τις καταπατήσεις
• Την οικονομική διαχείριση
Τους κατοίκους :
• Στην συμμετοχή ΣΤΙΣ ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
• Στις δράσεις και τις κινητοποιήσεις της επιτροπής στον χώρο του Πάρκου
• Στην υποστήριξη του αγώνα με συγκέντρωση υπογραφών και ενημέρωση κατοίκων


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ Α.ΤΡΙΤΣΗΣ

• Σχεδόν ξεχάσαμε πια , ότι το Πάρκο μας ,ξεκινούσε πίσω από τον λόφο Π.Ηλία και έφτανε έως κάτω από τις γραμμές των Αναργύρων και όλα αυτά ανήκαν στο Δημόσιο κτήμα των 1.836 στρεμμάτων (έτος :1836).
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι το Ελληνικό δημόσιο μετά από δραματικές διαπραγματεύσεις με τους κληρονόμους του Όθωνα , ήρθε σε συμφωνία το και τους κατέβαλε το ποσό των 4.500.000 δρχ (σε δόσεις ), ως αποζημίωση για τις «επενδύσεις σε κτίρια και εγκαταστάσεις» που είχαν κάνει και για να μην εγείρουν αξιώσεις κυριότητας (έτος 1868).
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι με διάφορα τρικ ,ήδη το κτήμα άρχισε να μεταπωλείται και να μεταβιβάζεται από τους βασιλικούς κληρονόμους , χωρίς το Ελληνικό Δημόσιο να διεκδικεί την κυριότητα που μέχρι τότε του ανήκε , (έτος 1870).
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι το 1946 η Αν. Εταιρεία :Πύργος Βασιλίσσης πουλά και παραδίδει πλήρη κυριότητα κτήμα 1.226 στρεμμάτων .
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι το κτήμα αυτό αγοράστηκε (ξανά)από το Υπ.Πρόνοιας το 1948 500.000 δρχ. και παραχώρησε την χρήση του για 99χρόνια στο τότε Βασιλικό Ίδρυμα Σχεδόν ξεχάσαμε ότι η συγκεκριμένη ιδιοκτησία μεταβιβάστηκε στην Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου και κτίστηκαν σχολές μαθητείας , η εθνική εστία κ.τ.λ.
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι το 1993 η Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου παραχωρεί στον Οργανισμό Αθήνας το κτήμα για δημιουργία Πάρκου και εκείνος τα 913 στρέμματα στον Ο.Ρ.Σ.Α. για την αποκλειστική δημιουργία του ΠΑΡΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ – ενός χώρου ΥΠΕΡΤΟΠΙΚΟΥ πόλου πρασίνου .Και τέλος παραχωρείται η χρήση του στον Ασδα .
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι 1998 το Γνωμοδοτικό συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων κατά πλειοψηφία ,έκρινε ότι το κτήμα που διεκδικούσαν οι κληρονόμοι του τ.Βασιλιά & Σερπιέρηδων , έχει περιέλθει στην κυριότητα ιδιωτών λόγω έκτακτης χρησικτησίας.
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι έχει δημιουργηθεί πλέον χώρος υψηλού πρασίνου που η δημόσια χρήση και πρόσβασή του του παρεμποδίζεται σε πολλά σημεία από παράνομες περιφράξεις – καταπατήσεις των δήμων και άλλων
• Σχεδόν ξεχάσαμε ότι από την σύσταση του Πάρκου Αστρίτες την διαχείριση έχουν αναλάβει οι τρεις δήμοι , ο ΑΣΔΑ (ο οποίος έχει την χρήση) , και εκπρόσωποι ΥΠΕΧΩΔΕ και τοπικής αυτοδιοίκησης (έτος 1993), και χρηματοδοτήθηκε με 6.867.000 ευρώ έως το 1999.Από τότε έχει λάβει ο φορέας διαχείρισης :
1. 2004: 475.000 ευρώ
2. 2005 : 542.000ευρώ
3. 2006: 407.000ευρώ
4. 2007: 289.000ευρώ
5. 2008: 198.200ευρώ
• Δεν ξεχνάμε ότι το κτήμα που έχει απομείνει στο Δημόσιο έχει έκταση 1.226
• Δεν ξεχνάμε ότι το δημόσιο , (δηλαδή εμείς ),έχει πληρώσει ήδη με αρκετά χρήματα αυτά τα 1.226 στρέμματα από το 1868 έως σήμερα .
• Δεν ξεχνάμε τις «μελέτες βιωσιμότητας- αυτοδιαχείρισης » του Α.Σ.Δ.Α , που στοχεύουν στην οικονομική αυτοτέλεια του πάρκου με σαφής εμπορικού – αισθητηριακού τύπου χώρους και δράσεις από υδατοψυκτικές ( δηλ.νεροτσουρλήθρες) , έως συνεστιάσεων – γάμων – ταχυφαγείων – ξενοδοχείων και ελαιοτριβείων
• Δεν ξεχνάμε ότι στο Πάρκο δεν δικαιολογούνται χωματερές , εγκαταστάσεις προσκόπων – πάρκινγκ - φυτώρια – χώροι αποθήκευσης κάδων κ.τ.λ. και κάθε παράνομη περίφραξη που εμποδίζει την πρόσβαση στον χώρο του εσωτερικά ή εξωτερικά .
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ«ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ» ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΩΘΕΙ!!!

e-mail: parkosos@yahoo.gr, www.parkosos.tκ, Τηλέφωνα: Μανώλης 6942557820

Την παραπάνω ανακοίνωση την λάβαμε με e-mail. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με τους υπεύθυνους της επιτροπής αγώνα.
Επίσης για το θέμα του Πάρκου Τρίτση έχουμε ασχοληθεί με αναρτήσεις μας παλιότερα. Μπορείτε να τις δείτε εδώ.
Τέλος η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της επιτροπής αγώνα.

ΔΑΣΟΣ ΚΑΪΑΦΑ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ!

Η κατάσταση που επικρατεί στο δάσος του Καϊάφα, έχοντας περάσει πια ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από την περίοδο των πυρκαγιών της Ηλείας, είναι απογοητευτική.

Ότι απέμεινε από τη φωτιά… ισοπεδώθηκε από τα μεγαλεπήβολα σχέδια των αυτόκλητων «ειδικών» (Ε.Τ.Α., εργολάβοι & δασαρχείο).

Συγκεκριμένα, με πρόσχημα τον καθαρισμό του δάσους από τα καμένα, όργωσαν και ισοπέδωσαν την περιοχή με βαριά ερπυστριοφόρα μέσα, καταπατώντας την φυσική αναγέννηση του δάσους, με τελικό αποτέλεσμα την μετάλλαξη του τοπίου από δάσος σε άνυδρους αμμόλοφους με έντονα σημάδια ερημοποίησης.

Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ότι το καμένο δάσος αποτελεί τη φυσική σκέπη για την προστασία των νέων βλασταριών ακολουθώντας την διεργασία της φυσικής αναγέννησης, η οποία είναι μια διαδικασία που προκύπτει μέσα από την αποδόμηση και αποσύνθεση του «παλιού» και προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία του «νέου» (λίπανση και εμπλουτισμό του εδάφους από την νεκρή οργανική ύλη).

Κατά την πάροδο του καλοκαιριού του 2008, μπουλντόζες και γερανοί έμπαιναν στο χώρο του δάσους με σκοπό την απομάκρυνση και πώληση των καμένων και ζώντων δέντρων, συνθλίβοντας στο πέρασμα τους τα νέα βλαστάρια που γεννιόντουσαν.

Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές δημιουργήθηκε ένα κίνημα για την σωτήρια του Καϊάφα από τα αρπακτικά σχέδια των εργολάβων το οποίο κατάφερε την προσωρινή απομάκρυνση των βαρέων αυτών οχημάτων από την περιοχή του δάσους.

Υπό την πίεση του κινήματος και την δημοσιότητα που πήρε το θέμα, η Ε.Τ.Α. και οι τοπικοί παράγοντες, κατά την περίοδο του φθινοπώρου του 2008, ξεκίνησαν “events” εθελοντικών αναδασώσεων, χρυσώνοντας το χάπι της εγκληματικής εγκατάλειψης του δάσους. Ωστόσο, οι προσπάθειες αναδάσωσης ήταν ανεπιτυχής, λόγω της προηγούμενης καταστροφής που υπέστη το έδαφος.

Σήμερα, η εικόνα που αντιμετωπίζει ο επισκέπτης στο δάσος του Καϊάφα είναι αντιφατική. Στο μεν δάσος, το οποίο έχει μείνει ανέπαφο από την ανθρώπινη παρέμβαση, έχει ξεκινήσει η διαδικασία της φυσικής αναγέννησης, ενώ στο άλλο σημείο η καταστροφή φθάνει σε όρια μη αναστρέψιμα.

Σήμερα τα βαρέα μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου έχουν «κρυφτεί» εντέχνως πίσω από τους αμμόλοφους. Τα μουλάρια, τα οποία χρησιμοποιούν οι εταιρείες για την απομάκρυνση των κορμών μέσα από το δάσος, αφήνονται ελεύθερα, μη δίνοντας τους τροφή, με συνέπεια να τρώνε και να καταπατάνε τα νέα βλαστάρια.

Όπως επίσης, μέσα στο χώρο του δάσους υπάρχουν στάνες με αιγοπρόβατα. Αριστερά και δεξιά του δρόμου είναι στοιβαγμένα ξύλα που πωλούνται προς όφελος τοπικών συμφερόντων.

Ο Καϊάφας είναι άλλη μια θλιβερή απόδειξη της θέσης των κρατούντων για το περιβάλλον και για όσα προετοιμάζουν για την οικονομική αφαίμαξη της περιοχής. Απέναντι στα σχέδια τους για ήπιες παρεμβάσεις για «οικολογικά θέρετρα εναλλακτικού τουρισμού και οικολογικές ιόνιες οδικές αρτηρίες» και απέναντι στην σχεδιασμένη εγκατάλειψη του Καϊάφα, πρέπει να στηθεί ένα κίνημα με συνέχεια.

Ο Καϊάφας, το προστατευόμενο δάσος της Στροφυλιάς, δεν είναι εμπόρευμα! Δεν ανήκει ούτε στα μεγάλα ούτε στα μικρά τοπικά συμφέροντα!

Το δάσος είναι ελεύθερο δημόσιο κοινωνικό αγαθό.

Απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση των βαρέων οχημάτων και των “οικολογικών” μέσων που καταστρέφουν την φυσική αναγέννηση του δάσους.

Να φύγουν οι εργολάβοι από τον Καϊάφα και από κάθε δάσος, ποταμό, πάρκο & ελαιώνα…

Πανηλειακή Επιτροπή Αγώνα για τις πυρόπληκτες περιοχές

Το παραπάνω κείμενο είναι από το econews.gr.

Επιτέλους ας καταλάβουν ορισμένοι ότι η φύση είναι κληρονομιά όλων μας και κανένα χρηματικό ή άλλο κέρδος δεν πρέπει να μπαίνει πάνω από το κοινό όφελος, που είναι η αναγέννηση των κατεστραμμένων δασών. Εν τέλει, ας αναλάβει επιτέλους η πολιτεία τις ευθύνες της και ας δράσει συστηματικά και προς την σωστή κατεύθυνση μια φορά!

Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από ένα άρθρο του Μάκη Νοδάρου, που αφορά την καταστροφή του δάσους του Καϊάφα!

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΣΠΩΜΕΝΕΣ(;) ΣΑΚΟΥΛΕΣ!

Ηράκλειο 2/4/09

Προς: Δ/νση Πε. Χω. Περιφέρειας Κρήτης, Δ/νση Περιβάλλοντος Ν. Α. Ηρακλείου, Εμπορικές επιχειρήσεις λιανικής, Μέσα ενημέρωσης.

Θέμα: Οι σακούλες από "διασπώμενο" πολυαιθυλένιο είναι εξόχως αντι-οικολογικές!

Οι διασπώμενες σακούλες ευρείας κυκλοφορίας είναι εξόχως αντι-οικολογικές! Συχνά παρουσιάζονται παραπλανητικά και ως βιοδιασπώμενες σακούλες,. Οι πάνινες ή οι πολλαπλής χρήσης ανθεκτικές πλαστικές τσάντες είναι καλύτερες λύσεις για το πρόβλημα των πλαστικών σακουλών.

Η Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου (ΟΠΗ) με ανακοίνωσή της τον περασμένο Σεπτέμβριο (με τον εύγλωττο τίτλο “Φωτοβιο-διασπώμενες πλαστικές σακούλες – η νέα φενάκη;”) επισήμανε τους λόγους για τους οποίους η μείωση της χρήσης της πλαστικής σακούλας για τα ψώνια, είναι απολύτως απαραίτητη, και προϋποθέτει συντονισμένες ενέργειες τόσο από το κράτος (περιοριστική νομοθεσία, αντικίνητρα) όσο και από τους πολίτες (αλλαγή καθημερινών συνηθειών).

Στην ανακοίνωση της η ΟΠΗ επεσήμανε πως αντί να λάβει η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση τέτοια μέτρα, επιτρέπουν να κυκλοφορούν στην αγορά (και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα προωθούν με τη βοήθεια χορηγών, τελευταία μάλιστα μοιράζονται και σε σχολεία!) νέες πλαστικές σακούλες από “διασπώμενο” υλικό, δηλ. πολυαιθυλένιο (polyethylene ΡΕ) με προ-οξειδωτικά πρόσθετα. Οι σακούλες αυτές παρουσιάζονται παραπλανητικά από τις εταιρείες που τις προωθούν ως “διασπώμενες” ή ακόμη και ως «φωτο-βιο-διασπώμενες» ή «βιο-διασπώμενες» και επομένως δήθεν «οικολογικές». Παρουσιάζονται ως λύση στο περιβαλλοντικό πρόβλημα που προκαλούν οι κλασσικές πλαστικές σακούλες! Σακούλες τέτοιες διατίθενται από επώνυμες αλυσίδες υπερκαταστημάτων και άλλους εμπορικούς χρήστες (φαρμακεία κ.λπ.). Οι σακούλες αυτές έχουν πάνω το σήμα του υλικού (όπως οφείλουν να έχουν), το οποίο υλικό είναι PE-HD (πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας, PE High Density), καθώς και το σήμα ή/και την διευκρίνιση ότι είναι ανακυκλώσιμο υλικό και θα πρέπει να ανακυκλώνονται!

Μετά την περιορισμένη δημοσίευση της ανακοίνωσης της ΟΠΗ, και κατόπιν αντιδράσεων από τις εταιρείες που δρουν ανταγωνιστικά στον τομέα παραγωγής αυτών των σακουλών, οι εταιρείες έσπευσαν να προστατευθούν έναντι πιθανών νομικών επιπτώσεων από τους ψευδείς αρχικούς ισχυρισμούς τους ότι τα χρησιμοποιούμενα υλικά είναι δήθεν βιοδιασπώμενα. Ας σημειωθεί ότι έχουν εκδοθεί καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων για παρόμοιους παραπλανητικoύς ισχυρισμούς σε άλλες χώρες [1]. Υπενθυμίζουμε ότι οι σακούλες που είναι πραγματικά βιοδιασπώμενες (δηλ. κατάλληλες για κομποστοποίηση) θα πρέπει να έχουν την αντίστοιχη σήμανση [2] η οποία πιστοποιεί ότι το υλικό είναι όντως βιοδιασπώμενο υπό συνθήκες κομποστοποίησης σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκό πρότυπο EN 13432/EN 14995 (αυτή η πιστοποίηση είναι ήδη υποχρεωτική σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και επεκτείνεται σε άλλες).

Έτσι, οι νέες σακούλες που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά, παρουσιάζονται πλέον απλά σαν «διασπώμενες». Όμως με μικρά γράμματα πάνω στις σακούλες εξακολουθούν να αναφέρονται αόριστα και παραπλανητικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή:

• Αναφέρουν ότι η διασπώμενη σακούλα πρέπει να ανακυκλώνεται: η ανακύκλωση όμως αυτών των υλικών μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στις βιομηχανίες ανακύκλωσης αλλά και στους χρήστες του τελικού προϊόντος ανακύκλωσης διότι παράγει προβληματικά -διασπώμενα- προϊόντα ανακύκλωσης πολυαιθυλενίου με προ-οξειδωτικά πρόσθετα [3].

• Ποια είναι η τύχη των διασπώμενων σακουλών «αν κακώς αφεθούν στο περιβάλλον» όπως αναφέρουν οι εταιρίες, πράγμα όμως που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί; Υποτίθεται ότι διασπώνται σε μικρά τρίμματα μετά από ικανή έκθεση σε ακτινοβολία και θερμότητα. Αυτό όμως δεν είναι βέβαιο [4], διότι μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε: να καλυφθούν από άλλα σκουπίδια, να βρεθούν στη θάλασσα, ή ακόμη να πάνε κατευθείαν στη χωματερή [3]. Αυτή η διάσπαση επέρχεται μετά από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το δε πολυαιθυλένιο, με τους ιδιαίτερα ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς άνθρακα που περιέχει, έχει χρόνους ζωής που φτάνουν και τα εκατό χιλιάδες χρόνια!

• Τι συμβαίνει με τα τρίμματα του υλικού, βλ. ΡΕ, που προκύπτουν ; Υπάρχει ο αναπόδεικτος ισχυρισμός ότι αποδομούνται από μικροοργανισμούς (βακτήρια, μύκητες) [4]. Αυτό που είναι σίγουρο είναι η πανταχόθεν αύξουσα διασπορά αοράτων τριμμάτων πολυαιθυλενίου [3], [5]! Έχει δειχθεί ότι μικροί θαλάσσιοι οργανισμοί καταναλώνουν αυτά τα τρίμματα ΡΕ (αλλά δεν τα αποδομούν), τα οποία ανεβαίνουν έτσι στην τροφική αλυσίδα [5]. Συνολικά, προκαλείται ρύπανση αόρατη και ανεξέλεγκτη με σωρευτικές και απρόβλεπτες επιπτώσεις για το περιβάλλον και τον άνθρωπο - ίσως οδεύουμε ταχύτατα προς ένα νέο είδος: το Homo Plasticus.

• Εξάλλου, αν η βιοδιάσπαση των υλικών αυτών ήταν πραγματικά εφικτή, οι εταιρείες θα είχαν λάβει τη νόμιμη έγκριση από οργανισμούς πιστοποίησης και θα μπορούσαν να ονομάζουν νομίμως αυτά τα πλαστικά «βιοδιασπώμενα» ή κατάλληλα για κομποστοποίηση [2], [6] ! Όμως αυτά τα υλικά δεν πληρούν τα κριτήρια για τα βιοδιασπώμενα υλικά ή για τα υλικά κατάλληλα για κομποστοποίηση, ούτε σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές [2] ούτε σύμφωνα με τις Αμερικανικές προδιαγραφές [6].

Βεβαίως, σημειώνουμε ότι υπάρχουν και πραγματικά, πιστοποιημένα, βιοδιασπώμενα υλικά [2], [6] με βάση κυρίως φυσικές πρώτες ύλες όπως το άμυλο. Π.χ. τα υλικά PHA (polyhydroxylalkanoates) [6]. Αυτά όμως τα πραγματικά πιστοποιημένα βιοδιασπώμενα υλικά είναι αρκετά ακριβά για να γίνουν σακούλες, απαιτούν γραμμές παραγωγής διαφορετικές από αυτές των προϊόντων ΡΕ, ενώ η χρήση τους θα πρέπει να υποστηρίζεται με λειτουργία εγκαταστάσεων κομποστοποίησης σε επίπεδο δήμων για την διάθεσή τους και αξιοποίησή τους μετά τη χρήση τους, όπως σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες.

Συμπερασματικά, οι διασπώμενες και βαφτισμένες «οικολογικές» πλαστικές σακούλες με βάση το πολυαιθυλένιο (PE) είναι πολύ χειρότερες από τις «κλασικές». Είναι επιτακτικό να σταματήσει αμέσως η διάθεσή τους στο κοινό, τόσο λόγω της σοβαρής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης που προκαλούν, όσο και λόγω της στρεβλής αντίληψης που δημιουργούν σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος! Οι πάνινες ή οι πολλαπλής χρήσης, ανθεκτικές, πλαστικές τσάντες, που θα χρεώνονται στον καταναλωτή – όπως συμβαίνει στη Γερμανία και τις Σκανδιναβικές χώρες, είναι η λύση που προτείνουμε.

Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου

Πηγές:

[1] http://www.european-bioplastics.org/index.php?id=162. False Claims have been sentenced: The way of advertising these products has been examined in two lawsuits. In both cases the sentence was that producers/marketers made false claims with respect to degradability or compostability.

[2] http://www.european-bioplastics.org/index.php?id=156. The protected "compostablity label" (called "seedling") may only be used for certified products. The logo as well as the number of the certificate printed on the product allow to identify the producer and the proοf of conformity: The product that has been tested and the marketed one must coincide.

[3] http://www.rsc.org/education/teachers/learnnet/inspirational/resources/6.1.2.doc. Photodegradable plastic is usually made of oil-based polymers, just like ordinary plastic. It either has bonds in its structure that can be weakened and broken by sunlight, or it contains a chemical additive which absorbs light and then attacks the polymer and breaks some of the bonds. Once a photodegradable plastic is exposed to light it begins to break down – whether you want it to or not. This can be disastrous if it is mixed in with other plastics during recycling. Photodegradable plastics tend to break down into small particles of plastic rather than decomposing completely. The idea is that these small pieces will then biodegrade. Unfortunately, they are often not biodegradable and so remain in the environment. The effect that a build-up of small pieces of plastic in the soil might have on the environment has not been investigated. At present, most plastic waste ends up in a landfill site where it is buried in a dark hole in the ground. Under these conditions, photodegradation cannot take place. ...With this in mind, the British Plastics Federation (a trade association of plastics manufacturers) opposes degradable plastics on the grounds that plastic waste is best recycled. The environmental pressure group Friends of the Earth’ agrees, arguing that degradable plastic does nothing to promote lasting solutions to plastic waste and that we should be aiming to reduce the amount of plastic we use in the first place and reuse or recycle what we do use.

[4] http://www.bpiworld.org/Files/PressRelease/PRWA6z8W.pdf

[5] R.C. Thompson et al., Lost at Sea: Where Is All the Plastic? άρθρο στο Science 304, 838 (2004).

[6] http://www.ciwmb.ca.gov/Publications/Plastics/2009001.pdf. Επίσημο κείμενο της πολιτείας της Καλιφόρνια, ΗΠΑ.

Την ανακοίνωση την βρήκαμε από το ecocrete.gr.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ...

Λοιπόν, για μια ακόμα ανάρτηση θα επιστρέψουμε σε θέμα που είχαμε ασχοληθεί και στο παρελθόν. Από το ιστολόγιο της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον λάβαμε ένα mail που μας ενημερώνει ότι η οικολογική κίνηση Αντίκυρας “η ΑΡΤΕΜΙΣ” (μέλος του δικτύου της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον), σε συνεργασία με το δίκτυο κινήσεων πολιτών Κορινθιακού, οργανώνουν ανοιχτή εκδήλωση στην Αντίκυρα, το Σάββατο 9 Μαΐου, στις 7.00 το απόγευμα, στην πλατεία της Αντίκυρας. Η εκδήλωση έχει θέμα την:
“ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΙΕΣΗ
ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ”.
Για να εξηγήσουμε καλύτερα θα δανειστούμε ορισμένα κομμάτια από το ιστολόγιο της Κίνησης. Λοιπόν, για πολλά χρόνια λειτουργεί στην περιοχή της Βοιωτίας, στην πλευρά που βρέχεται από τον Κορινθιακό εργοστάσιο της Αλουμίνιο της Ελλάδας.
Αυτή η μονάδα, στην έκταση της οποίας (σημειώνουμε ότι απαλλοτριώθηκε για τον ειδικό σκοπό της εγκατάστασης μονάδων αλουμίνας και αλουμινίου) επιχειρείται, τα τελευταία χρόνια, να εγκατασταθεί ένα ενεργειακό κέντρο, σε συνεργασία με την ισπανική ENDESA. Έχει, ήδη, κατασκευαστεί η πολυσυζητημένη μονάδα συμπαραγωγής με φυσικό αέριο, 334 MW (χωρίς να έχει τεθεί σε λειτουργία ακόμη), κατασκευάζεται δεύτερη μονάδα φυσικού αερίου, 412 MW (έχουν γίνει προσφυγές για την αποτροπή της), υπάρχει διατυπωμένη σκέψη για τρίτη μονάδα φυσικού αερίου, ενώ εκεί σχεδιάζονταν και η μονάδα λιθάνθρακα των 600 MW. Επίσης αυτή η μονάδα είναι υπεύθυνη για την παραγωγή 800.000 τόνων ετησίως κόκκινης λάσπης (που απορρίπτονταν στο σύνολό της στον Κορινθιακό, ενώ και τώρα ένα μεγάλο μέρος της έχει την ίδια τύχη).
Περισσότερα για την κόκκινη λάσπη, μπορείτε να δείτε στην παλιότερη ανάρτησή μας (είναι το πρώτο link σε αυτή την ανάρτηση).
Πρόσφατα, η εταιρία έκανε μήνυση για πλαστά στοιχεία στις έρευνες που πραγματοποίησε η οργάνωση (για περισσότερα εδώ). Πάντως θα ήταν πολύ χρήσιμο να μπορέσει κάποιος να πάει στην εκδήλωση, μιας και εμείς βρισκόμαστε αρκετά μακρυά και να μας στείλει περισσότερα στοιχεία, όπου θα παρουσιαστούν τα εξής:

“Αποτίμηση περιβαλλοντικών μελετών για την κατασκευή και λειτουργία των θερμοηλεκτρικών σταθμών στην περιοχή του όρμου της Αντίκυρας»
Ομιλητής: Παπανίκας Δημήτριος. τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
Τμήμα Μηχανολόγων & Αεροναυπηγών Μηχανικών
Τομέας Ενέργειας, Αεροναυτικής & Περιβάλλοντος

"Επιπτώσεις στο χερσαίο και παράκτιο χώρο της ευρύτερης περιοχής της λειτουργίας του βιομηχανικού συγκροτήματος της ¨Αλουμίνιον της Ελλάδος"
Ομιλητές:
Δρ. Χρ. Αναγνώστου. Γεωλόγος - Ιζηματολόγος
Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.
Δρ. Ι. Χατζηανέστης. Χημικός - Ωκεανογράφος
Κύριος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.

Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να ακούσουμε και την πλευρά των περιβαλλοντικών οργανώσεων,αλλά και να δούμε τα επιστημονικά αποτελέσματα. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να κρίνει, αλλά η κατάσταση στον Κορινθιακό είναι πραγματικά τραγική. Μία θάλλασσα που ήταν γεμάτη ζωή, σιγά σιγά καταστρέφεται για χάρην των χρημάτων και του κέρδους και δυστυχώς όχι μόνο από μία επιχείρηση...