ΤΟ PARKING ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΚΟ!!

Εδώ και χρόνια στη συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Ναυαρίνου (κοντά στα παλιά γραφεία του ΠαΣοΚ) στα Εξάρχεια, βρισκόταν ένας μεγάλος χώρος parking. Πριν από περίπου ένα χρόνο το parking αυτό έκλεισε και πριν από περίπου ένα μήνα οι κάτοικοι της περιοχής προκειμένου να μην οικοδομηθεί αυτός ο χώρος, "μπήκαν" και μετέτρεψαν τον χώρο σε πάρκο με φυτά και παιδική χαρά, αναβαθμίζοντας αισθητά την εικόνα αυτής της τόσο πυκνοκατοικημένης περιοχής. Όσοι περνούν από την περιοχή δεν μπορεί παρά να νιώθουν χαρά, που επιτέλους αυτός ο χώρος ανήκει στους κατοίκους και τους περαστικούς και μπορούν να χαίρονται ένα πάρκο που έχουν τόσο ανάγκη.
Μάλιστα δημιουργήθηκε επιτροπή διαχείρισης του πάρκου, διοργανώνοντας και πολιτιστικά δρώμενα στον χώρο. Επίσης ξεκίνησαν και ένα blog στο οποίο δημοσιεύουν τα νέα του εγχειρήματος. Στην αρχική ανάρτηση διαβάζουμε:
"Τα Εξάρχεια είναι άλλη μια πυκνοχτισμένη περιοχή κατοικίας της Αθήνας, μια γειτονιά με ψηλά κτίρια και στενούς δρόμους, σε μια πόλη που πνίγεται από το καυσαέριο και κάθε λογής χημικά. Σε αυτή τη γειτονιά, όπου η ανάγκη δημιουργίας χώρων πρασίνου είναι επιτακτική, υπάρχει έλλειψη σε αδόμητες εκτάσεις που θα μπορούσαν να διαμορφωθούν σε δημόσιους χώρους πρασίνου και να προσφέρουν μια ανάσα από το τσιμέντο της πόλης.

Έτσι, απελευθερώσαμε το χώρο του πρώην πάρκινγκ και δημιουργούμε μέσα από συμμετοχικό σχεδιασμό ένα πάρκο στη λογική της αυτοδιαχείρισης, με παιδική χαρά, χώρους για υπαίθριες προβολές, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Επανοικειοποιούμαστε το χώρο ο οποίος λειτουργεί μέσω της ανοικτής συνέλευσής του. Στόχος μας είναι η καθιέρωση ενός ελεύθερου πάρκου, ανοικτού και προσβάσιμου σε όλους, που λειτουργεί αδιαμεσολάβητα και αυτοοργανωμένα.

Η δυνατότητα δημιουργίας ενός δημόσιου χώρου πρασίνου στον συγκεκριμένο χώρο υπήρχε εδώ και δεκαεννιά χρόνια. Το οικόπεδο αυτό ‘ανήκει’ στο ΤΕΕ το οποίο το 1990 - σύμφωνα με απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής (1203/15.5.90) - είχε προσφέρει το οικόπεδο στο δήμο Αθηναίων για να το κάνει πλατεία, ζητώντας να αποζημιωθεί με τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης και αυτός ο συντελεστής να μεταφερθεί σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του στο Μαρούσι.

Το δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αθηναίων (1673/7.11.90) αποφάσισε ομόφωνα την αποδοχή της πρότασης του ΤΕΕ τονίζοντας ότι η προτεινόμενη «μετατροπή του χώρου κρίνεται απαραίτητη επειδή το οικόπεδο αυτό είναι κατάλληλο για τη δημιουργία πλατείας, σε μια κεντρική πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη από σημαντικού μεγέθους κοινόχρηστους χώρους».

Ως συνήθως, όμως, ο δήμος όλα αυτά τα χρόνια αδράνησε καθώς ποτέ μέχρι σήμερα δεν προχώρησε στην υλοποίηση της δέσμευσης του. Το οικόπεδο λειτουργούσε ως υπαίθριο ιδιωτικό πάρκινγκ του οποίου η μίσθωση έληξε. Έτσι βρεθήκαμε σήμερα αντιμέτωποι με τον κίνδυνο οικοδόμησης του οικοπέδου.

Αποφασίσαμε λοιπόν και πήραμε την πρωτοβουλία για άμεση δράση ώστε να μην αφήσουμε έναν ακόμα υπαίθριο χώρο να γίνει τσιμέντο".

Εμείς δεν έχουμε παρά να χαιρετίσουμε την προσπάθεια και να ευχηθούμε να υπάρξουν ανάλογες προσπάθειες όπου υπάρχει πραγματικά ανάγκη.

Η φωτογραφία είναι από το blog πεζοδρόμια.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΟΥ ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΙΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ!

"Φαίνεται ότι η υπομονή ξεχείλισε. Καθημερινά, νέες αντιδράσεις ξεσπούν σε διάφορες περιοχές των λιγνιτικών πεδίων της Δυτικής Μακεδονίας, ενάντια στη λογική και τις πρακτικές της υπερεκμετάλλευσης του λιγνίτη, μέχρι να εξαντληθεί και ο τελευταίος κόκκος. Αυτή τη φορά είναι οι κάτοικοι των χωριών Τριγωνικό, Πολύρραχο και Προσήλιο, νότια της Κοζάνης και του ποταμού Αλιάκμονα, κοντά στα Σέρβια, που ξεσηκώνονται σε κινητοποίηση, την Κυριακή 29 Μαρτίου. Παραθέτουμε την ανακοίνωση – κάλεσμα της επιτροπής αγώνα:

Η επιτροπή Αγώνα ενάντια στη λειτουργία του λιγνιτωρυχείου «Προσηλίου» οργανώνει την Κυριακή, 29 Μαρτίου 2009, ώρα 11 π.μ., συγκέντρωση διαμαρτυρίας των πολιτών του Δήμου Σερβίων, στον κόμβο του Τριγωνικού.

Η «κοινωνική αντίσταση» αυτή τη φορά πρέπει να νικήσει

Τώρα πιο οργανωμένα, πιο σοβαρά και με γνώση για τις επιπτώσεις του λιγνιτωρυχείου στο μέλλον της περιοχής μας, είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε και να νικήσουμε.

Αφήσαμε κατά μέρος τους τοπικισμούς και τον ωχαδελφισμό, ήρθαμε σε επαφή με άλλες οργανώσεις και φορείς, προκαλέσαμε παρεμβάσεις πολιτικών και πολιτικών φορέων. Τώρα πια δεν είμαστε ούτε λίγοι, ούτε μόνοι μας.

Ζητάμε να μην καταστραφεί ο χαρακτήρας της περιοχής, στο βωμό μιας πολύ πρόσκαιρης ανάπτυξης. Διεκδικούμε από την πολιτεία να πάρει στα σοβαρά τις αποφάσεις της τοπικής κοινωνίας. Κανείς δεν αγαπά τον τόπο μας, περισσότερο από μας. Κανείς δεν θέλει το καλό των κατοίκων της περιοχής μας, περισσότερο από μας.

Μέχρι σήμερα μας έχουν εγκαταλειμμένους και απομονωμένους. Μας έχουν καταδικάσει σε υπανάπτυξη. Με τη λειτουργία του λιγνιτωρυχείου θέλουν να μας καταδικάσουν και σε αφανισμό. Αυτό όμως δεν θα το δεχτούμε. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να θυσιάσει το μέλλον της περιοχής μας, στο βωμό των όποιων συμφερόντων.

Θέλουμε την ανάπτυξη, θέλουμε την πρόοδο και την ευημερία της περιοχής μας, στην κατεύθυνση ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού, που θα σέβεται τον άνθρωπο, θα σέβεται την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά. Θέλουμε μια ανάπτυξη βιώσιμη που θα σέβεται το περιβάλλον.

Διεκδικούμε ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός, να έχει τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Γι αυτό ζητούμε από όλους τους πολιτικούς και θεσμικούς παράγοντες, να σταθούν στο πλευρό της Επιτροπής Αγώνα, να σταθούν δίπλα στα αιτήματα των πολιτών, να διεκδικήσουν το αυτονόητο «να έχει αυτός ο τόπος μέλλον».

Γι αυτό πρέπει, στις 29 Μαρτίου, να είμαστε όλοι εκεί για να διεκδικήσουμε:

Την άρση της Οριστικής παραχώρησης, τώρα.

Το σταμάτημα της λειτουργίας του λιγνιτωρυχείου.

Την άμεση αποκατάσταση του παλιού ορυχείου.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΡΙΓΩΝΙΚΟΥ – ΠΟΛΥΡΡΑΧΟΥ – ΠΡΟΣΗΛΙΟΥ

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στην ιστοσελίδα http://www.delino.gr"

Το άρθρο και η φωτογραφία είναι από το blog της Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας Κινήσεων Πολιτών κατά του Λιθάνθρακα.

ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΣΩΠΟΥ"!

"Ευτυχώς τώρα πια, πολλοί αδικούμενοι πολίτες, πολλοί «μαζικοί φορείς», κόμματα, μέσα μαζικής επικοινωνίας, πολλοί ρυπαντές, καθώς και αρμόδιοι της εξουσίας κάθε βαθμού, άρχισαν (με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο) να αντιλαμβάνονται και να μιλούν, για το μέγεθος του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί στις περιοχές της Βοιωτίας, της Εύβοιας, της Ανατολικής Αττικής, από το «μοντέλο διαχείρισης της περίπτωσης του Ασωπού ποταμού».

Υπάρχει πλέον ανοιχτό πρόβλημα Δημόσιας υγείας, δημιουργημένο από τις αυθαιρεσίες των βιομηχανικών ρυπαντών. Εγινε σοβαρό και μεγάλο πρόβλημα, με πολλαπλές επιπτώσεις και συνέπειες που πλέον το ονοματίζουμε «τραγωδία του Ασωπού». Μπροστά στο δέος ότι κατατρώγεται άδικα, η υγεία 200.000 ανθρώπων, και «βαλαντώνει» η κάθε προϋπόθεση ζωής στους τόπους αυτούς. Ασταμάτητα τώρα, πολλοί προσπαθούν να ανιχνεύσουν, να καταλάβουν και να αναδείξουν, κάποιες συνιστώσες του προβλήματος. Πολλοί ξεκινούν από κάτι χειροπιαστό, βιωματικό, που το έχουν αντιληφθεί στο πετσί τους (το νέο γείτονα, που και αυτός πέθανε από την επάρατη νόσο. Το προϊόν τους που δεν πουλιέται πια. Το νερό που δεν πίνεται κλπ.). Αλλοι ξεκινούν από πιο σύνθετες ενδείξεις και αποδείξεις. Οι περισσότεροι καταλήγουν σε μια πρώτη, εύκολη να διαπιστωθεί, αιτία. Την «απουσία του κράτους». Την έλλειψη του κρατικού μηχανισμού, που έπρεπε να εφαρμόζει τους υπαρκτούς νόμους (είτε εισηγμένους από την Ευρωπαϊκή Ενωση είτε ελληνικούς), για να ελέγχει τις εξελίξεις και να ρυθμίζει τα πράγματα. Και αυτό είναι μια «πρώτη αλήθεια».[...]

«Η μονόπαντη λειτουργία της εξουσίας»

Η εξουσία λοιπόν, ασχολείται δραστήρια και συνεχώς, με το θέμα που προέκυψε «για τους εκλεκτούς της προστατευόμενους». «Σκοτώνονται» να βρίσκουν τρόπους να συγκαλύπτουν, «να πνίγουν» κάθε θέμα, να παραμορφώνουν έννοιες και επιστημονική γνώση, προκειμένου «να ροκανίζουν τον χρόνο», χωρίς να παίρνονται μέτρα περιστολής. Γιατί χρόνος για τους ρυπαντές, σημαίνει κέρδος και απόσβεση «βρώμικων» εγκαταστάσεων. Ενώ για τους πολίτες σημαίνει συνέχιση του ροκανίσματος της υγείας τους. Σε αυτό έγκειται και «η μονόπαντη λειτουργία της εξουσίας»: Από τη μια, λειτουργούν τον κρατικό μηχανισμό, δραστηριότατα, σε επίπεδα «μη ελέγχων» είτε δήθεν ελέγχων, σε επίπεδο ψευδο-καταστολής των αυθαιρεσιών, την οποία συνοδεύουν με μεγαλόστομες διακηρύξεις, γεμάτες θα, που τελικά τίποτε δεν υλοποιείται! Και από την άλλη, τον λειτουργούν σα μηχανισμό, δραστήρια χωρίς ανάπαυλα, εκδίδοντας νέες άδειες λειτουργίας -«μαϊμούδες», που θωρακίζουν «εκ των υστέρων» και καλύπτουν τους «παραβάτες ρυπαντές» έναντι κάθε είδους ενοχής και ευθύνης, για τις εγκληματικές πράξεις τους, που χρόνια τώρα κάνουν.

Μα πάνω από όλα, η εξουσία αυτή: Τρέχει δραστήρια και καλολαδωμένα, τον κρατικό μηχανισμό και σε σχεδιαστικό και νομοπαρασκευαστικό επίπεδο, όπου νέα τέρατα και σημεία, φανερά παράλογα και αντιλαϊκά, τα περνάνε επιλεκτικά για ψήφιση στη Βουλή (είτε τα θάβουν όταν δεν τους συμφέρει). Με τίτλους και ονόματα νόμων μπορεί κανένας να δει πως διαγκωνίζονται και αγωνίζονται για το ποιος θα διασφαλίσει και θα διαιωνίσει «το ανενόχλητο και ανέξοδο, των εκλεκτών» ρυπαντών τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένους: «νόμος για τον ρυπαντή που πληρώνει» (θάφτηκε), «Υδατική Διαχείριση σε λεκάνες απορροής επιφανειακών υδάτων», (θάφτηκε), Κοινή Υπουργική Απόφαση για το «ειδικό χωροταξικό βιομηχανίας» (εγκρίθηκε), Νέες προδιαγραφές «απόρριψης βιομηχανικών λυμάτων, σε συλλεκτήριους αγωγούς» (ζυμώνεται), τρόποι ίδρυσης, διοίκησης και λειτουργίας των «οργανωμένων ιδιωτικών βιομηχανικών περιοχών», (εγκεκριμένο από καιρό), κανονισμοί ίδρυσης και φόρτισης και λειτουργίας «χώρων Υγειονομικής Ταφής Αποβλήτων - ΧΥΤΑ».

Είναι ένα παρόν και υπαρκτό κράτος

Αυτό το δραστήριο κράτος και η εξουσία που το κουμαντάρει, δεν είναι ένα διαλυμένο κράτος, δεν είναι ένα ανύπαρκτο κράτος. Είναι ένα παρόν, υπαρκτό κράτος, που λειτουργούσε και λειτουργεί μονόπαντα. Είναι ένα κράτος, που το έτρεξαν οι πολιτικές των δυο κομμάτων, που διαχειρίστηκαν την εξουσία, κάθε είδους και βαθμού. Είναι αυτοί οι οποίοι δραστηριοποιούνται και τώρα για να καλύπτουν τους βιομηχανικούς ρυπαντές. (Τους καταχραστές των φυσικών πόρων και της «άγριας» ανάπτυξης της αρπαχτής). Αλλά και αδιαφορούν για τους πολίτες και τους τόπους. Καλοκαρδίζουν, χρόνια τώρα, την αυθαιρεσία, με σκοπό και στόχο, την ανενόχλητη κερδοφορία των ρυπαινουσών βιομηχανιών, που έφτασαν να βγάζουν και μετοχές πλέον, στο χρηματιστήριο και μαζεύουν τα λεφτά του κόσμου, για να τοξινώνουν και τους μετόχους και τους γειτόνους τους. Ενας εκτραχηλισμός πλέον, που τρώει κυριολεκτικά ζωές εργατών, γεωργών, κατοίκων - γειτόνων των εργοστασίων τους και, τέλος, θέτει σε κίνδυνο τους καταναλωτές των παραγόμενων προϊόντων κάθε είδους".

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του Αθ. ΠΑΝΤΕΛΟΓΛΟΥ(Χημικού) στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης" με ημερομηνία 14/3/09 και τίτλο "Μερικά πρώτα συμπεράσματα για την τραγωδία του Ασωπού".

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον φίλο του blog που μας ενημέρωσε για το συγκεκριμένο άρθρο.

Η φωτογραφία είναι από εδώ.

ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ!

Σας αναδημοσιεύουμε ένα mail που μας ήρθε:

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Σας επισυνάπτω το 7ο φύλλο της περιοδικής έκδοσης ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, Μάρτιος 2009 http://www.documenda.gr/site.php?&file=news_view.xml&id=80#

Μπορείτε στο http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?safewalk να υπογράψετε το αίτημα να απελευθερωθούν τα πεζοδρόμια από τα κάθε λογής οχήματα που τα καβαλούν.

Μπορείτε ακόμη στο http://www.documenda.gr/site.php?&file=petitions_view.xml&id=2 να υπογράψετε το αίτημα επαναλειτουργίας του ιστορικού πρώτου δημοτικού σχολείου Πανοράματος.

με εκτίμηση,

Χ... Κ...

Εμείς σε αυτό το mail πέραν από το link για την όμορφη αυτή έκδοση, σταθήκαμε στην ψηφοφορία για τα ελληνικά πεζοδρόμια, που η κατάσταση -ειδικά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη- τα τελευταία χρόνια χειροτερεύει από την άποψη των παρκαρισμένων αυτοκινήτων πάνω σε αυτά. Το αποτέλεσμα είναι συχνά, μικρά παιδιά, άτομα με κινητικές δυσλειτουργίες, αλλά και όλοι οι πεζοί να αναγκάζονται να βγουν στον δρόμο -με κίνδυνο της ζωής τους- για να περπατήσουν και να φτάσουν στον προορισμό τους. Παρακάτω σας παραθέτουμε το περιεχόμενο της ψηφοφορίας:

Προς τον αξιότιμο κύριο υπουργό Εσωτερικών

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ

Στους ελληνικούς δρόμους κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι και περισσότεροι από 7.000 μένουν δια βίου ανάπηροι. Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να χάνουμε τα πεζοδρόμια από τις πόλεις μας επειδή καταλαμβάνονται από οχήματα (αυτοκίνητα και δίκυκλα).

Ζητούμε από την Αστυνομία (δημοτική, κρατική) να επιληφθεί ώστε να επανέλθουν άμεσα οι συνθήκες ασφαλούς και ανεμπόδιστης μετακίνησης των πεζών πολιτών.

Με εκτίμηση,

Μπορεί αυτή η ανάρτηση να μην έχει άμεση σχέση με το φυσικό περιβάλλον, αλλά κατ' εξαίρεση αποφασίσαμε να την δημοσιεύσουμε...
Σημείωση:Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με τον αποστολέα του e-mail. Απλά θεωρήσαμε σαν blog ότι ταιριάζει απόλυτα με την ανάρτηση!

ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ!ΚΙΝΔΥΝΟ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΑΥΤΩΝ!

Πριν από λίγες μέρες, περνώντας από την Εθνική Οδό Αθηνών-Κορίνθου, παρατήρησα τα δύο διυλιστήρια που βρίσκονται, το ένα στον Ασπρόπυργο και το άλλο σχεδόν στην Κόρινθο. Πραγματικά με έπιασε θλίψη, βλέποντας την μόλυνση που προκαλούν. Ο ουρανός ήταν μαύρος και η ατμόσφαιρα όσο πλησίαζες προς τα εκεί ήταν πραγματικά αποπνικτική.

Κοντά στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου, βρίσκεται η λίμνη Κουμουνδούρου και η οποία παρόλο που ανήκει σε περιοχή προστατευόμενη ως περιαστικό πράσινο, εμφανίζει εκτεταμένη μόλυνση. "Την ρύπανση της λίμνης και της ευρύτερη περιοχής επιβεβαιώνουν τουλάχιστον:α) Μελέτες του ΙΓΜΕ, που μια από αυτές εντοπίζει τρεις πετρελαιοκηλίδες έκτασης 435 στρεμμάτων στο υπέδαφος των Διυλιστηρίων του Ασπροπύργου, ενώ διαπιστώνεται και εκροή πετρελαιοειδών στη λίμνη Κουμουνδούρου(1992).β)Η Τεχνική Έκθεση του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, που έγινε για λογαριασμό του Δήμου Ασπροπύργου (2006)[...]".Μάλιστα δίπλα από την συγκεκριμένη λίμνη, υπήρχε από την αρχαιότητα έτερη λίμνη και η οποία αποξηράνθηκε για να δημιουργηθούν τα διυλιστήρια της περιοχής, τα οποία είναι κρατικά!Περισσότερες πληροφορίες για την λίμνη μπορείτε να δείτε από μία εμπεριστατωμένη έρευνα που διενεργήθηκε από συλλόγους του Χαϊδαρίου(και που απόσπασμά της παρατέθηκε παραπάνω), εδώ.
Όσον αφορά τα διυλιστήρια Κορίνθου, που βρίσκονται στους Αγ. Θεοδώρους:"Με μια ενεργό βόμβα κάτω από το «μαξιλάρι» τους, κοιμούνται ανυποψίαστοι οι κάτοικοι της Κορινθίας. Κάτω από τη χωματερή, όπου εναποτίθενται τοξικά απορρίμματα, περνάνε οι αγωγοί ύδρευσης![...]Περνάμε τους οικισμούς έξω από τους Αγ. Θεοδώρους και ανεβαίνουμε προς το βουνό, ψάχνοντας το ΧΥΤΑ (σσ:εννοεί τον χώρο που εναποτίθενται τα χημικά απόβλητα της επιχείρησης). Περιμένουμε να δούμε εγκαταστάσεις επιστημονικής συλλογής των τοξικών αποβλήτων. Μάταια. Ο ΧΥΤΑ της «Μότορ Οϊλ» δεν είναι τίποτα άλλο από τη χωματερή των Αγ. Θεοδώρων! Εκεί, μαζί με τα σκουπίδια της περιοχής, εναποτίθενται και τα τοξικά απορρίμματα και στη συνέχεια καλύπτονται με μπάζα. Μια διαδικασία, που καθόλου δε συνάδει με τον «στεγανό υπόγειο τσιμεντένιο λάκκο», που περιγράφουν οι υπεύθυνοι. Στην έρευνά μας στο χώρο σταθήκαμε «τυχεροί», καθώς λίγο πρωτύτερα ένα όχημα των διυλιστηρίων έφερε «φρέσκο πράγμα». Εκτός των άλλων, διαπιστώνουμε πως οι σάκοι που μεταφέρουν τη λάσπη δεν είναι πλαστικοί και στεγανοί, αλλά απλοί σάκοι από λινάτσες που σχίζονται ευκολότατα! Κι όλα αυτά, η τοξική λάσπη και τα υπολείμματα χημικών ουσιών σε τενεκέδες και βαρέλια, βρίσκονται εκτεθειμένα στη χωματερή, περιμένοντας να σκεπαστούν από λίγο χώμα![...]
Ομως, υπάρχουν και χειρότερα. Η χωματερή βρίσκεται πάνω σε χείμαρρο, ο οποίος με μια βροχή λίγο μεγαλύτερη από τα συνηθισμένα μπορεί να παρασύρει τα τοξικά απόβλητα σε χωράφια και σε σπίτια, ακόμα και μέσα στους Αγίους Θεοδώρους! Το «κερασάκι» στην «τούρτα» της φρίκης είναι πως ακριβώς κάτω από τη χωματερή περνούν οι αγωγοί ύδρευσης της πόλης, οι οποίοι φέρνουν στην περιοχή «καθαρό νερό» από τα Γεράνια Ορη. Κανείς δεν ξέρει σε ποια έκταση έχει φτάσει η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, ακόμα και από τα «φυσιολογικά» απόβλητα, πόσο μάλλον από τα τοξικά, για τα οποία οι ειδικοί λένε πως χρειάζονται κάποιες εκατοντάδες χρόνια για να γίνουν ανενεργά! Επιστήμονες λένε πως αυτή η τοξική μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα μπορεί να ξεπεράσει κατά πολύ τα 20 χιλιόμετρα από την εστία μόλυνσης. Με άλλα λόγια, εκτός από τους κατοίκους των Αγ. Θεοδώρων που χρησιμοποιούν χωρίς κανείς να τους το λέει μολυσμένο νερό, είναι άγνωστο σε ποια έκταση έχει φτάσει η καταστροφή".
Το παραπάνω κείμενο για τα διυλιστήρια Κορίνθου είναι απόσπασμα της εφημερίδας Ριζοσπάστης, με ημερομηνία 25/6/2000. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο (που περιέχει ορισμένες χαρακτηριστικές φωτογραφίες για την μόλυνση) εδώ.

Επίσης δείτε:"Στον Εισαγγελέα τα Ελληνικά Πετρέλαια για μόλυνση του Περιβάλλοντος".

Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και τον σαφή κίνδυνο που τρέχουν ακόμα και οι ζωές των ανθρώπων σε αυτές τις περιοχές. Ίσως για την πολιτεία, η κύρια προτεραιότητά της να μην είναι η ασφάλεια, αλλά και η υγεία των πολιτών, αλλά το χρηματικό κέρδος. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι δεν έχουν λάβει κάποιο μέτρο, προκειμένου να αποφευχθεί αυτή η περιβαλλοντική καταστροφή.

Η φωτογραφία που απεικονίζει διυλιστήρια στον Καναδά είναι από εδώ.

ΤΟΞΙΚΟ ΒΑΚΤΗΡΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΖΗΡΟΥ!

Ένα άκρως τοξικό βακτήριο έχει εντοπιστεί στη λίμνη Ζηρού, κοντά στην Πρέβεζα. Το κυανοβακτήριο αυτό συναντάται κυρίως σε λίμνες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, αλλά δεν έχει καταγραφεί ποτέ η παρουσία του στην Ελλάδα. Θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνο αν προσληφθεί από ανθρώπους ή ζώα, καθώς προσβάλλει το ήπαρ και προκαλεί καρκίνο.
Κατά την διάρκεια μιας δειγματοληψίας ρουτίνας από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 2007, παρατηρήθηκε πως η λίμνη καλυπτόταν από ένα στρώμα κόκκινου πλαγκτόν πάχους 3 εκατοστών. Το φαινόμενο αυτό είναι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, αφού τα κυρίαρχα είδη κυανοβακτηρίων είναι πράσινου χρώματος και ως αποτέλεσμα οι πληθυσμιακές εκρήξεις λόγω ευτροφισμού, δημιουργούν πράσινο στρώμα στην επιφάνεια του νερού και όχι κόκκινο, όπως συνέβη στην λίμνη του Ζηρού.
Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται σε λίμνες της Βόρειας Ευρώπης και από τη στιγμή που έχει συσχετισθεί με την ανάπτυξη κυανοβακτηριδίου υψηλής τοξικότητας, η έρευνα της επιστημονικής ομάδας, συγκεντρώθηκε στην μελέτη του. Τελικά αποδείχθηκε πως ο "ένοχος" ήταν το κυανοβακτήριο Plankothrix rubescens, η τοξικότητα του οποίου αποδείχθηκε και μοριακά. Η τοξίνη που παράγεται χαρακτηρίζεται και ως ηπατοξίνη και θεωρείται επικίνδυνη σε περίπτωση που προσληφθεί από ζώα ή από άνθρωπο. Η έκθεση σε ιδιαίτερα μεγάλες συγκεντρώσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του ήπατος, ενώ μικρές δόσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορούν να οδηγήσουν σε καρκινογένεση. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει πως η ποσότητα στο πόσιμο νερό δεν πρέπει να ξεπερνά το 1 μg/l ενώ το όριο για δραστηριότητες αναψυχής έχει τεθεί στα 20μg/l.
Οι ποσότητες τοξίνης στο νερό της λίμνης που μετρήθηκαν κατά την διάρκεια της έκρηξης του φυτοπλαγκτόν ήταν 199μg/l. Το νερό της λίμνης δεν χρησιμοποιείται για ύδρευση, αλλά θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα από την κατανάλωση ψαριών, καθώς αρκετοί ερασιτέχνες ψαράδες την επισκέπτονται.
Μια πιθανή εξήγηση για την εμφάνιση του βακτηρίου στην Ελλάδα μπορεί να είναι οι κλιματικές αλλαγές που συντελούνται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από την στιγμή που το συγκεκριμένο κυανοβακτήριο φωτοσυνθέτει σε μεγάλο βάθος, σε περιόδους με συννεφιά και ζέστη βγαίνει στην επιφάνεια, όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο στην λίμνη της Ζυρίχης. Επομένως, αφού οι εποχές έχουν αρχίσει πλέον να μην είναι διακριτές, το φαινόμενο μπορεί να παρουσιαστεί σε όλες τις βαθιές λίμνες της Ελλάδας.

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από ένα άρθρο της Αναστασίας Σιμιτσιάδη για την εφημερίδα real news στο ένθετο real planet με ημερομηνία 1/3/09. Ευχαριστούμε θερμά τον φίλο του blog που μας ενημέρωσε για την συγκεκριμένη δημοσίευση.

Η φωτογραφία είναι από μία εξίσου ενδιαφέρουσα ανάρτηση για το θέμα σε ιστολόγιο της Φιλιαππιάδας.